Marleen den Arend schreef op maandag 18 mei 2009, 13:09:


jullie zullen toch door een rouwproces heen moeten.
Veras veulen had er 2 jaar bijgestaan en mams was wel 2 mnd zichzelf niet.
Als we tydens wandelingen/ritten langs weilanden gingen blerde ze t uit!!
Ben je daar!!
T gaat wel over,maar t is inderdaad au au

Ilona Kooistra schreef op maandag 18 mei 2009, 13:46:


Ja ,als je die mogelijkheid hebt ,zou ik dat ook zeker doen.
Succes

verasita schreef op woensdag 20 mei 2009, 18:52:


Gruwelijk vind ik dit.
Kinderen zo bruut bij de moeder weghalen.....
Bij mensen zou iedereen er schande van spreken, bij dieren, ach...het zijn maar beesten he, die hebben geen stem...Daar doen we mee wat we willen.
Ze zijn en blijven minderwaardig aan ons, wij die oppermachtig aan de top van de levensketen staan. We kunnen ons immers alles veroorloven.
Vind het erg jammer dit zelfs hier te lezen.
Vind het schrijnend dat dit - op uitzonderingen na - de tendens is.

Inmiddels 2 weken verder.... iedereen nog bedankt voor de reacties.

Terughalen had grote consequenties voor het andere hengstveulen dat met Bandido is opgegroeid en meeverhuisd. Dit veulen was zeer nerveus en zou zeker ook weer een knauw gekregen hebben als we Bandido hadden weggehaald. Kiezen uit 2 kwaden dus.

Ik heb 2 weken lang gesproken met Donanta en Flor, veel geknuffeld, gespeeld, 2 nieuwe pensionpaardjes in de aangrenzende weide gezet voor afleiding, mest van Bandido meegenomen ed.
Het is niet leuk geweest. Veel geleerd, veel spijt en ook de draad weer opgepakt.

Nu, na 2 weken, is Bandido toch weer thuis. Door omstandigheden op de nieuwe plek. Het andere veulen had inmiddels wat nieuwe contacten gelegd.

Gisteren met Donanta in de trailer naar het veulen gereden. De vreugde was groot toen ze elkaar hoorden hinneken! Heel fijn om dit weer recht te kunnen zetten, ook al is het verdriet ons allemaal daarmee niet bespaard gebleven.
Bandido wist niet hoe snel hij in de trailer moest komen.
Ze waren innig blij met elkaar.
Thuis aangekomen is Donanta de hele middag erg boos op Bandido geweest. Volgens mij kennen paarden net als mensen hetzelfde proces....... bij een kind wat kwijt is geraakt in een grote mensenmassa is de moeder ook eerst heel blij en direct erg boos: "ik heb al zovaak gezegt dat je niet weg moet lopen, waar was je nou?" (antropomorfdinges, ik weet het )

Aan het eind van de middag hadden ze zich alweer verzoend. Hij mag alleen niet meer drinken, maar dat is wel prima zo. En nu hij blijkbaar ook geen echte baby meer is (want alleen baby's drinken melk bij mama ) doet hij ook verwoede pogingen om 'zijn' dames te beschermen tegenover de nieuwe ruin. Heel leuk om te zien, want hij maakt geen schijn van kans. Maar hij scoort hiermee wel punten bij de dames )))

Enfin, zo is het gegaan. Een ieder zal er iets van vinden, maar als ik iets heb geleerd in dit gebeuren is dat ik al veel eerder naar mijn eigen gevoel had moeten luisteren en dat je wel adviezen kan aannemen, maar dat je niet je keuzes moet maken op basis van het goed- of afkeuren van andere mensen.

Iedereen is weer blij en de blauwe plekken zullen wel verdwijnen.

Dank voor het meedenken en meevoelen.

Marleen den Arend schreef op zondag 31 mei 2009, 10:18:


Eind goed, al goed!

Moniek

Moniek schreef op zondag 31 mei 2009, 10:34:


Super!

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 31 mei 2009, 22:14:

Heb t verhaal gevolgd.
Heel fijn!! en dat je t gedaan hebt en dat je er de mogelijkheid voor had.
Dat hele afspenen vind ikzelf ook eigenlijk een vervelend en overhaast mensenwerkgedoe.
Heb 2 veulens in n leven bij 2 merries gehad en na een mnd of 11 -12 ging t eigenlijk vanzelf.
Veel te jong worden de dieren uitelkaar gehaald en voor wat?
Fijn voor jullie!
groet trudy

Marleen den Arend schreef op zondag 31 mei 2009, 10:18:


Dat is mooi, bedankt voor het verslagje hier voor ons.
Gelukkig dat je merrie nu zelf het drinken afblokt, dat was waar wij hier hulp bij nodig hadden van het eazy-wean halster. Veulen Huppel (de baas van de hele wereld - denkt ze toch zelf) liet zich door protest van haar moeder niet tegenhouden namelijk. En na de verhalen van merries die zelfs na maanden scheiding toch weer melk gingen maken en zo...

Veel plezier met je familiegroepje!

Marleen den Arend schreef op zondag 31 mei 2009, 10:18:


Hallo Marleen wat een verhaal en belefenis,ben blij dat het weer is goed gekomen.
Hoop dat veel mensen er wat van zullen leren en niet zomaar een veulen willen fokken om te kunnen genieten van zo'n kleine huppel en het dan een nieuw adres moeten geven omdat het niet kan bliiven.
Hoop dat jullie nog heel veel plezier van en met elkaar mogen beleven want ook jullie behoren in de ogen van de paarden bij de kudde en valt er een weg door bepaalde omstandigheden is het verdriet groot.
Heb dat zelf meegemaakt met de dood van mijn oude merrie.
In de natuur gaat een paard dood of krijgt nieuwe kudde en dat begrijpen ze maar zomaar weggaan en niet meer terrugkomen is HEEL ENG!
Groetjes conny