Nathalie Lagasse schreef op donderdag 12 maart 2009, 7:35:


Ik heb lang geaarzeld om te schrijven, omdat het zo snel erop lijkt dat je door kritiek te leveren iemands prestaties probeert af te breken. Ik hoop dat je het zo niet opvat.
Zoals ik eerder heb geschreven vind ik het knap wat je bereikt (hoewel ik moest slikken bij het geprik met de stok om de paarden uit je buurt te houden) met je paard en ik ben even een heel eind meegegaan in 'Het is veranderd', omdat je dat meer en meer leest. Hoewel ik me altijd afvroeg WAT er nu precies veranderd zou zijn, heb ik echt geprobeerd erachter te komen en door de verandering heen te kijken of er aan het Parelli-principe werkelijk iets veranderd is.
Ik ben zo vrij geweest een stukje van wat je schreef te plakken

'achteruit tot aan het eind van de lijn' kon ik met geen mogelijkheid vervullen. En dat terwijl ik vooraf zeker was geweest dat ik Huppel zelfs op lichte hulpen altijd achteruit kon zetten, ook als ze bv. in een baldadige bui aan het steigeren ging. Maar nu had ik geen LB extravert voor mij, maar een RB extravert, of ze gedroeg zich toch zo. Ze was ongerust en bang, dus wat had ze nodig? Juist ja, een leider... en dat was ik niet op dat moment. Eddy heeft dan even overgenomen, haar met een paar zwaaien van het leidtouw achteruitgezet (as firm as necessary...) en ineens stond daar een ander paard. Ze bleef (eindelijk) staan, ging even likken en kauwen, en leek ineens weer te merken dat er iemand aan het andere eind van het leidtouw was. Ik kreeg het touw al meteen weer van Eddy terug, en omdat ik een veel kalmere Huppel had, en ik daarenboven met eigen ogen gezien had wat nodig was, kon het ineens allemaal wel.

Ik ga er nog even vanuit dat de vertegenwoordiger van Parelli in Oostburg woont. Dat hij eventuele vernieuwingen als eerste hoort door te voeren. Zeg het maar als ik dat fout zie.
Wat vertelt mij dit?
Allereerst
Dat het idee dat een paard via de Parelli methode iets aangeleerd krijgt, dit ook altijd in een gewijzigde situatie uitvoert, onzin is.
Dit zou het grote verschil zijn tussen de 'kunstjes' binnen het clickertrainen en het concept denken binnen Parelli.

Het is gedrag wat je aanleert op een bepaalde tijd en onder bepaalde omstandigheden. Heb ik daar moeite mee? Nee, ik weet dat het zo is.
Je kunt een paard met over een plastic zeil te laten lopen niet aanleren dat het voortaan overal en onder alle omstandigheden over elke ondergrond zal kunnen lopen. Door heel veel verschillende omstandigheden te trainen oefen je het zelfvertrouwen zodat het zal weten: "ach ik ben nu al over zoveel gekke dingen gelopen en dat ging altijd goed, dan zal wat ik nu voor me zie, ook wel meevallen".
Nu net dit is wat ik in dit stuk niet zie.

Mensen kunnen, mogen, we niet in hokjes duwen, paarden wel? Nu wordt er via een weer prachtig gevonden marketing tool, geschermd met termen als LB en RB extravert, alsof er ineens een ander paard zou zijn, wat uit het ene hokje naar het andere is overgestapt.
Ben je mal! Het is hetzelfde paard wat al het gedrag wat het KAN uitvoeren in verschillende omstandigheden ook zal laten zien.
Jong paard wordt onder vreemde omstandigheden gebracht, wil de steun van haar moeder en wordt omdat 'mens' dat lastig vindt, niet getraind om de nieuwe, onbekende omstandigheden het hoofd te kunnen bieden, maar overdonderd en gestraft. (as firm as necessary...) Zo hard als nodig.....
Het open eind van geweldplegen tot Fase 4. Waar blijkbaar niet meer over gesproken wordt, maar wat die uitdrukking gewoon inhoudt.
Kun je me vertellen wat hiermee principeel het verschil is met waar ik van de week was en waar iemand verteld was : Stijgert ze? Mjaa, deed ze bij mij ook wel eens, geef haar maar een dreun tussen de oren en het zal wel afgelopen zijn? (as firm as necessary...)

Zolang Parelli bij monde van de vertegenwoordiger ervan in Nederland, -hoe het gaat over het water kan ik niet zien-, uitgaat van het trainingsprincipe: '"zolang het goed gaat kan het allemaal positief, maar als het niet wil zet ik er een P voor. Maw ik wil best positief trainen maar als het lastig wordt voeg ik gewoon straf toe en ik zie wel hoeveel" zie ik geen verandering en kan het mijn ding nooit zijn.
Ik geloof in positief trainen. punt. In belonen van goed gedrag. In de wet van Thorndyke en in trainen volgens de principes van Kaizen.
Ok, shoot

Hi,

Ik heb niet alles gelezen maar zie 1 belangrijk ding waar ik graag iets aan wil toevoegen.

Ik lees dat Nathalie zegt: "het paard had even een leider nodig"

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Een leider op basis van:
Macht (leg je op, ??????? training)
Gezag (verdien je, clickertraining)

Macht: kan je altijd toepassen. (als je hier toe tenminste hierarchisch in staat bent)
Gezag: is iets waardevols wat je moet verdienen, onderhouden en continue laten zien, de lange termijn gedachte achter clickertraining.

Warme Groet
Conrad

Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 9:50:

Hi,

Ik heb niet alles gelezen maar zie 1 belangrijk ding waar ik graag iets aan wil toevoegen.

Ik lees dat Nathalie zegt: "het paard had even een leider nodig"

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Een leider op basis van:
Macht (leg je op, ??????? training)
Gezag (verdien je, clickertraining)

Macht: kan je altijd toepassen. (als je hier toe tenminste hierarchisch in staat bent)
Gezag: is iets waardevols wat je moet verdienen, onderhouden en continue laten zien, de lange termijn gedachte achter clickertraining.

Warme Groet
Conrad

Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 9:50:

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 12 maart 2009, 7:35:


Dat je het bij de instructeurs nog ziet, verbaast me eigenlijk niet. Die hebben het zo geleerd, en mensen veranderen hun aanpak nou eenmaal niet zo gemakkelijk, als ze vinden dat ze het goed doen.
Ik vind dat Linda wel in haar aanpak veranderd is. Ik heb de afgelopen weken bijna alle video's van OnLine level 1 bekeken.
Wat me tegenstond in parelli, zie je haar nog doen in 2004. Ik heb de indruk, dat zij in die tijd probeerde een Pat-kloon te zijn. En Pat is met sommige paarden onder sommige omstandigheden erg hard, dat zie je vooral in de seminars, vind ik. Hij komt er mee weg, hij heeft een voor paarden zo grote aantrekkingskracht, dat het werkt. (Ofzo)

Dan zie je haar meer een eigen werkwijze ontwikkelen. Ze neemt sneller een stapje terug.
(En ik heb het misschien helemaal fout hoor, slechts mijn indruk als verse parelli student.)
Nu, en nogmaals, is mijn indruk, met de 'horsenality chart', heb je de verschillende strategieen die je afhankelijk van het paard op dat moment gebruikt. Dus als jouw LB Extr opeens erg RB Extr wordt, verander je van strategie. Ik was er niet bij, maar of de slinger aan het touw nou wel de beste oplossing was, blijft natuurlijk de vraag.

Wat zouden de klikkeraars onder jullie doen als je paard, waarvan je dacht dat je gezag verdiend en onderhouden had, opeens in een gillende keukenmeid verandert?

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 16:31:


Proberen uit te vinden wat de reden is , en daar rekening mee houden als dat mogelijk is.
Terugkeren naar een plek waar ze geen gillende keukenmeid was.
Hoofd laag vragen.
Proberen het voor te zijn.
Beloningssnelheid even tijdelijk erg hoog houden.
Uit laten razen , als dat kan...

Het ligt aan de reden waarom , waarvoor ik dan zou kiezen.
Als mij ingefluisterd word dat een paard , aan de lange lijn , ligt te rollen , en die bij het opstaan wel eens een jolige boksessie kan gaan uitvoeren , en dat paard heeft nog niet veel respect voor mijn ruimte laten zien , dan zal ik proberen het voor te zijn , met een simpele cue die het paard goed kent , en accuut belonen , afleiden en verder gaan.Dan even tijdelijk veel vragen , dus veel kunnen belonen.
Moet een herkenbaar voorbeeld zijn voor iemand hier hihi!

Mijn eigen Namkje liet ik voor de operatie meestal gewoon even uitrazen , als ze was geschrokken van een auto , en daarna liep ik terug naar een plek waar ze zich veilig voelt , waar ze echt even alle stress van zich af kan laten glijden , en dan draai ik me weer om , en vervolg de weg.
Namkje zal me nooit omver lopen , dus bij haar durf ik dit te doen.

pfff andere voorbeelden schieten mij even niet te binnen...en er zij vats duizend en een andere mogelijkheden om dit soort dingen op te lossen!

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 12 maart 2009, 18:32:


Hoofd laag vragen en beloningssnelheid opvoeren zou mij niet lukken, als paard elk gevoel van redelijkheid kwijt is, dat is nou juist het probleem.

Een dol paard raast ook niet uit, als je niets doet.

Een vrolijke boksessie na het rollen, of een simpele schrikreactie is niet te vergelijken met een paard dat alleen maar in paniek kan gillen om zijn maatjes.

(Ik weet niet of Huppel echt in paniek was, maar ze was onbenaderbaar, als ik het goed begrijp.)

Teruggaan naar de plek waar er nog rust heerste, is een Parelli oplossing.

Inge Teblick schreef op woensdag 11 maart 2009, 11:56:


OK, nu wil ik wel nog eens heel duidelijk vermelden dat ik GEEN parelli-instructeur ben, ik wil het wel nog steeds worden, maar tot nader order is daar minstens drie jaar en drie keer tien weken Amerika voor nodig. Dat wordt je niet zomaar, en L3 is maar het begin van die keten. Nu heeft Pat ons vorige zomer wel verteld dat ze gaan kijken om het iets eenvoudiger te maken, en ook is het zo dat je voor je 'echt' 3 ster (=volledig) instructeur dus die drie jaar nodig hebt, maar een één ster instructeur (trainee) dat wordt je sneller, dan mag je al oefenen in lesgeven, dat wil onderandere zeggen dat je er geen geld voor vraagt. Daar ben ik het helemaal mee eens, ik heb immers alleen nog maar ervaring met mijn eigen paarden (veel) en een tiental andere (weinig). Als eerste voorzichtige stap zou ik dus al wel durven gratis 'les geven' of van gedachten wisselen, of hoe je het wil noemen. Wat ik daar dan die 30 augustus ga presenteren, ik denk, hoe mijn reis doorheen parelli is, hoe ik clicker, en tonen met mijn levende paardebeesten. Verder? We zien wel, ik zal dan immers kakelvers terugkomen van vier weken Parelli in de UK als het goed is.(Ik vraag er geen geld voor, zoals reeds gezegd, maar ik veronderstel dat het wel wat kost om accomodatie te huren en er de wereldvermaarde Inge Teblick bij te hebben!)

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:00:



Heb best wel veel dingetjes geleerd van Dhr. Parelli!

Ik zou ten alle tijden proberen te voorkomen dat dit voorkomt.....
Doordat je met hele kleine stapjes werkt , en elke keer zekerheden inbouwd , is het volgens mij mogelijk om te kunnen zien aankomen dat er ''iets'' gaat gebeuren. [Nou kijk ik heel erg naar mijn eigen situatie met mijn eigen paarden! Ik kan en wil helemaal niets over Nathalie haar manier van aanpak zeggen , het zijn haar paarden , en zei alleen kan weten wat er precies gebeurd is.]
En als ik de oorzaak weet , proberen daar wat aan te doen , maar dat is niet echt clickeren vind ik.
Als Tekla dreigt compleet uit haar dak te gaan omdat ze weg word geleid van de andere paarden , dan heb ik te grote stappen genomen...en keer ik als de sodemieter weer om...

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:44:


Nee, ik heb het ook niet over Nathalie, ik heb grote bewondering voor haar hoe ze met haar paarden omgaat. (Althans wat ik daar van zie op de filmpjes en uit haar verhalen, heb de paarden nooit gezien.) Maar dit was een interessante situatie, omdat er iemand anders was die vertelde hoe het moest.
En het gaat ook eigenlijk niet om die situatie, het gaat erom hoe je een paard in paniek weer rustig klikkert, vind ik interessant dan.
Wat doe je, als klikkeraar, als het ondanks al je goede voorbereiding niet gaat, zoals je je had voorgesteld? En daar sta je dan, met een gillende stuiterbal aan een touwtje.
Terug naar waar veilig is, is een goed idee, maar hoe kom je daar?

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 20:23:


Ik hoop eigenlijk dat je het niet vervelend vindt, Nathalie, dat mijn gezeur er tussen door komt, maar zo gaat dat nou eenmaal op PN. Anders verander ik het onderwerp wel.

Nou Nathalie, ik vind het echt super knap dat je al zover bent gekomen! Ik ben helaas niet gezegend dat ik mezelf tot zoveel zelfstudie kan zetten haha
Ik wil echt heel graag verder met Parelli maar bij mij vlot het niet zo. Het hangt van zoveel factoren af hoe snel je verder komt in de levels.

De gedachten van Piet zetten me wel weer aan het denken, en maken het ook best verwarrend. Ik ben blij dat Parelli alles zo netjes heeft samengesteld, dat is mijn houvast. Immers de traditionele manege-manier zoals ik 90% ? om mij heen zie vind ik helemaal 3x niks.
Op zich heb ik een heel fijne band met mijn paard en ik heb ook het idee dat ze graag bij mij is. Ik kocht Quela in 2003, mijn eerste eerste en enige paard, ik was nog echt een groentje, had alleen maar rondjes gesjokt in een manege. Ik vind dan ook dat ik ernorm veel geluk met haar heb: ze is mijn ideale leerpaard; ik vertrouw haar 100%, ook al twijfel ik soms zelf (bijv. op buitenrit) ze verbaast me telkens weer, in positieve zin. Door Parelli is het zelfvertrouwen van Quel en van mij enorm gegroeid.
In het begin dat ik mijn paard had was ik net zo'n penny meisje, teveel getuttel!!! Wat een seut was ik! Iedereen zei tegen me: je MOET de baas zijn, jij moet de leider zijn. Ehhh ja, hoe? Ik wou alleen maar een goede vriendschap met mijn paard maar het is zo moeilijk om de juiste manier te vinden, voor jezelf en voor je paard.
Daarom heb ik toch het gevoel dat Parelli (voor mij) de goede weg is. Het is duidelijk en er is eigenlijk altijd wel een antwoord. En niet 50 verschillende antwoorden op dezelfde vraag

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:00:


?? Nee hoor, zwiepen met het leidtouw, zo hard als nodig is de Parelli oplossing.
Ze was niet onbenaderbaar , maar angstig en nerveus als ik het goed onthouden heb, ze reageerde niet op de vraag om achteruit te gaan, toch?