Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 9:17:

[KNIP]

Los van dat 3 jaar borstvoeding voor mensen biologisch heel normaal is... dat ze hun babies zo vroeg afspenen is eigenlijk alleen maar een economisch gegeven...maar ja, hond en dier is niet te vergelijken uiteraard, maar DENK dat ...



OK, opnieuw... hoe vaak heb ik, ook op dit forum, nou al niet gezeurd over "mensen en andere dieren"? Mensen zijn ook maar gewoon zoogdieren. Soms lijkt dat gegeven zelfs geaccepteerd te worden, rationeel dan. Ik heb echter grote moeite te geloven dat het emotioneel geaccepteerd wordt, dat het geaccepteerd is op bewustzijnsniveau.

Nu hoop ik eigenlijk dat jullie mij kunnen helpen dit zo te verwoorden dat het wel begrepen wordt... of wellicht is "begrijpen" het goede woord niet want dan zit je weer in de rationele hoek, maar hoe kan ik mensen nou doen voelen dat ze ook maar gewone zoogdieren zijn? Dat mensen en andere diersoorten weliswaar als soorten ieder voor zich steeds weer een beetje verschillen, maar vooral erg op elkaar lijken en vaak heel goed vergelijkbaar zijn?

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 12:08:


Hallo Egon.

Ik weet niet of het van belang is om het gevoel te krijgen dat wij en dieren op elkaar lijken of te vergelijken zijn. Ik heb het gevoel dat wij moderne mensen iets belangrijks kwijtgeraakt zijn. We zijn evenwicht kwijt, balans is zoek geraakt. Ook wij maken deel uit van het complete ecosysteem op deze aardbol. Alleen wij staan er zelden bij stil dat het wel eens belangrijk zou kunnen zijn om dit te begrijpen. Vraag je niet af WAAROM wij mensen er zijn, maar accepteer nou eens DAT we er zijn. Onderdeel van de evolutie, en dat alles wat je doet consequenties heeft. De circle of life is rond (zegswijze)............de ronde ketting zal breken bij de zwakste schakel. So what.................leer daarvan en PROBEER !!! het daarna anders, maar geef niet op, mits de signalen die binnenkomen aangeven...Zo niet verder..HALT. Ik zeg altijd tegen mijn kids.....Eerst kijken, dan denken en dan doen. Alleen, in hoeverre maken wij mensen nog gebruik van instincten. Wat is gezond verstand. Hoe voelt dat.
Hoe voelt dat eigenlijk, je omgeving begrijpen met alles wat bloeit en leeft.
Schiet alle vossen af om de korenwolf bestaansrecht te geven en voor je het weet heb je een konijnenplaag. Boeren injecteren tegenwoordig het gier in de bodem.......stinkt zo dat sproeien......vooral als er oostenwind is.bah..........Gevolg > weg dassen> want er zijn geen wormen meer, geen insecten etc.
Het zoogdier mens doet maar gewoon..niet iedereen hoor . En als het te laat is zitten we op onze blaren of we wuiven ons schuldgevoel weg, en er zijn mensen die heel verdrietig worden.

Hoe essentieel is voelen. Ik voel me partner van mijn paard, met al mijn goeie kanten en slechte eigenschappen. Ik voel me lekker in nabijheid van Twister. Rationeel gezien kan ik mijn gevoel een beetje analyseren, en dat is heel vaak giswerk hoor. Maar mijn paard. Hoe voelt zij zich ? Ik zou het bij god niet weten. Ik heb wel het gevoel dat deze prachtige dieren ooit beter af waren ZONDER ons. Of wij mensen als zoogdier binnen het "plaatje van de paardenbeleving " passen, en hoe zij zich daarbij voelen. Ik heb werkelijk geen idee. Ik denk vaker als ik kom aanlopen........zou mijn paard denken........ach daar heb je hem weer
Wij zijn wel onderdeel van de evolutie, maar passen wij op deze manier wel binnen het geheel ??

Ik weet niet hoe ik me hierbij moet voelen.

Hopelijk iets zinvols kunnen bijdragen (beknopt en lastig te omschrijven en vooral NIET bedoeld om iemand op de tenen te staan).

Groetjes Martien.

Ik ben weleens op zo'n paardenmelkerij geweest in Belgie, het ging daar naar mijn idee heel gemoedelijk aan toe. Er waren drie kuddes die elk een aantal hectares land ter beschikking hadden. Elke kudde bestond uit een hele groep merries een een hengst. De paarden werden dus ook op een natuurlijke manier gedekt, ze kregen 2 jaar achter elkaar een veulen het jaar daarna niet. Wanneer ze een veulen hadden bleef het veulen er (zo uit mijn hoofd) 6 weken dag en nacht bij staan, daarna alleen nog maar s'nachts overdag werd de merrie gemolken. Hoelang het duurde voordat de veulens gespeend werden weet ik niet, ik denk dat er zolang mogelijk mee gewacht werd, immers afspenen betekende ook het einde van de melkproductie. Het waren voornamelijk haflingers en andere rijpaarden, hier hadden ze veel vraag naar.

Ik zie niet zo wat er mis mee is, al eeuwen worden paarden (mis)/(ge)bruikt om op te rijden. Waarom niet om te melken.

Mijn merrie verwacht volgend jaar een veulen en wij zijn van plan om ons veulen in een groep met leeftijdsgenootjes te zetten tot ze 2 tot 2,5 jaar is. Dit omdat wij thuis maar een "kudde" hebben die bestaat een uit fjord en een shetlander, en we hebben maar een kleine weide.

Is dit dan wel zo goed als wij dachten? Wij doen het niet uit economisch oogpunt. En zoja hoe kun je dit het beste doen. Merrie en veulen langzaam laten wennen aan zonder elkaar zijn? Het punt blijft dat het veulen in de trailer moet en naar een hele andere omgeving gaat. En wanneer? bij 6 maanden of later. En wat als het een hengst is?

Esther van Zoen schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 14:08:


Ik heb het persoonlijk helemaal niet zo op die "begrazingen", de leeftijdsopbouw van een groep vind ik veel belangrijker. Het is natuurlijk hardstikke leuk om te spelen met leeftijdsgenootjes, maar het afkijken en leren heb je toch nmm wel volwassen paarden bij nodig. Helemaal ideaal hebben wij het ook nog niet hoor, er hoort eigenlijk ook wel een hengst in de groep, maar praktisch hier niet haalbaar. Een hengstveulen kan vanaf een maand 9 al vruchtbaar zijn.
Onze groep bestaat uit enkel merries, een van 16, een van ruim 5, een van anderhalf, en er komt er eerdaags een bij opgroeien. Ik verwacht dat dat veul ongeveer in december komt, maar hoe later hoe beter wat mij betreft. In december is dat veulen pas een half jaar oud, maar waar ze vandaan komt worden ze dan afgespeend. Het paard dat nu ruim 5 jaar is, heeft weer heel veel afgekeken van de oudste van de groep. De vijfjarige kwam ook uit een groep met enkel leeftijdsgenoten, en stabiel kun je haar niet noemen. Inmiddels gaat dat al veel beter. Toen ze kwam was ze altijd bang om tekort te krijgen. Vorig jaar hadden we hier ook 2 gastveulens, en toen was de vijfjarige duidelijk de oppastante, geweldig om te zien hoe belangrijk ze zich ineens vond.

Groeten Esther