Fysieke werking:

Bevorderd de spijsvertering, krampopheffend, pijnlijke menstruatie, tegen nachtmerries, zuiverende werking bij ademhalingsklachten.



Psychische werking:

Maakt opgekropte angsten los, brengt troost, koestert, helpt om helder te denken, opwekkend invloed.



Het anijs type heeft moeite zich veilig te voelen.

Hij wil alles van te voren weten en plannen.

Zoekt zijn hele leven al naar geborgenheid en veiligheid.



SLEUTELWOORD:

VERTROUWEN.



WAARSCHUWING:

Niet tijdens zwangerschap gebruiken.

Anijs
Deze informatie is mede afkomstig van www.food-info.nl van Wageningen Universiteit.

Apiaceae (peterselie familie).

Afkomst: Anijs stamt uit de oostelijke hoek van de Middellandse Zee, Egypte, Griekenland, het Nabije Oosten (Syrië) en het woord komt uit het Grieks: anison. Volgens sommigen zou dit betekenen 'iets wat op doet springen' en dat zou dan slaan op de opluchtende werking van anijs, en ook op het oude geloof dat anijs zorgt voor een rijke melkstroom bij zogende moeders. Turkije is tegenwoordig nog steeds een belangrijke producent, maar uit Spanje komt anijs van betere kwaliteit.
De plant, Pimpinella anisum werd al bij de Babyloniërs in hun kruidentuinen gekweekt en in Irak heeft men tabletten met spijkerschrift gevonden waaruit blijkt dat men al vierduizend jaar geleden drankjes brouwde met kaneel, zoethout en anijs tegen buikpijn en benauwdheden. In Egypte dronken 'de priesters van de godin?met?het?koeiehoofd', Hathor, anijsaftreksels bij hun rituelen. Ook de Romeinen gebruikten anijs in hun zwaar gekruide sauzen en kruidenwijnen, al is er nauwelijks meer bekend van het gebruik ervan door de Romeinen. De profeet Mohammed mocht volgens de overleveringen graag een beker anijsthee drinken. Dit is dan de 'echte' anijs. Wie ervoor heeft gezorgd dat de Pimpinella anisum naar onze contreien kwam is onbekend. Anijs is een éénjarige plant, die in april buiten kan worden gezaaid en die zo'n halve meter hoog kan worden. Net als koriander heeft de Pimpinella aan de onderkant ongedeelde bladeren, die meer naar boven geveerd orden en helemaal bovenin de plant in drie blaadjes vertakt zijn. In de zomer komen er schermen van kleine witte bloemen aan, die uiteindelijk kleine zachte (harige) zaadjes geven.

Deel van de plant dat gebruikt wordt: De vruchten worden gebruikt. Ze worden vaak ‘zaden' genoemd, maar dat zijn het feitelijk niet. Sensorische kwaliteiten: Zoet en zeer aromatisch. Anijs kan in de keuken op dezelfde manier worden gebruikt als venkelzaad.. De aroma's (vooral de anethol) komen dan ook sterk overeen. Kan prima worden toegevoegd bij het bereiden van groenten, vis, gevogelte, soepen en sauzen. Toevoegen in het kookvocht van kastanjes is een typische Jiddische kookmanier. ook aan vijgen wordt met anijszaad een extra smaakdimensie gegeven in het Nabije Oosten. Gemalen anijszaad is één van de vijf bestanddelen van het Chinese vijfkruidenpoeder. Dat het een vast hoofdbestanddeel is van anisettes als pastis, pernod, ouzo en raki is de liefhebbers inmiddels te over bekend. Deze distillaten kunnen dan ook goed worden aangewend in keukengebruik als plaatsvervanger in 'vochtige' kookgerechten. De alcohol zal daarbij verdampen, terwijl de anijssmaak extra intens aan het gerecht zal worden toegevoegd. Anijsblaadjes kunnen ook worden verwerkt. Ze geven een minder intense, maar volgens de kenners wel veel subtielere smaak aan een gerecht mee. Snipperen door salades of over groentes is de meest gebruikte toepassing.

Toepassing: In de Westerse keuken wordt anijs vooral gebruikt voor broden en gebak; soms wordt vruchtenbrood gearomatiseerd met anijs. In kleine hoeveelheden wordt het ook gebruikt in kruidenmengsels voor stoofpotten en worsten. De belangrijkste toepassing is in anijsdranken (raki, ouzo, pernod).

In het Oosten is anijs minder bekend. Venkel en steranijs zijn hier makkelijker verkrijgbaar. Anijs kan als vervanger voor venkel dienen in Noord Indiaanse recepten, maar is minder geschikt dan steranijs.

Terug naar het begin

Anijsdranken

De Grieken waren er al dol op en de kolonisten namen het mee naar Amerika, zo populair was het miniscuul kleine zaadje van de Primpinella Anisum, een afstammeling van de Schermbloemfamilie. Oorspronkelijk groeide deze plant in het zuiden aan de Middellandse Zee en in 't wild in Egypte en Syrië.

De essentie van essence Uit de zaadjes van de Steranijs, wordt een essence geperst, die ook in de farmaceutische- en likeurindustrie wordt gebruikt. De derde variant is Venkel. Een plant die van oorsprong uit het Middellandse Zeegebied komt, maar nu overal groeit.

Al hebben de genoemde planten, Anijs, Steranijs en Venkel hetzelfde parfum, het extract An thol is verantwoordelijk voor het aroma. Dit essence wordt verkregen door het via stoom te vernevelen en daarna aan een tweede distillatie te onderwerpen. Het is de basis voor dranken als Anisette, Pastis, Ouzo, Sambuca en Raki, die we daarom Antholdranken kunnen noemen. Een zogenaamde Anis, is een drank gedistilleerd van neutrale alcohol met toevoeging van kruiden, vooral Steranijs. Pastis wordt niet gedistilleerd maar getrokken op een 15-tal kruiden, waaronder veel anijs, koriander, kamille, citroenkruid en zoethout. Ouzo mag uitsluitend in Griekenland worden geproduceerd. Door het toerisme is deze drank ook bij veel Nederlanders bekend geworden.

Genoemde dranken worden soms puur gedronken, maar meestal met water in een verhouding van 1 op 5. Daarnaast worden de Anijsprodukten veel gebruikt in mixen met Jus d'Orange en Bitter Lemmon.

PaardEnSchool schreef op zaterdag 24 mei 2008, 8:35:


zowel in deze als in je andere stuk staat een " leuk verhaaltje" ....maar nog steeds zie ik nergens de werkzame stof die in anijs zit en ook niet wat die stof nu precies doet ?

Anijs (pimpenella anisum L.)

In de volksgeneeskunde is anijszaad vooral geliefd omwille van zijn werking bij buikkrampen en winderigheid. Anijs, dat onder meer anethol bevat, brengt als het ware kalmte in de maag. Thee van het zaad (1 theelepel gestampt zaad op 1/4 kokend water, 10 minuten laten trekken) vewarmt maag en darmen en verdrijft darmgassen. Wie dus een opgeblazen gevoel heeft en last ondervindt van een slechte spijsvertering kan toevlucht zoeken tot het anijszaad. Zelf de Romeinen gebruikten het zaad al in speciale kruidenkoeken die men op het einde van grote maaltijden serveerde om indigestie te voorkomen. Vandaag zijn het vooral de anijsdrankjes die worden geserveerd als digestief, maar ook als aperitief. Ook in het oude China en India was men zich reeds bewust van de gunstige werking op het spijsverteringssysteem. In Europa vinden we het vanaf de 8°eeuw in recepten terug. Niet alleen de maag maar ook de luchtwegen ondervinden baat bij anijs. De zaadjes hebben immers ook slijmverdunnende en ontsmettende eigenschappen zodat ze ook bij problemen met de luchtwegen worden ingezet. Tenslotte stimuleert anijs de productie van moedermelk en geeft de melk een zoete smaak waar de baby's gewoon dol op zijn!!!!

Dit is een deel van de tekst van de site http://blog.seniorennet.be/amerhist/archief.php?ID=104

Wat dus zegt dat anijszaad ANETHOL bevat. Echter vond ik op Wikipedia het volgende:

In het bijzonder anijszaad, maar ook andere delen van de plant, bevatten een aantal mogelijk schadelijke stoffen, met name anethol (een isomeer van estragol) en safrol. Uit dierproeven en ander onderzoek blijkt dat deze stoffen gentoxisch zijn en daarmee mogelijk kankerverwekkend. Of anijs daarmee ook kankerverwekkend is is momenteel nog niet duidelijk.

Dus of het goed of slecht is,maakt het voor mij niet echt duidelijker...

groet,

Raymonde

Raymonde schreef op zondag 25 mei 2008, 0:09:


Maar wel lekker!

Nu ik toch bezig ben:

In de tijd van de farao’s was anijs al een veel gebruikt kruid. Ook de romeinen gebruikten het. De zaadjes hebben een weldoende en verwarmende werking. Het is ook een kruid dat zeer goed verdragen wordt door maaglijders, want het is eetlustopwekkend en spijsverteringsbevorderend.


Anijs De zaadjes worden vooral gebruikt voor gebak en daarnaast ook voor inmaak van bv. augurken en zilveruitjes of voor likeur, de "Anisette". Ook op brood of in cake worden ze wel eens meegebakken. De zaadjes mogen gerust meestoven in een stoofpotje, hun aroma komt veel moeilijker los dan van de blaadjes. Verse gehakte blaadjes doen het goed bij vis, varkens- en lamsvlees, groentenschotels en zelfs in slaatjes.

In de Indische keuken komt anijs in nogal wat kruidenmengsels voor. Het wordt er evengoed bij vlees, vis of groenten gebruikt.

De zaadjes mag je licht roosteren voor je ze gebruikt. Daarna kan je ze in de vijzel fijnmaken of in zijn geheel aan stoofpotjes toevoegen.

Anijs heeft een zoetachtig aroma en een typische smaak. Niet iedereen vindt anijs even prettig, gebruik het dus voorzichtig. Het aroma komt van anethol, een etherische olie die ook in dragon en steranijs zit. Anethol is desinfectant, schimmelwerend, giftig voor duiven en zou ook een onweerstaanbaar lokmiddel voor muizen zijn. Daarnaast bevat de plant ook anisol, ethanol en anijsaldehyde. Gebruik bij zwangerschap is dus eerder af te raden.

Er is ook "Russisch anijsextract" op de markt dat fenchone bevat. Een gelijkaardig extract maakt men van Clausea anisum olens, maar dat bevat tot 95% methylchavicol.

Anijs-Pimpinella-anisum.html" target=_blank>http://objectief.be/Anijs-Pimpinella-anisum.html

Dus anijs bevat, volgens dit artikel ook: Anisol, ethanol, anijsaldehyde

Anisol is een kleurloze, brandbare vloeistof met een karakteristieke, aangename geur, lijkend op anijszaad. De verbinding kan formeel gezien worden als de ether van fenol en methanol en wordt daarom ook wel methylfenylether of methoxybenzeen genoemd. Op industriële schaal wordt anisol gemaakt door fenol te laten reageren met dimethylsulfaat onder invloed van een base. Anisol kan gebruikt worden als oplosmiddel, als koelintermediair en als uitgangsstof bij de synthese van andere organische verbindingen. Zo kan anisol bijvoorbeeld in de ortho-positie gelithieerd worden met n-butyllithium.

Ik ben absoluut een nul in scheikundige dingen, maar het laatste vond ik ook nog even.....

groetjes Raymonde

Raymonde schreef op zondag 25 mei 2008, 0:09:


Raymonde, soms is het ook helemaal niet duidelijk of bepaalde kruiden veilig zijn.
Van sommige kruiden is wetenschappelijk aangetoond dat ze werkzaam zijn, immers geneeskunde is er op gebaseerd. Ook zijn er kruiden waarbij aan is getoond dat er geen medische claim aan gehangen mag worden. ( de veiligheid, of de werkzaamheid is niet aangetoond) Op internet staan vaak planten aangeraden als thee etc. met het idee er achter baat het niet dan schaadt het niet.
Ik heb laatst eens even wat boeken 'afgestofd' in mijn boekenkast en het was interessant wat ik bijv tegenkwam in .a. dat boek van Maria Treben, 'de apotheek van God'. Ze raadt ronduit giftige planten aan en ook nog in een behoorlijk hoge dosis. Voorbeeld Smeerwortel, Hoefbladen, Paardenstaart (Heermoes) Ok misschien helpen ze wel tegen een verkoudheidje, maar Smeerwortels en Hoefbladen bevatten wel pyrrolizidine alkaloiden, een zieke lever kan dus wel een bijverschijnsel zijn. Van Paardenstaart moet ik even nazoeken, maar is ook beslist giftig, ik meen uit mijn hoofd dat het vitamine B afbreekt en er daardoor verlamming op kan treden, maar pin me even niet op de paardenstaarten vast, ik moet het nazoeken.
Dit is dan ook mijn bezwaar tegen klakkeloos aannemen wat er op internet geschreven staat. Het is altijd goed om te kijken naar goede wetenschappelijke bronvermeldingen en niet zomaar iets aan te nemen omdat het op internet staat, of in de krant.
Met kruiden is het beslist niet zo van baadt het niet dan schaadt het niet, juist met herbal remedies kunnen ongelukken gebeuren, hetzij door planten te verwarren, hetzij niet op de hoogte te zijn van de werkzame stoffen etc. of wanneer je een plant juist niet mag gebruiken, ook planten kunnen contra indicaties hebben.
Bij ernstige kolieken en complicaties door operaties etc schiet je niets op met bijv anijs, dan is antibiotica een betere optie om de overlevingskans te vergroten.

Es

Esther schreef op zondag 25 mei 2008, 0:49:


Klopt, ik vind dan ook dat je bij 'ernstige' kwalen ook niet zomaar zelf moet gaan dokteren. Alternatievieve geneeskunst moet altijd samen gaan met de reguliere.
Maar dat er van veel kruiden de kennis verloren is gegaan, of dat er vaak niet genoeg op vertrouwd wordt, omdat het door sceptici al van tevoren van tafel wordt geschoven, vind ik heel erg jammer.
En verstandig zou zijn om niets zomaar iets klakkeloos aan te nemen in het leven. Ook niet van de reguliere geneeskunst, wat vaak wel wordt gedaan.
Bovenstaande heb ik opgezocht, niet omdat ik zeg dat ik achter PenS staat, maar puur omdat ik nieuwsgierig werd van Nick zijn vraag.

groet,

Raymonde

Raymonde schreef op zondag 25 mei 2008, 11:19:


Het was geen kritiek op jou, maar ik wilde wel graag even opschrijven dat 'baadt het niet schaadt het niet' een gevaarlijke stelling kan zijn.
Ik denk ook niet dat van veel kruiden de kennis verloren is gegaan, maar dat er juist meer bekend is over die kruiden en de werkzame stoffen, dus ook contra-indicaties en bijwerkingen, die zijn niet altijd mis. Veno- occlusive disease http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=1247038 bijv door smeerwortel heeft echt menselijke slachtoffers geeist, waaronder een baby, de moeder dronk smeerwortelthee, ook ergens iemand die smeerwortel als rijke bron van vitamines zag en het iedere dag als groente at.
Toch zie je veel in boeken en op internet dat smeerwortel aan wordt geraden. Zo zijn er van veel meer planten de werkzame stoffen bekend die vroeger nog niet bekend waren en daarom ook de link niet werd gelegd tussen andere complicaties die zo'n plant kan veroorzaken.
Ik schuif trouwens niet de werkzaamheid af van kruiden, maar waarschuw wel dat het niet altijd veilig is.
'mensenkruiden' zijn ook niet altijd toepasbaar op paarden, het hele systeem verschilt van elkaar.

Esther

Esther schreef op zondag 25 mei 2008, 11:37:


Super interessant visie, zo had ik zelf nog nooit over nagedacht ( dat er geen kennis verloren is gegaan maar erbij gekomen). Die ga ik zeker weten in gedachten houden!

Raymonde schreef op zondag 25 mei 2008, 0:09:


Yep.... die had ik ook gevonden.
Daarmee klopt de stelling uit de door PenS gegeven link ook niet dat het in het oosten onbekend zou zijn.
Er is een chineese en japanse versie....een van de 2 is anijs soorten is zelfs zeer giftig.

Maar.... zoekend op het anthol zie ik dat het vooral een drager van de smaak anijs is.
Daarom ook vaak als toevoeging gebruikt
Daarnaast een stofje waardoor je iets langer kan bewaren en waarvoor vreemd genoeg geen E nummer nodig is.

Nog steeds nergens wetenschappelijke info kunnen vinden dus wat de stof in anijs is die werkzaam is waardoor al deze wonderen kunnen gebeuren.....

Dat dit stofje niet al te grof gebruikt moet worden blijkt uit het volgende :

We hebben het hier over ster-anijs

Shikimic acid van steranijs wordt gebruikt in de aanmaak van het griepmiddel Tamiflu. Ook de Illicum anisatum bevat deze stof, maar ook eugenol, methoxyeugenol en 2,6-dimethoxy-allylphenol die schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid.
Commissie E van de Phytotherapie en Herbal substances van het Duitse Instituut voor drugs beveelt anijs aan, inwendig tegen dyspesie klachten en in- en uitwendig tegen catarre van de ademhalingsapparaat. Mogelijke neveneffecten: allergische reacties van de huid, ademhalingswegen en darmen.
Anethol kan bij sommige mensen dermatitis veroorzaken.
Test in vitro tegen 18 bacteriestammen en 12 fungi species heeft uitgewezen dat de meeste bacteriën werden gedood en alle schimmels. (Sharma et al 1985).

Op zich dood het dus bacteriën ....ook de goede ? en schimmels.

Contra indicatie:
werkt bij hoge dosis verdovend en vertraagt de bloedsomloop, dus met mate gebruiken. Kan de hersenen beschadigen.
Ondanks het hoge anethol gehalte niet irritant voor de huid zoals de groene anijs. Wel verdunnen en matig gebruiken. Niet gebruiken bij zwangerschap. Inwendig gebruik kan de oestrogeen niveaus in het lichaam beïnvloeden. Niet bij baby’s en kinderen. Niet inwendig gebruiken bij borst- en eierstokkanker en mannen met prostaat hyperplasie. Niet gebruiken bij leverziekten en samen met paracetamol.

Ook de groene-anijs versie bevat anathol en heeft de volgende waarschuwingen :

Contra indicatie:
kan huidirritatie veroorzaken, daarom niet toepassen bij een ontstoken huid, namelijk anethol is bekend om het feit dat het dermatitis kan veroorzaken. Niet gebruiken: baby’s, kinderen, zwangere vrouwen.
Werkt bij hoge dosering verdovend en kan de bloedsomloop vertragen. Matig gebruiken. Kan de hersenen beschadigen. Bij lage dosis stimulerend. Evenals de steranijs niet inwendig gebruiken bij kanker van de eierstokken en borstkanker en mannnen met prostaathyperplasie.

IK zou dit dus niet zomaar als vervanger van reguliere medicijnen aanraden.....
Maar.... wie ben ik.

Er worden een hoop eigenschappen aan anijs toegeschreven , maar niet op wetenschappelijke basis bewezen zo te zien.

Dus Pen S , mocht je nu een wetenschappelijke link tegenkomen ( dus niet stukjes uit homeopatische of alternatieve spulletjes verkopende site's ) die een en ander verklaard over anijs én de medische degelijk onderzochte eigenschappen dan heb ik graag een link.

PaardEnSchool schreef op zaterdag 24 mei 2008, 8:33:


Mijn vertrouwens stort geheel ineen als ik je laatste regel lees......

Overigens voor een evt. volgend antwoord graag een link van de site waar je de stukjes weg haalt , scheelt mij zoeken.
De stukken tot nu toe kwamen van mensen site's en is niet echt waardevol als vergelijk voor een dier als een paard..... dat daartussen (paard of mens) nogal een verschil zit is wel duidelijk denk ik.

Nick Altena schreef op zondag 25 mei 2008, 20:08:


Ik geef het toe, ik ben héél slecht in Googelen (en soms ook in lezen ).
maar wat gebeurd er met de werkzaamheid v/d gevonden stoffen (in anijs zaad) als die stoffen worden verhit of opgelost in een thee?
Behouden zij hun "giftigheid"?

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 26 mei 2008, 0:41:


Leuke vraag Nils, je maakt er in een klap mee duidelijk waarom googelen zonder goede wetenschappelijke bronvermeldingen onbetrouwbaar is zeker als het om medicijnen gaat. Van bepaalde planten is het bekend dat ze giftig blijven in hooi bijv. de kruiskruiden. Boterbloemen daarentegen verliezen de werkzame stoffen voor zover nu bekend. Wetenschappelijk onderzoek is dus belangrijk om de werkzaamheid en veiligheid te waarborgen. Planten geven aan paarden als 'medicijn' die paarden niet in een natuurlijke situatie zullen grazen zoals bijv knoflook lijkt mij onverantwoord. Paarden aan de Raki of Pernod met anijs??

Es ( enne Nils google eens op klokkenluider )

Over Pimpinella anisum, de 'goede' anijs:

http://web.archive.org/web/20070225092810/unitproj.library.ucla.edu/biomed/spice/index.cfm?displayID=2

Medicinal Properties:

Over the centuries, anise has been reported to have numerous medical benefits, but there is no evidence that it offers any pharmacologic benefit. It is thus a flavorful digestive spice that may be soothing, stimulating or carminative (relieving gas) in different individuals, and it is a popular taste in drinks, confections and simple proprietary medicines.
See chemicals in spices.

http://www.emea.europa.eu/pdfs/human/hmpc/anisi_aetheroleum/26327306enfin.pdf

5.3. Preclinical safety data

Well-established use Traditional use

Not required as per Article 16c(1)(a)(iii) of
Directive 2001/83/EC as amended, unless
necessary for the safe use of the product.

Data on estrogenic activity and antifertility
activity of trans-anethole demonstrated in vitro
and in laboratory animals at high concentrations
are not considered relevant to human exposure
given the recommended posology and conditions
of use.

Results from non-clinical studies showed a weak
mutagenic potential of anethole.
Estragole is a constituent of anise oil. Several
studies have shown the carcinogenic effects of
estragole and some of its metabolites in mice
(mainly malignant liver tumors).

Zeer interessant:

http://sun.ars-grin.gov:8080/npgspub/xsql/duke/pl_act.xsql?taxon=742

(Lijst van reacties op de aanwezige bestanddelen in Pimpinella anisum...)

http://sun.ars-grin.gov:8080/npgspub/xsql/duke/pl_act.xsql?taxon=742

(Lijst van chemicaliën in Pimpinella anisum...)

Toedeloe maar weer.