Hoi,

Het paardenbit ... zin of onzin ...

Geen echte discussie wil ik hiermee bereiken of starten, want ik weet dat het gros hier vind dat het onzin is; sterker nog dat het zelfs slecht is.
Maar ikzelf als paardenbitgebruiker ben het daar dus dan ook uiteraard niet mee eens, dus zo zou een welles-nietes discussie ontstaan en dat is niet de bedoeling van mijn verhaal/tekst hier, maar heb wel een conclusie (zie eind).

Toen ik het bit had aangeschaft (bokkebit voor het mennen) vroeg ik me eigenlijk af wat de werking van dit bit was. Ik wist niet beter of je reed met een enkel gebroken trens en je ging "hulpmiddelen" aan het bit kopen als je paard een harde of juist zachte mond had. Dus ik had een stang gekocht, met kinketting en minimale hefboomwerking. Tja, het zag er heftig uit, en omdat ik geen zin had mijn paardje pijn te gaan doen in haar mondje, vooral niet omdat ik zo van oa dat paardenmondje hou (met die zachte lippen hihi), kocht ik een boek over het bit. Daarin staat echt werkelijk waar alles. Juist en onjuist gebruik, diverse bitten, diverse manieren van optomingen en gebruik bij welke sport, maar juist ook veel bitloze optomingen. Toen las ik ook al in dat boek dat een hackemore echt niet minder paardonvriendelijk is dan een hoofdstel met bit en dat ook zelfs een touwhalster niet echt paardvriendelijk is met die knopen in het halster die werken op de zenuwknopen van het paardenhoofd.

Een verkeerde ruiterhand veroorzaakt met een bitloze optoming als een touwhalster net zoveel ellende als een normaal hoofdstel met een bit in.
En daarom durf ik ook met zekerheid te beweren dat een zachte ruiterhand geen schade toebrengt aan een paardenmond met of zonder bit.

Nu kijkend naar mezelf ... ik rij zelf nooit met druk op het bit. Niet nodig. Isabella luistert vrijwel geheel naar mijn stem. Alleen in geval van nood (en dan niet omdat ze er vandoor gaat, maar omdat we geen voorrang krijgen of worden afgesneden) gebruik ik het bit en de rem op de wagen. Maar omdat ik juist zo weinig het bit gebruik, reageert ze heel snel op die druk.

Men ik met een ander paard, dat dus met "normale" hand is opgevoed, dan heb ik soms het idee dat ik met het bit de mondhoeken al tot de oren heb getrokken bij dat paard. Dan voel ik duidelijk het verschil.

Ik merk nu ook met Iwan het verschil in de les (met touwhalster) en bij het oefenen (met stalhalster). Hij reageert met het eerste veel sneller en zo te zien ondervind hij soms hinder van die knopen als ik te hard aan het touw trek.

Conclusie:
Dus voor alle optomingen geldt heb ik begrepen dat er maar 1 storende en pijnveroorzakende factor is, en dat is de mens.

Groeten,
Ingrid

O ja, het boek is echt een aanrader voor jullie allemaal hier. Er staan zo ontzettend veel optomingen in. Ik vind het ook jammer dat het boek in de titel het woord BIT heeft staan, want er staan minstens zoveel bitloze optomingen in, als ook halsriemen en zelfs helemaal geen hulpmiddelen meer. Titel is Het paard, het bit en de ruiter van Gertrud Jetten door de Hoefslag uitgegeven.