Isabel van der Made schreef op zaterdag 23 mei 2009, 23:11:


Nee, dat is waar. Ik ken het paard niet, ik kon alleen maar uitgaan van de openingszin van Michiel: "Mijn Luna van net 4 weet donders goed wat ze wil"
Angstige, onzekere, introverte paarden (waarbij wachten en retreaten zo belangrijk is) wéten niet wat ze willen.

Zoals Michiel haar omschrijft vind ik haar leftbrain extravert, met uitschieters naar rightbrain extravert. Bij allebij de karakters is afwachten en het paard laten kiezen/ de leiding laten nemen niet de beste keus.

Leiding nemen, duidelijkheid bieden passen beter.

Maar nogmaals, ik heb het paard niet zelf geobserveerd, kan dus wel wat roepen op basis van een nogal vage omschrijving, maar of dat dan juist is??
Ben wel heel erg huiverig voor de toekomst als Luna een leftbrained horsenalitytype paard mocht zijn en zoveel leiding mag nemen over 'haar mens'.

En misschien is ze wel een multi-personality paard. Pat heeft er zelf ook zoëen. Dan zal je snel moeten leren schakelen Michiel en je niet vasthouden aan één aanpak.

O enne.. smakelijk trouwens!

Aardbeien.. MET nog wel. Hmmmmmmm

trea hoex schreef op zaterdag 23 mei 2009, 23:54:


Ik denk dat we het eens zijn dat het niet de juiste aanpak lijkt. Paard moet mens meer als betrouwbare beschermer/besluitnemer gaan zien

trea hoex schreef op zaterdag 23 mei 2009, 23:04:


Hier zitten natuurlijk ook wel weer nuances in. Wanneer Niek met iets nieuws te maken krijgt, kan rust goed helpen door hem kennis te laten maken met het voorwerp of de omstandigheid.
Wanneer echter een situatie al bekend is en je wéét gewoon dat hij niet wil, dan is er toch een andere aanpak nodig heb ik wel gemerkt.
Dan kán je dus gewoon niet altijd hetzelfde reageren.


Idd, maar wel leuk voor een Kind Natuurlijk forum oid

trea hoex schreef op zaterdag 23 mei 2009, 23:55:


)

Michiel schreef op vrijdag 22 mei 2009, 23:50:


Ja hoor, dat soort ervaring heb ik hier net zo
Dat zijn namelijk allemaal de paarden die bij ons in training/opvoeding komen omdat het niet lekker loopt tussen paard en eigenaar.

Het lijkt erop dat jij een aantal voorwaarden moet scheppen wil Luna hierin meegaan. Zij heeft dus de touwtjes duidelijk in handen, Michiel.
Als je paard al zó weinig druk kan verdragen is er òf iets mis met haar (wat ik niet denk) òf iets niet helder, consequent, in jullie communicatie.
Ik vrees het laatste. Als ik jouw berichtgeving zo volg heb jij dit 'probleem' bij elk van de door jou geleaste paarden (gehad), het komt steeds weer terug.

Als je het juist aanpakt gaat zij ook met je mee wanneer je van de andere paarden weg gaat, levert die singel geen problemen op, staat ze niet overal stil wanneer het haar uitkomt, geeft ze gewoon voetjes wanneer jij dat vraagt, loopt ze niet van je weg etc.
Echt Michiel, zoveel discussie met een 4 jarige is niet normaal, dat gaat je in de toekomst problemen opleveren.

Eddy en Hilde waren laatst bij ons met Jur. Hij lijkt me toch een redelijk ongecompliceerd paard zonder al te moeilijke gebruiksaanwijzing. Wat ik echter van jou over hem las gaf indertijd een heel ander beeld.
Waak ervoor dat je niet in dezelfde valkuil trapt of haal er iemand bij die je op weg kan helpen. In de eerste plaats in het belang van Luna (duidelijkheid, timing, consequentie) maar ook voor je eigen plezier.

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 0:17:


Hooow, blijf even praten voor jezelf Ik ben het er helemaal nog niet zo mee eens dat dit niet de juiste aanpak zou zijn.
Ik vind Michiel zijn leerweg een zeer interessante en pas aan het eind van die weg, kun je zeggen of het de juiste was of niet.
'Het zachte water vormt de hardste steen.' is een eeuwenoude uitspraak.
Dat Michiel veel meer van zichzelf vraagt , meer geduld, meer consequentie, meer creativiteit dan degenen die hier schrijven " geef meer leiding" of zich aan de hand van preform karakterschetsjes laten voorschrijven hoeveel meer of minder druk een paard nodig heeft
is duidelijk.

Piet schreef op zondag 24 mei 2009, 9:11:


Ik praat toch voor mezelf!
Het lijkt niet de juiste aanpak. Schrijf ik.
En ik schrijf nergens dat hij meer druk moet geven.
Lijkt me (alweer) dat druk niet zal helpen, althans niet de soort druk die jij voor ogen hebt.

Maar ik heb je al eerder geschreven dat druk vele vormen heeft, en snoeppies verdienen staat vrij hoog op de ladder van druk, in mijn boekje.

Oplossing voor stakende paarden in het algemeen!!!! zonder karakterschetsjes die nu opeens ook al niet meer mogen, is dat paard liever bij jou is dan bij vriendjes in de wei. Of je dat bereikt door stil te gaan staan tot je een ons weegt, vind ik op z'n minst discutabel.

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 9:31:


"Ik denk dat we het eens zijn dat het niet de juiste aanpak lijkt", ok misschien heb ik dat verkeerd gelezen, maar ik ben het dus niet eens, maar misschien gold 'we' alleen voor degenen die op dat moment schreven.
Als we niet meer met beloningen zouden mogen werken omdat we dat als te veel druk op zouden vatten, welke maatschappij blijft er dan over?
Alles valt of staat met beloning, van de vroegste verzamelaar die als beloning voor zijn gegraaf een paar eetbare wortels vond, tot alles wat we nu doen. Wat zou er over blijven? Alleen maar de angst voor straf?
Van mij mag je best naar je paard kijken en dan gaan bestuderen hoe het overeenkomt met wat onze lieve heer Pat Parelli verordonneert zodat je langs die weg leert hoe je er mee om moet gaan hoor. Ik heb gewoon van nature een bloedhekel aan zulke regeltjes denk ik. Kan me ook niet goed voorstellen dat jij dat nodig hebt. Maar misschien vergis ik me in het onweerlegbare nut ervan.
En als laatste zin, omdat het veel te mooi weer is om hier een halve dag achter mijn PC te hangen: Het is juist door mensen die halverwege opgeven dat een paard denkt: "zie je wel, als ik maar even langer dan mijn baas wacht, hoef ik niet". Hele slimme jongens die paarden! Als ze kunnen faken, dat ze gaan hoesten, ergens ontzettend bang voor zijn, desnoods kreupel lopen omdat ze dan "niet meer hoeven" dan kunnen ze dat ook.
Daarom schreef ik al dat Michiel veel meer van zichzelf vraagt, meer geduld, meer consequent zijn en meer creativiteit en ben ik heel benieuwd naar hoe het verder zal gaan.

Piet schreef op zondag 24 mei 2009, 11:42:


Oh, ja, ik bedoelde Trea en ik.


Ik ben ook klaar computeren nu, we hebben het er misschien nog wel over, eens zullen we het nooit worden.

Spirithorses schreef op zondag 24 mei 2009, 8:35:


Ik kan niet zoveel met je opmerkingen. Jur zijn probleem was anders dan jij denkt. Volgens Eddy was het fysieke pijn door een vette wei en daarom wilde Jur steeds minder beweging en mochten we niet rijden van Josien onze trainster en kreeg hij daarom nog minder beweging dan goed voor hem was. Mijn beperking met hem was het niet juist inschatten van dit probleem en helaas had mijn trainster het ook mis met hem. Jur is zeker een makkelijk paard gedrags technisch gezien, een super makkelijk paard zelfs. Waar we heel veel plezier en rijden mee gedaan hebben. Ook je gedachten over Luna en mij zitten er naast naar mijn gevoel.

Groet, Michiel

Isabel van der Made schreef op zondag 24 mei 2009, 9:31:


Het gaat in deze discussie niet eens zozeer om het wel-of-niet-druk-uitoefenen, meer druk, minder druk, geen druk, wel druk. Ik lees een enorme inconsequentie, foutieve timing, te lang blijven dralen/paard de tijd geven om vanalles te bedenken alvorens er door Michiel ingegrepen wordt. Voor elk paard en voor een jong paard in het bijzonder is dat enorm onduidelijk want het biedt heel weinig structuur.

Een jong paard (4 jaar) die van mij wegloopt bij het hoeven uitkrabben gaat gewoon nog een tijdje aan het halster, evt helper erbij of vastzetten aan een haak. Dat is duidelijk voor zo'n paard, het geeft rust en structuur te weten waar het aantoe is. 'Jij staat hier, ik krab jouw hoeven uit, ik beloon je bij elke hoef en daarna gaan we weer verder met de orde van de dag'. Klein, simpel, vaste volgorde bij het hoeven optillen en uitkrabben, makkelijk te begrijpen.
Natuurlijk (en deze is voor Piet) begin je bij zo'n jong paard met kleine stapjes en elke goede actie belonen. Maar houd de beloning wel in verhouding tot de gevraagde actie.

Idem met lopen; jij geeft voorwaartse leiding, blik naar voren, zacht vragen (lees: lichte druk op het touw) , release en beloningswoord zodra paard volgt, en als je met het paard verbonden bent en contact hebt via het (slappe) leidtouw voel je haar beweging, vóél je het als ze trager gaat lopen--> gelijk weer doorvragen zodat ze in beweging blijft en dat uiteraard belonen ! Daar komt zéér weinig druk bij kijken. ELK paard kan dat aan, het is duidelijk zonder dat je het paard overvraagt.


Pfff, zo moeilijk is dat toch niet.
Of mogen we niet eens meer vragende druk gebruiken hiero?

Groet, Pien

Michiel schreef op zondag 24 mei 2009, 15:39:


Effe heel snel gekeken in een oud bericht van jou. 1 september 2004, het ging over Jur. Lees je eigen berichten nog eens na, Michiel. Echt, volgens mij ben jíj degene die niet tegen druk kan

"Overigens hetzelfde protocol gebruik ik bij een routeconflict,
als mijn paard de kortste weg naar huis wil.
Voor veel paarden werkt misschien het verhogen van druk,
ons paard raakt daar geheel van in de war. Met zachte hand,
dus uiteindelijk het leiden aan de teugel, werkt wel snel en gemakkelijk.
Na enkele meters kan ik dan weer opstijgen."