Als Shiny en ik aan het werk zijn met onze befaamde clickertraining valt het me op dat hij steeds meer zelf gaat na denken, hij komt met oplossingen voor vraagstukken die hij bv. vorige maand nog niet had.
Een sterk voorbeeld:
ik leer hem bv. midden in de bak te blijven staan, terwijl ik 10, 15 meter wegloop. Door het leidtouw vast te knippen aan het halster en het ander eind op de grond te gooien creeer ik een soort lijn waar hij achter blijft staan. Hij vindt het touw ook nogal eng zodat hij er niet op wil trappen, want dan kan hij zichzelf een ruk aan zijn hoofd geven. Deze oefening is al een aantal keren goed gegaan. Ik roep dan yes als het lang genoeg geduurd heeft en loop naar hem toe om hem te belonen.
Wat gebeurde er gisteren?
Hij vond dat hij eigenlijk wel lang genoeg had staan wachten, draaide zich om en kwam achteruit lopend met het touw over de grond slepend naar me toe, helemaal geweldig! Maar ik heb niet beloond....
Piet

Piet schreef op vrijdag, 24 september 2004, 7:13:

knip

Hahaha, zo kan het natuurlijk ook. Wel slim, maar niet helemaal de bedoeling. Toch altijd jammer als ze dit soort dingen doen, je wilt wel graag blij zijn enzo, want ze zijn toch slim. Maar doen niet wat je wil...

Sanet schreef op vrijdag, 24 september 2004, 8:08:


Nee dat is waar, maar ik denk trouwens niet dat hij dat nog vaak gaat doen, omdat het voor hem een nutteloze poging was . Hij ving geen beloning he, die krijgt hij alleen als hij het gevraagde uitvoert. Maar ik vond het prachtig.
Piet

Piet schreef op vrijdag, 24 september 2004, 7:13:

Hihi.
Ik heb dit Isabella ook geleerd, met dat verschil dat ik het touw om haar nek hang, het commando "blijf" geef en dan wegloop. Niet in mijn achteruit, maar gewoon wegloop naar een plek waar ik heen wil. Ze blijft dan inderdaad netjes mij volgen, maar verzet geen voet. Pas als ik "kom" zeg, komt ze direct.

In onze uitloop die in het midden een "eilandje" heeft van bomen en konijnenhok eronder. Daardoor is uitloop makkelijk in 2 stukken te delen. Ene kant is nogal smal en staat een herashekwerk van de buren.
In die smalle kant had ik een touw gespannen en daarover wat lakens gehangen die tot bijna op de grond hingen. Ik heb haar eerst met mij ernaast aantal malen "door" het laken laten lopen. Eerst even eng natuurlijk, maar daarna saai, want er was niet veel aan. Om dat punt dacht ik dus ook; ha nu ga ik haar er uit zichzelf doorheen laten lopen.

Dus ik zet haar aan de ene kant van het laken neer, zeg blijf en loop zelf (onder het laken door) naar de andere kant. Ondanks dat ze alleen mijn voeten waarschijnlijk nog zag, bleef ze netjes staan. Op het moment dat ik zeg "kom", komt ze ook gelopen. Maar NIET zoals ik verwacht had ONDER het laken door, maar gewoon even omlopen, om de bomen en het konijnenhok heen en zo naar het vrouwtje toe.

Slim, maar ik heb haar ook niet beloond, ondanks dat ze toch gekomen was, maar wel gelachen (en dan weet ze ook wel dat het goed is eigenlijk ).

Groeten,
Ingrid