jo schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 15:59:
> Als je je iets zou verdiepen in communiseren met paarden en je
> zou daarna eens zonder bit gaan rijden, moet je eens opletten
> hoe ontspannen je paard en jijzelf bent en hoeveel prettiger het
> zowel voor jou als voor je paard wordt.
> Elk paard , hoe oud dan ook en al of niet gewend aan een
> bit......wordt een veel vriendelijker, meer meewerkend paard
> zonder bit.
Ik verdiep me heel erg in het leven en welzijn van mijn paardje, met haar meedenken en haar laten meedenken met mij.
Maar of ze nu nog vriendelijk wordt als ik het bit uit die mond laat? Dat verband zie ik totaal niet moet ik eerlijk bekennen.
Wat is dat toch hier altijd met die bitten. De ene helft roept ze zijn hartstikke slecht en de andere helft is het daar totaal mee oneens.
Kom ik eens aan met een verhaal over het hoe en wat van het bit en de omtoming van het paardenhoofd, reageert er ineens niemand.
Vandaar dat ik wat melig wordt als het hier weer eens over bitten gaat. En dan soms ook een opmerking maak die kant-nog-wal raakt. Sorry daarvoor.
Maar voor de huidige lezers ... ik gebruik het meest paardonvriendelijke bit dat er is. Een stang, met hefboomwerking en nog zo'n kinketting die onder kaak ook nog even knevelt
.
Maar ik blijf volhouden dat een menpaard zonder bit een gevaar in het verkeer is. Ik moet de eerste menner nog moet tegenkomen die geen bit in heeft in het verkeer wel te verstaan (ik heb het niet over een binnenbak of een demonstratie, want dat zou ik ook nog wel aandurven. Beest kan dan toch geen ongelukken veroorzaken en ook een ander kan niet tegen mij aan knotsen).
Groeten,
Ingrid
Warboel
