edward larkens schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 10:07:
>
> Ik heb een soortgelijke situatie ervaren. Onze hengst wil ons
> nog wel eens bijten als we 'm uit de wei halen. Even snel bijten
> en dan snel een paar stapjes terugdoen alsof hij weet dat hij
> fout is.
***** Mag ik hier nu 's even 'paard-natuurlijk' op reageren?
Een paard ( of welk dier dan ook) heeft geen besef van 'goed of fout' - dat zijn normen die wij mensen hanteren... een hengst heeft, al naar gelang de sterkte van zijn dominantie-impuls, de neiging om te bijten omdat dat een 'van nature' gegeven middel is om zijn plaats in de kudde te veroveren. Die stapjes terug doet hij niet uit het besef dat hij iets fout doet, maar eerder om te kijken of zijn 'hapje' effect heeft op jou.
Reageer je verkeerd in zijn ogen, door zijn bijten niet te corrigeren (stemverheffen, imponerende uitstraling of voor mijn part een tik terug) dan laat je de hengst zien dat je lager geplaatst bent dan hij.
In het natuurlijke genen-pakketje van een hengst ligt beschreven dat hij altijd een hogere, en betere plaats in de kudde moet krijgen. Simpel gezegd: hoe hoger je plaats, hoe meer merries je mag dekken - voortbestaan dus, niets meer dan dat. En die natuurlijke impuls verdwijnt niet als je maar één hengstje hebt en jij zijn 'kudde' bent.
> In een boek van Bent Branderup had ik al gelezen dat je bij
> hengsten moet uitkijken als je voor ze uit loopt omdat de
> leidende hengst kuddegenoten bijt om ze voor 'm uit te drijven.
***** Ik ken de uitspraak van Branderup niet, maar een leidende hengst zal dat inderdaad doen. Maar dan zegt hij ook: LEIDENDE hengst..
> Is dit een dominatieprobleem m.a.w. de hengst ziet mij (nog)
> niet als leider of probeert het leiderschap terug te veroveren?
> Kun (mag) je dit gedrag bestraffen of moet je op andere manieren
> werken aan je leiderschapsrol zodat deze situaties domweg niet
> meer zullen voorkomen?
**** tja, of dat een dominantie "probleem" is..? Een probleem wordt het pas als WIJ dat vinden. Voor een paard is het 'natuurlijk' gedrag.
dus... als je er een hengst op na wilt houden, dan zul je om problemen te voorkomen, je moeten voorbereiden op het hanteren van zijn natuurlijke impuls en dus de baas moeten zijn, wil je niet het risico lopen, op het moment dat hij zijn kans ziet, door 500-700 kilo kracht overdonderd te worden.
Er zijn best hanteerbare hengsten hoor, tenslotte bestaat een kudde ook niet uit alleen maar vechtende paarden. Maar.. de leidende hengst is niet de leider voor eeuwig, zijn leiderschap wordt keer op keer aan de kaak gesteld en dat betekent dat je er toch altijd rekening mee moet houden dat ook jouw leiderschap niet zonder meer en voor altijd geaccepteerd wordt of is. En natuurlijk zijn er ook 'watjes' die in het besef leven dat ze noch de kracht, noch de ausdauer hebben om telkens het gevecht met de baas aan te gaan. En die schikken zich op 'hun' plaats.
>
Als je er een hengst op na wilt houden ( maar het geldt eigenlijk ook voor merries en in bepaalde mate zelfs voor ruinen) dan is er maar één optie: ik ben de baas, en jij niet. Dan voldoe je ook aan de 'natuurlijke' structuur van het paard. En dat je in die natuurlijke verhouding de nodige gradaties kunt aanbrengen, dat mag duidelijk zijn hoop ik.
Groet, Marianne