Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:23:


Wow, super Piet!! En zo snel... Toen ik je Zaterdag aan het werk zag met Shiny en schofttuig had ik dat nooit verwacht. ZOals hij wegvluchtte toen alleen de riemen op rijn rug lagen, echt doodsbang voor dat ding. Echt geweldig! Volgens mij heeft hij een hoop geluk gehad om bij jou terecht te komen, het is een sensibel paardje dat bij mensen die doordouwen heel wat trauma's zou zijn opgeopen...
Geweldig!
Ebby

ebby schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:41:


Ja ik ben er ook heel blij mee, want ik heb altijd gedacht als het eerst maar weer eens op zijn rug ligt...
Maar toch gek, ik had nl. helemaal het gevoel niet meer dat hij doodsbang was. Tuurlijk, hij sprong weg toen hij vond dat het genoeg was, maar ik moet zeggen dat dit ook weer eerder was dan de keer ervoor toen jullie er niet bij waren. Ik was al eens iets verder geraakt met het tuig de keer ervoor. Normaal ging ik ook niet zover dat hij de benen nam, maar zag ik aan zijn gedrag wanneer hij zou gaan lopen. Daar blijkt weer uit dat alles anders is wanneer er mensen staan te kijken. De trainer is minder geconcentreerd en het paard is afgeleid. Maar ik ben trots op hem. We gaan verder en doen ons best :)
Piet

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:23:


Hai Piet,
goed te horen dat je zulke vorderingen maakt.
Ik zat me af te vragen als jouw verhaal van 3 juli nu op het forum kwam, wat zou jij de inzender aanraden te doen?
Is dit duidelijk?
Anders gezegd, wetend wat je nu weet, wat zou je gedaan hebben na het ongeluk van 3 juli?
groet,
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 20:34:


Goh, goeie vraag ....
Allereerst had ik hem toen niet al na een poosje het tuig afgedaan, het kwaad was toch geschied. Ik denk dat ik eerst nog een hele lange wandeling gemaakt had en desnoods het de hele dag had omgehouden. Maar dat is je vraag niet.
Het tuig om je nek, of in de bak leggen heeft geen nut. Het werd pas een gevaar als ik er mee in de buurt kwam. Dus eerder reageerde hij er niet op.
Als ik werkelijk advies moet geven kan ik kort zijn : Leer clickeren.
Ik weet 100% zeker dat wanneer dit niet op mijn weg was gekomen ik geen gereedschap had gehad om het tuig ooit weer zonder geweld op zijn rug te leggen.
Nu is het balanceren over een dun koord geweest, aan de ene kant de angst voor dat roofdier op zijn rug en aan de andere kant dolgraag mijn Yes horen met de beloning er achteraan en de wetenschap dat als het hem te dol werd, hij weg mocht lopen. Uiteindelijk is het naar de goede kant aan het doorslaan want ik ben er nog niet.....
Nu het weer op zijn rug ligt zal ik het ook vast moeten maken, ik kan hem niet meer los laten lopen, hij zal het leidtouw aan moeten want stel je voor dat ik de singel op 1 het laatste gaatje vast heb en hij neemt de benen. Dan ben ik net zover als ik op 3 juli was. Dus dat moet ik koste wat kost voorkomen. Ik moet er ook nog goed over nadenken hoe ik het ga doen, misschien zet ik hem wel ergens aan vast, zodat ik mijn handen vrij heb. ik weet het nog niet precies. Maar in ieder geval met behulp van Yes en belonen, dat is zeker.
Piet

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 22:09:


Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Een paar ideetjes:
Je schrijft dat het "pas een gevaar werd als ik er mee in de buurt kwam". Ooit overwogen wat er zou gebeuren als je de situatie zou omdraaien en je paard naar het tuig zou sturen? De meeste bedreigingen zijn nauwelijks meer een bedreiging als ze niet naar het paard toekomen maar andersom.
Verder, het je ooit op video gezet hoe je het tuig presenteert aan je paard? De meeste mensen doen dat onbewust met veel focus, op een manier die zelfs een worteltje verdacht zou maken. Ik heb zelf al vaak mensen geholpen met enge dingen bij het paard doen, die het paard bij mij tot hun verbazing totaal niet eng vond. Kwestie van de juiste uitstraling erbij hebben, volkomen nonchalant iets doen, zonder een blik erbij van "dit is best eng, hoe ga je hierop reageren?'.

Jij reageert altijd op mijn reserves aangaande clickeren, maar ik reageer op jouw "clickeren-is-de-ultieme-oplossing" houding.

Wel eens mijn pagina over desensibilisatie gelezen? Ik vind het prachtig om de meest mallotige superenge dingen aan mijn paarden te introduceren en ze te overtuigen dat het niet eng is. I love it. Onze Arabiertjes/dravers zijn zeer suspicious van aard, maar met de juiste timing, focus en houding krijg je de gekste dingen zeer rap voor elkaar, zonder clickeren. Je mist echt wat als je deze technieken overslaat vind ik...


Dat laatste zou ik zeker niet doen, als het fout gaat dan gaat het ook goed fout! Gewoon vasthouden, van te voren oefenen met een loos touw om de buik, met de singel nog niet direct aangespen maar op de normale manier strak aantrekken, en een release wanneer je paard (weer) rustig is.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 30 september 2004, 22:28:

Ja natuurlijk zullen er meer wegen zijn dan ik ken Frans. Maar de vraag was wat IK zou adviseren.

Het is voor mij de ultieme oplossing in bepaalde gevallen samen met zachte aanhoudende druk en druk laten vallen.
Shiny is half arabier en nog maar voor zo weinig dingen bang, grote plassen vindt hij nog steeds niet grappig, maar niet zo dat hij er niet door loopt. Alleen een wip en een gordijn weet ik niet want dat hebben we nog niet gedaan, maar verkeer in wat voor vorm dan ook, plastic zeilen op de grond, over zijn lijf en hoofd, het maakt hem allemaal niets. Hij leerde ook voordat we met clickeren begonnen ontzettend snel.
Dat s**t tuig was een regelrecht trauma en niemand kwam met dat ding nog in de buurt van zijn rug. Daarvoor had hij het ook gewoon geaccepteerd he, ik had er ook al met een longeerlijn achtergelopen. De lijn aan twee kanten vast aan het halster en door de ringetjes op het tuig, ging Perfect.

Ja, vastbinden heb ik ook zeer mn twijfels over, het was een gedachte. Oefenen met een los touw om de buik vind ik een goed idee, maar de laatste zin is jouw weg en dat vind ik toch niet de mijne, dat wil ik anders doen
Piet

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 23:06:


Anders doen of aanvullen met clickeren? Als je niet dat laatste bedoelt maar het loslaten echt anders wilt doen vraag ik me af WAT je dan anders wilt doen? Niet loslaten als je paard rustig staat? Stel dat ie alleen maar rustig staat, wat dan? Of juist loslaten als je paard begint te dribbelen? Lijkt me ook niet handig want dan leer je dat dribbelen DE oplossing is om iets engs te laten verdwijnen. Dus vandaar mijn vraag, hoe zou je dat dan anders doen?

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 23:06:



je kunt ook vasthouden als hij braaf stilstaat en loslaten als hij gek gaat doen

Frans Veldman schreef op donderdag, 30 september 2004, 23:52:


a haha had jij ook al gereageerd. 2 zielen 1 gedachte he

Frans Veldman schreef op donderdag, 30 september 2004, 23:52:


Ja inderdaad, dat had ik ook gevraagd als iemand tegen mij gezegd had, zoals jij het doet wil ik het niet, ik ga het anders doen. Het staat er nogal dikke nekkerig, maar dat was zeker niet zo bedoeld..... Ik had met mezelf afgesproken dat hij dat tuig weer zonder gevecht zou gaan accepteren, precies zoals de eerste keer. Tot zover is me dat gelukt. Dan wil ik niet het laatste stuk anders gaan werken. Ik wil dat hij zegt: "Doe maar Piet, Ik vind het niet eng meer".
Je kan je het misschien niet voorstellen Frans, maar tot voor kort vond hij alleen het laatste stukje verder naar zijn achterhand nog eng. Met zijn hoofd, hals en schouder kwam hij zelf naar het tuig toe. Hij raakte het met die delen van zijn lichaam bewust aan, ik hield het alleen omhoog. Ik weet bijna zeker dat hij bij de volgende training vraagt om het op zijn rug te leggen, want hij wil Yes horen. Dan ga ik nu niet die singel omgespen en in een keer aangespen en wachten tot hij het opgeeft. Ik wil hem niet eens horen snuiven. Ik zal er ongetwijfeld meer tijd voor nodig hebben en ik moet goed de juiste handelingen bedenken van te voren, vastbinden is inderdaad een slechte optie, maar hij krijgt hoe dan ook die singel om. We hebben tijd zat joh.
Piet