van lennep schreef op woensdag 24 september 2008, 11:04:


He Esther,ik heb het helemaal niet over trekken!!!!!!

Jullie begrijpen mij allen verkeerd en denk dat dat komt omdat je nooit hebt ervaren wat ik bedoel,dus gewoon knijpen in een natte sponseffect.

Maarja het is niet uit te leggen blijkt maar weer,het vreemde is dat wanneer ik het uitleg aan iemand die op een paard zit of longeerd dat het dan wel begrepen wordt en er resultaat is.

En over het van je paard afstappen als die dreigt te gaan flippen....ik heb het 4 jaar meegemaakt dat iemand dat deedt,ze werd bang voor haar eigen paard omdat die op den duur in de gaten kreeg dat hij dat spelletje ging winnen.

Ze ging hem dan maar eerst heel lang longeren tot alle energie eruit was.
nu is paard versleten,10 jaar,teveel rondjes achter elkaar gelopen en achterbenen verrot.

Het moet juist zo zijn dat je paard vertrouwen in je krijgt en er niet vandoor gaat maar de bescherming bij jou zoukt,dus erop blijven en weer rustig zien te krijgen anders worden het bommetjes die je niet eens meer de kans geven op te stappen in het ergste geval.

Marleen den Arend schreef op woensdag 24 september 2008, 11:52:


Jullie ook bedankt!!
Het moet toch mogelijk zijn!!!

Gr Esther

muriel schreef op woensdag 24 september 2008, 12:40:


Zo heb ik het ook geleerd. Paard is dan ook met de neus aan de grond uit een stuk (Valt niet uit elkaar), van neus tot staart. De aanspanningsboog (ik weet niet of dit een goed woord is) over hals en rug heen blijft intact en dat is voor de ruiter een duidelijk ander gevoel dan een paard dat aan een losse teugel de hals lang maakt. Paard is wel in (min of meer horizontaal) evenwicht.
Wat ik dan van Antoine de Bodt leer is dat een paard dit alleen kan als hij rechtgericht is. Daarom doe ik dit niet alleen aan het begin van de rit, maar ook tussendoor zo nu en dan. In de loop van de rit gaat dit dan ook steeds beter.
Dus voor mij is aan de teugel lopen niet alleen een bepaalde stand van het hoofd, maar meer een totaal plaatje van evenwicht, waarbij het hoofd in allerlei posities kan zijn, afhankelijk van de gradatie van de oprichting. Hoofd wel voor de loodlijn.

Je ziet ook

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 september 2008, 12:38:


inderdaad, er zijn veel meer ruiters dan paardenmensen.
rijden is maar een deel van de africhting en omgang met je paard.
verder blijkt het ook nogal moeilijk te zijn om de verbinding te (blijven) leggen tussen voorbereidingen op de grond (fysiek en mentaal/emotioneel) en het rijden.
we zijn vaak geneigd de rijproblemen los te zien of anders op te lossen dan de manier waarop we dat op de grond zouden doen en grijpen dan eerder terug naar controle,controle.
hoeveel mensen (ikzelf incluis) kunnen zich een half uur lang door een paard laten leiden terwijl ze op zijn rug zitten? en dan bedoel ik : echt laten leiden, dus in een beschermde ruimte passagieren met je paard, geen oordeel hebben over wat hij doet, niet ingrijpen, slechts aanwezig zijn door er op te zitten?! poeh, behoorlijk confronterend soms.
verder heb ik zelf niet zo veel met dat eeuwige gymnastiseren, behalve dan wanneer het tot doel heeft DIE spieren in het paard te ontwikkelen die maken dat hij ons verantwoorder kan dragen.
de rest , zoals levades, piaffs en passages ziet er mooi uit, maar valt voor mij onder de noemer: ijdelheid, alles is ijdelheid.

muriel schreef op woensdag 24 september 2008, 12:40:


dat is dan mooi via het boekie, maar in de praktijk..
Zoals Zalitha nu, errruug voorwaarts, het liefst rij ik haar voorwaarts met de neus over de grond, maar ze gaat hard harder hardst.
Weer een periode waar we doorheen moeten.
Dus ik spring in op de dingen die onder mij gebeuren en ga haar op mijn zit bij me houden.
Dat gaat in stap werkelijk geweldig , en dan in draf proberen.
Een doorgereden paard lekker voorwaarts neerwaarts rijden, maar zeker de achterhand eronder hoor!
Ik heb ook een paard gereden die wat verder was, voorwaarts neerwaarts dan liep hij gelijk op de voorhand, en kreeg ik hem moeilijk op de achterhand, altijd op de hand gereden zonder been, dus een paard die zich oprolde nou zie dat probleem bij een ouder paard maar eens op te lossen, heel moeilijk.
Die zette ik gelijk op de achterhand en liet ik onder mij lopen als dat goed was mocht hij pas zakken en iets verruimen, dan had ik hem.
Dus elk paard moet je toch weer anders rijden, dat is absoluut mijn ervaring.
Maar mijn streven zoals jij zegt is er maar kan niet altijd gelijk bereikt worden.
het inspringen op wat er onder je gebeurd vind ik Rijkunst en niet volgens een boekje rijden.
Horsemanship ernaast en erop
Anita

stumperd schreef op woensdag 24 september 2008, 12:51:


Het was ook een vraag van mij , zie het ?
Omdat je aangaf altijd contact te hebben , dus met een teugel die niet slap hangt , lijkt het mij een logische reactie om juist aan die teugels te gaan hangen...Maar jij knijpt dus , als in een spons . Oke , en dat was de bedoeling van mijn vraag.

Soms spookt het door mijn hoofd heen om Namkje hoofdstelloos te gaan beleren...

Gr Esther

Piet schreef op woensdag 24 september 2008, 11:54:


Fysieke en mentale mishandelingen worden door mij niet gebruikt maar sommige dingen moeten even voor de ontspanning komt. Bij een paard 1 keer de goede oefening is al genoeg zijn voor een ontspannen buitenrit aan een losse teugel, vele aaitjes tussendoor en veel aandacht en knuffels bij het afzadelen.
Een kind huiswerk laten maken bv.: sorry, maar nu even die taak of die les en dan mag je buiten gaan spelen of naar je programma op tv kijken. Als je hierin niet consequent bent, gaan veel kinderen wel alle tv-programma's van A tot Z kennen maar hun resultaten op school lijden eronder. Is dit zo hard? Ik sla ze niet verrot of kleineer ze niet.
Mijn reactie is enkel een mogelijk gevolg als je dan afstapt, ik heb het ook niet over paarden die er niet mentaal of fysiek klaar voor zijn of veel angst hebben ofzo, ik dacht aan mijn situatie met Soraya maar eigenlijk is dat hier allemaal al gepasseerd en nutteloos om het opnieuw op te rakelen. Soraya heeft een probleem ja, haar verleden en opvoeding. Trouwens, sinds ik van de PT terug ben heeft ze, buiten mijn verwachtingen eerlijk gezegd, nog niet onozel gedaan bij het opstappen. 1 keer was er een heviger stressmoment (enkel achteruit gaan in wipjes), wat ik dan deed was dat gedrag negeren, wachten tot ze stilstond om haar opnieuw vooruit te vragen en wanneer ze dat deed haar belonen. Is dit nu een marteling voor haar? Ik weet wel dat als ik telkens ga afstappen, ik op den duur niet meer op haar ga durven omdat het gedrag verergert.

van lennep schreef op woensdag 24 september 2008, 12:16:


Ik zeg niet dat jouw paard gaat flippen, volgens mij zijn er wat misverstanden over wat ik geschreven heb
Esther, amuseer je, samen lol hebben is inderdaad de belangrijkste factor

lies zondag schreef op woensdag 24 september 2008, 12:33:


Ik ben blond dus kan er ni aan doen da ik wa simpel ben
Je hebt me ook verkeerd geïnterpreteerd, kzal in het vervolg wat uitgebreider antwoorden

Marleen den Arend schreef op woensdag 24 september 2008, 12:49:


Je mag het er niet mee eens zijn maar kweet dat het juist is wat ik zeg !Namoro zal bij mij op wandeling ook lekker pomperdepomperdepom zijn maar daarmee kom ik niet tot de oorzaak van het probleem en dat IS : Als Namoro de oefeningen te doen krijgt die hij vroeger met harde hand is opgelegd ga je een stressmoment krijgen ,laat je hem zien dat die tijd voorgoed voorbij is zal de stress voorgoed weggaan NIET doot het te ontwijken dus !!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 september 2008, 13:33:


Waar je je in vergist, is dat het niet een oefening is die hij met harde hand heeft geleerd, maar dat hij flipt van een dwingende zit met dwingende benen. Zo, dat is eruit... hoef ik daar niet meer omheen te praten. Dat was ook waarom hij bij mij flipte bij de galop... ik verlies nog te vaak die fijne balans en ga dan onbewust knijpen. DAT roept angst op en daarvan 'flipt' hij.

Dan wordt het ineens heel eenvoudig..... hij doet namelijk ALLE oefeningen fluitend voor je, als hij goed is voorbereid en met zachte hulpen gereden wordt.

Sorry Eddy, ik ken hem en weet zijn geschiedenis. Zijn ergste stress-uitspatting op teveel druk onder het zadel is de terre a terre, stijgeren is daar een uitvergroting van. Het kan me verder niet schelen, maar op het stijgermoment ervoer hij teveel druk. Hij heeft namelijk geen trauma met bepaalde oefeningen.

Maak jij nooit een intune foutje dan? Doe jij alles direct perfect? Zo ja, dan ben je de eerste mens die dat kan.

van lennep schreef op woensdag 24 september 2008, 12:53:


Goed zo Esther! Ik word altijd zo moe achter mijn beeldscherm van dit soort discussies allemaal.. aan de ene kant wil ik er heel veel over zeggen.. en aan de andere kant weet ik al niet eens meer waar ik moet beginnen..
Ook al zegt de hele wereld dat je niet bitloos dit kan of niet zonder trekken en duwen dat kan.. dan nog ga ik het gewoon proberen En jij volgens mij ook, haha! Laat je niet van je stuk brengen hoor.

stumperd schreef op woensdag 24 september 2008, 11:23:


Ja daar zijn meerdere foto's van.
Filom niet daar wij geen fimcamera hebben...