Ariejane schreef op woensdag 15 april 2009, 13:44:


Onze Puck is bij haar vorige eigenaar aan de lopende band hoefbevangen geweest. Zodanig dat niemand meer wist wat te doen met haar. Ze stond dag en nacht op stal en is uiteindelijk aan ons geschonken in de hoop er met Natuurlijk Bekappen en deze manier van paardenhouden nog iets van te maken. En dat is gelukt.

Hier is ze gelijk door de hele mallemolen gegaan inclusief röntgenfoto's en boedonderzoeken. Alles was oké. Ze loopt 24/7 op de weide en ze is <afkloppen> nooit meer hoefbevangen geweest. We checken gewoon iedere dag haar manenkam en als die weer wat te dik/hard aanvoelt gaat ze consequent in de paddock met hooi totdat alles weer zacht is.
We nemen geen enkel risico door haar op zo'n moment wel op de weide te laten want dat is vragen om problemen. Ze krijgt om die reden geen bijvoer, behalve gras en hooi en in de winter voederbiet.

Gaat nu al twee jaar prima. Wel loopt ze altijd op hoefschoenen tijdens de buitenritten.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 15 april 2009, 18:50:


Ik heb hier mijn shetjes wel met graaskorf op, ook onze wpn merrie van 23jr heeft er eentje op. Zij is echt veels te dik, zelfs gister merkte iemand nog op of ze ook nog drachtig was! Elke keer moet ik dit aanhoren, ze is nu al afgevallen sinds 3 weken! Bovendien is ze gevoelig voor gaskoliek, iets dat elk voorjaar bij haar terugkomt, ze heeft een aantal weken geleden ook al gaskoliek gehad, 2 uurtjes in het nieuwe gras!! Het gaat prima nu, ze blijven bewegen en krijgen weinig gras binnen.

Spirithorses schreef op woensdag 15 april 2009, 18:50:


Ik heb hier op het forum al vaak gehoord dat je de manenkam in de gaten dient te houden en te controleren of dit hard is. Nu vraag ik me af, wat is hard. Misschien een domme vraag, maar zou het toch wel graag willen weten

Groetjes,

Marije

Marije Huijsmans schreef :

Een zachte manenkam is dun, smal en soepel.
Als de manenkam te dik of hard is merk je in de eerste plaats dat hij zwaar en breed aanvoelt, soms met onderhoudse vetbulten. Als je hem op en neer beweegt dan beweegt deze heel log en zwaar mee. Tis een soort van vetdepot.
Ook zie je dan vaak vetbulten aan weerszijden van de staart, op de schouders (boven de ellebogen) en de oogkassen raken gevuld, dus de kuiltjes zijn weg. Als je dat aantreft bij je paard kun je hem/haar maar beter stantepede op rantsoen zetten want dan is-ie te dik, heeft-ie een reële kans op het ontwikkelen van hoefbevangenheid of een eczeemuitbraak.

Bij ons gaan deze paarden absoluut van het gras af totdat de boel weer dun/zacht/soepel aanvoelt en daarna krijgen deze paarden gedoseerd gras aangeboden, in de tussentijd uitsluitend hooi.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 16 april 2009, 10:01:


Oke, nu is het wat duidelijker voor me. Vraag me alleen af, mijn haflingers en ook mijn shetties hebben van nature wel al een dikkere logge manenkam, maar ik zal eens op de andere symptomen letten.
Shetties staan 1 tot 2 uur per dag op de wei en daarnaast alleen hooi. Haflingers staan 5 tot 6 uur op de wei en daarnaast alleen hooi.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 16 april 2009, 10:17:


Ik zal Jack zometeen eens vragen wat hij nog weet van de manenkammen van jouw paarden, die kan zich wel herinneren hoe die eruit zagen

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 16 april 2009, 10:01:


Ja, voorzichtigheid is de moeder......
Maar misschien een gekke gedachte, ik loop er al een beetje over te denken sinds het 'hoefbevangenpaarden' regent en die allemaal weer opknappen binnen een paar dagen omdat er maatregelen genomen zijn.
IS het allemaal wel hoefbevangen? Zou het niet net zo goed met spierbevangenheid te maken kunnen hebben?

Piet schreef op donderdag 16 april 2009, 10:32:


En komt de spierbevangenheid niet voort uit hetzelfde probleem (voorjaarsgras) als de hoefbevangenheid?

Enkele jaren terug raakte de shetlander van de buurvrouw bevangen van het gras. De pony was hier al jaren gevoelig voor. Ze heeft haar van het land gehaald en op hooi gezet en ik heb wat van de hoeven afgehaald (was toen nog een beginner en dorst niet veel te doen). Na een paar dagen liep de pony weer goed en vond buurvrouw dat ze wel weer op het gras kon. Daags erna superstijf (spierbevangen) in de achterhand, pony kon amper meer lopen.

Inmiddels heeft de pony al heel wat glenbuterol naar binnen gekregen en een kapitaal aan de da gekost. (Ben zelf gestopt me er mee te bemoeien, want kan helaas niet tegen alleswetende da op) Pony ziet er nooit goed uit en loopt bij het minste of geringste weer bevangen.

Els.

Spirithorses schreef op donderdag 16 april 2009, 10:18:


Super :)) Dat zou heel erg fijn zijn, dank je wel!!

Marije Huijsmans schreef op donderdag 16 april 2009, 9:17:


Misschien is stijf een beter woord? Een manenkam die gewoon niet soepel is en dik en stug aanvoelt. Om te weten wat voor jouw paard opgaat zul je dit in een winterperiode uit moeten vinden, zodat je ook het verschil in voorjaar/zomer weet.

Groetjes,

Wil.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 16 april 2009, 10:17:


Afhankelijk van de toestand van je weiland kan 5 tot 6 uur weidegang voor een haflinger veel zijn, zeker in deze tijd van eht jaar. Onze ijslanders krijgen anderhalf tot twee uur op zo lang mogelijk gras. Maar eigenlijk is het nog beter om te wachten tot het gras gewoon lang is.

Spirithorses schreef op donderdag 16 april 2009, 10:01:



Ilias ? Dun , smal

Moniek schreef op donderdag 16 april 2009, 11:24:


Ik dacht dat kort gras juist beter was? Kun je me misschien uitleggen waarom lang gras beter is? neem aan dat het te maken heeft met de fructaan? Mijn halfingers vind het momenteel niet te dik, maar mijn shetties wel, ik heb ze de laatste paar dagen ook een paar dagen niet op de wei gehad.
Alvast bedankt voor wat uitleg :)

Marije Huijsmans schreef op donderdag 16 april 2009, 11:31:


Lang gras heeft meer ruwvezel, meer structuur, is minder jong en sappig.
Met lang gras krijgen ze natuurlijk wel in minder tijd meer binnen. Dan is strookbegrazing een oplossing.

Moniek