Goedendag!

Ik wilde hier graag mijn mening aan julie mededelen, sinds 2 jaar ben ik actieve voorstander voor bloot voets paarden houden. Een goede vriendin van mij is hier al meerdere jaren mee bekend en paste dit ook toe op haar paardje, ik had hier nog steeds mijn bedenkingen bij over wat men beweerde van (natuurlijk bekappen)

Natuurlijk bekappen vindt ik zelf een wat overdreven term maar anderzeids zou ik ook niet weten hoe je het anders kunt noemen?????
Het Natuurlijk bekappen zit nog steeds wat in een negatieve spiraal, gelukkigs komen er steeds meer mensen achter dat het wel degelijks zijn voordelen heeft mits het op een verantwoordelijke manier wordt toegepast.

Mits het op een verantwoordelijke manier wordt toegepast; << hier wil ik graag mijn mening over uiten! Na wat ik in mijn omgeving heb meegemaakt zowel op mn werk als in mijn vrije tijd. Mensen denken er gauw te makkelijk over om hen paard op de natuurlijke manier te laten bekappen ten kosten van hen paard. Wat ik hier mee bedoel is; mensen waar van hen paard jaren op hoefijzers heeft gestaan het paard van de ijzers halen en op de natuurlijk manier laten bekappen en gewoon verders gaan met waar ze mee bezig waren(dagelijkse training/buiten ritten of te veel over de verharde ondergrond laten lopen) << Hierdoor onstaan er onnodige situaties(wat door de ogen van de eigenaar als kreupelheid wordt opgemerkt)

Een paard wat jaren op ijzers heeft gelopen en dan in eens leterlijke en figuurlijk blootgesteld wordt door ijzerloos op zn eigen hoefjes te staan, heeft eerst een geruime 2 maanden tijd nodig om zich hier op in te stellen. Het Hoefmechanisme moet eerst weer soepel worden waardoor de doorbloeding ook weer beter verloopt(hoef heeft al heel weinig doorbloeding) en de zool/hoornwand moet weer wat sterkers/groeien.

2 maanden is al een minimale tijd qua herstellen van de hoef. In deze periode nadat het paard ijzerloos staat/loopt ben ik van mening het paard NIET tot alleen het noodzakelijke, bloot te stellen aan verharde ondergrond alleen de weide/rijbak/bos gebieden en stal. Na 2 weekjes kan je rustig het paard stap voets even over de verharde bodum laten wennen(2 a 3xr in de weeks) DIT QUA DAGEN OPBOUWEN!!!!!

Het meest idieale is een box met uitloop(verhard) voor de optimale verzorging van de hoef en de lichamelijke gesteldheid ook het geestelijke niet vergeten. Niet iedere eigenaar heeft hier de mogelijkheid toe, zo als ik!

Ik heb mijn paard nadat ik m van de ijzers heb gehaald, mn paard 2 a 3 maanden op t land gezet om de hoeven de tijd te geven van herstel. Na de periode op t land heb ik m weer rustig opgepakt qua training in de rijbak en uitstappen over de verharde weg dit 3xr in de weeks. na 3 maanden konden we al een redelijk grote buitenrit maken over de verharde weg in rustig tempo. Na een half jaar waren de hoeven zo sterk en vergevordert dat we rustig een galopje over de verharde weg konden doen(en t paard had er geen enkele moeite mee)

Ik weet dat als men het op een verantwoordelijke manier de overstap naar IJZERVRIJ paarden houden, elk paard geen enkele moeite heeft op elk terrein dan ook!!!!

Gr v Arjan

Voor ongeduldige lieden die zonodig op hun paard willen blijven rijden/trainen in de overgangsperiode is een hele mooie uitvinding: hoefschoenen

Dus nee ik zie het probleem eigenlijk niet zo.

Arabesk schreef op zondag 21 september 2008, 0:42:


Er is inderdaad een overgangsperiode en ik denk dat de termijn hiervan afhangt van het gebied waar je paard staat. Hier in Belgisch Limburg hebben we zachte weides met löss grond. Buiten zijn de meeste paden bezaaid met scherpe stenen of er ligt beton.
De paarden kunnen in hun eigen weides geen hoeven trainen, daar is de ondergrond te zacht voor. De ruiterroutes zijn te hard of zijn bezaaid met stenen. Voordat een paard hier pijnvrij over loopt ben je een jaar verder en dan nog twijfel ik of een paard hier ooit pijnvrij en blootsvoets kan buitenrijden, zeg twee maal per week.
Wij hebben hoefschoenen aangeschaft en alleen onze wlsh pony doet het nog aardig op blote voeten. Zij heeft holle zolen en keiharde hoeven maar ze slijten hier ontzettend hard en ik zie dat de de hoefgroei het niet kan bijhouden.
Ik denk dat ook zij straks aan de hoefschoenen vast zit........

Wat dus belangrijk is lijkt mij, de weides. Als de paarden in weides staan die al keihard zijn dan worden de heoevn aldaar getraind. Hier lukt dat niet.

Corinne oet Belsj schreef op zondag 21 september 2008, 16:47:


Hoi Corinne,

Als ik vragen mag ,in hoeverre slijten de hoeven te snel?.
Waar zie je de slijtage,belangrijk want een hoef is vaak te lang in het begin en dan lijkt het net of ze teveel slijten.
Mijn pony die ik gered had meet twee x zo lange hoeven als normaar en mega scheuren in de hoefwanden (foto's in fotoalbum ) zijn nu minder dan de helft dan ze waren.
Het gekke is dat hoeven die te lang zijn toch tot op de grond stralen hebben en steunsels,zodat je aals leek zou denken ,nou die kunnen echt niet korter.
Na raspen en bewegen over het harde trekt de zool als het ware omhoog en de namaakzool en de veel te lange steunsels en straal komen los.
Daarna gaat dit gewoon verder ,ongeveer half jar totdat de originele voet terug is.
Deze gezonde hoef bestaat uit materiaal wat niet snel vanzelf te kort wordt.
De hoefwand en straal kunnen stootje hebben en de zool hardt uit.
Gebeurt wel eens dat er wat teveel afslijt (denken wij)maar dat is de natuurlijke manier en zorgt ervoor dat de voet in balans blijft.
Je herkent dit aan zogezegd afbladeren van de onderkant van de hoefwand.
Dat is teken dat de voeten nog te lang zijn.

Hoop dat je hier wat aan hebt.

groetjes Conny

Het moet natuurlijk niet zo zijn dat paard kreupelt.
Maar gewoon stuk stappen over beton en grof steenwerk is alleen maar beter.