Mijn Luna van net 4 weet donders goed wat ze wil en tegen haar wil in gaan, kan niet met druk heb ik gemerkt in de 7 maanden dat ik haar groen uit de wei gehaald heb.

Zijn er nog meer paarden die niet tegen druk kunnen? Soms heb ik het gevoel dat ik het wiel zelf moet uitvinden. Vandaag de tandarts geweest en Luna verzette zich tegen de behandeling. Ze moest gevijld worden en nam de tandarts mee in allerlei bochten en sloeg met haar hoofd. We bleven er rustig onder en het is toch gelukt. Ik vroeg hem haar karakter te typeren en hij zij: "ze laat zich niet snel overtuigen". Haar reactie op de tandarts sterkt me wel in mijn gekozen aanpak om zonder druk te werken met haar. Tandarts uitgezonderd, dat zou anders sedatie worden.

Wel hou ik een kritische twijfel over mijn drukloze aanpak zolang ze nog lange stops heeft bij het alleen van huis af gaan en ze maar kort een vijl aan haar voeten kan verdragen. En die voeten brokkelen behoorlijk. Sinds ik haar bekap in de ronde bak zonder halster kom ik wel weer verder. En veel ct met appelstukjes geef, als we met z'n 2en zijn. Soms loopt ze weg en even later komt ze in de buurt staan en mogen we verder.

Bij het wandelen als ze ergens langer wil blijven en een stop heeft, hou ik het leidtouw gebogen en wacht af. Terwijl ik ook haar kijkrichting blokkeer, dwz alleen voorwaarts kijken (of naar mij toe) is een slap touw. Die geblokte druk kan ze wel hebben, dat zal wel aanvoelen dat ze het zelf doet. Het signaal dat van die situatie uit gaat, doet haar dan beslissen voorwaarts te gaan. Gisteren met 3 paarden een wandeling gemaakt, en dan is er niets aan de hand, ze is dan super braaf en kalm. Maar alleen samen op pad is voor haar moeilijk om zich los te weken van de kudde. Zijn we die eerste 200 meter voorbij dan is alles prima.
Ze zet zichzelf aardig onder druk soms, met hoefschrapen en nek buigen erbij, terwijl ik rustig wacht tot ze beslist voorwaarts te gaan. Nadat ze dit een tijdje heftig gedaan heeft, is ze nu overgegaan op niets doen, zelfs met een oogje dicht eenmaal. Daar maak ik haar wel uit wakker, maar hou ook de lijn gebogen. Op de stenen weg blijven staan doet haar minder in die rustpose belanden dan op het gras. Er staan 2 pony's naast de weg als we van huis af gaan, en daar wil ze liever langer bij blijven altijd. Haar hoofd blokken en op het de stenen blijven staan en mijn verzoek Ga, dat doet haar beslissen vooruit te gaan. Maak ik de druk aan het leidtouw groter dan ben ik weer terug bij af en zit ze vol kwaad verzet. Zonder druk (en eenmaal de kudde voorbij) is het een lief paard dat keurig en mak volgt waar ik ook ga. Alhoewel ze wel spanning opbouwt als we langer weg gaan dan een uurtje.

Haar zadel doe ik "altijd" op, al geeft ze vaak aan, dat ding niet te willen. Haar verzet daartegen is gering. Altijd op doen is hierin mijn aanpak en de singel in stapjes strakker zetten en losjes houden.

Zijn er meer mensen met dit soort ervaringen?
Groet, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 22 mei 2009, 23:50:


kniperde knip

Hoi Michiel,

Jou verhaal is heel herkenbaar. Kiyasa kan ook niet goed tegen druk. als zij tijdens wandelen ineens stopt komt het touw strak te staan en gaat ze steigeren. Als je haar opzij wilt zetten en je duwt iets te hard op haar kont of wijst iets te steng geeft ze eerst een nijdige trap met haar been en gaat dan opzij. Wat ook weer zo is dat als je niet duidelijk gemoeg bent ze de leiding overneemt. Dus moet ik altijd een tussenweg zien te vinden waar mevrouw het mee eens is. Kiyasa heeft ook een enorme hekel aan de singel. het ergste vind ze als je de singel pakt en tegen haar buik doet. het verdere aansingelen is weer geen probleem. Kiyasa is door haar vorige eigenaresse verwend. Als kiyasa iets niet wilde ging ze steigeren en hield het vervelende op. Kiyasa steigert nu nog steeds bij alles waar ze het niet mee eens is. Het is soms wel eens moeilijk te bepalen voor mij of ik teveel druk gebruik bij haar of dat ze mij weer uitprobeer. Met veel rust kom je het verste en het steigeren negeer ik.
Als ik zo je verhaal lees ben je goed opweg.

groetjes Arina

Arina Bezemer schreef op zaterdag 23 mei 2009, 8:55:


Ik bedoel dit absoluut niet negatief of vervelend, maar is hier geen sprake van "verkeerd" leiderschap. Bedoel, paard bepaalt een beetje wat er gebeurd en als het er geen zin in heeft, dan doen we het anders of misschien wel helemaal niet ... als we het paard maar "pleasen".
Je ziet het ook bij kinderen. Resultaat is, in mijn ogen, strontvervelende kinderen die het gezinsleven domineren en buiten de deur niet te handhaven zijn. Alles in het kader "als hij maar niet gaat huilen etc.".
Zouden die paarden dit niet voelen cq lezen?
49% van de stemmen zijn voor het paard; 51% van de stemmen zijn voor de mens. Hier lijkt het andersom. Je hoeft een paard toch geen geweld aan te doen om de rolverdeling duidelijk te maken? Volgens mij is het allemaal terug te vinden in communicatie. Paard moet zijn plaats weten en als leider, moet jij je plaats nemen. Opvoeden betekent, naar mijn mening, "duidelijk en eerlijk", grenzen aangeven en consequenties verbinden aan het overschrijden van deze grenzen. Je hoeft niet hard te zijn of het licht uit de ogen te slaan, maar er ligt nog zo'n groot gebied hier tussen ... Ik kan er niets aan doen, maar moet wel denken aan het gezegde "zachte heelmeesters maken stinkende wonden".

Michiel schreef op vrijdag 22 mei 2009, 23:50:


Het is belangrijk dat een paard leert omgaan met druk. Anders kan je haar straks nooit veilig berijden. Paarden accepteren geen druk van ranglageren, dan komen ze in verzet. Ik denk dat je Luna zal moeten leren dat jij boven haar staat Michiel en JIJ bepaalt wanneer je druk op haar kan zetten.

Ik kan me wel iets voorstellen bij het feit dat ze een erg gevoelig paard moet zijn waarbij je druk al snel te hoog is. Leer daarom te werken met 0,00001 fase en bouw op in eerlijkheid en rechtvaardigheid wanneer ze geen gehoor geeft aan druk.

Hier twee paarden met "drukproblemen" maar dan allebei heel anders.
Piablo kon moeilijk met druk om toen ik hem net had en ging ook vaak steigeren, was een beetje zijn manier van neen zeggen of van te zeggen: ik kan dat niet of ik ben bang.
Nu er heel veel wederzijds vertrouwen is, is dat probleem voorbij, met tijd geven, laten kijken etc etc en raar maar waar, nu kan hij plots wel met druk om. Hij vertrouwt me door en door dus ik maf druk gebruiken, zoiets.

Moonlight kan ook moeilijk met druk om, zegt dan neen, ik wil niet. En dat is een heel verschil met Piablo's neen ook al uit het zich in het zelfde gedrag (steigeren). Maar waar Piablo nooit bedreigend leek voor me, is dit bij Moon soms wel het geval. Moon kan zich ook helemaal schrap zetten, nek er op en wegdraaien wat Piablo dan weer niet deed.
Anna lost dit op door hele kleine dingen te vragen, alles in hele kleine stapjes waarbij hij niet direct denk" ik kan/wil niet maar wel heel consequent te zijn in wat ze vraagt. En ook dit werkt. Voor mij is dit uittesten van een 2-jarige hengst er te veel aan, zij vindt het leuk en kan er mee omgaan. Gevolg: Moon is heel braaf bij haar, en ik vermijd dingen te doen met hem . Maar zij kan dan weer moeilijker met Piablo's onzekerheden om.

Dus waar ik naar toe wil: "problemen met druk" zij niet eenduidig qua oorzaak noch qua oplossing. Ik probeerde met Moon om te gaan zoals ik met Piablo deed, maar dan kreeg ik al heel snel een "dominante" jonge blaag die de vloer met me aanveegde en me beet. Nu ik hem negeer en Anna met hem werkt is dit voorbij.
Anna probeert met Piablo om te gaan zoals met Moon (ik vraag niet veel maar je MOET wel) en kreeg een paard wat ging staken en geen plezier meer in het rijden had.

Wat voor jou en Luna het geval is... geen idee zo via tekst. Maar misschien heb je iets aan deze voorbeelden om te zien waar ze in past en wat je best doet . Succes!

Gudrun schreef op zaterdag 23 mei 2009, 10:46:


Mooi te lezen en ik denk ook wel dat ieder paard een net iets anders karakter en daarbij behorende aanpak nodig heeft. Luna wil alles voor me doen en is zeer meewerkend doorgaans. Bijvoorbeeld als ze iets voorwaarts is, waarbij ik vraag zich in te houden, dan kan ik ook een stukje aan de hand met haar gaan rennen waarbij ze prefect naast me blijft en tot stap komt op lichaamstaal.

Ze geeft duidelijk aan als ze iets niet wil en als ik dat met geduld oplos dan komt ze wel mee. Ze is daarbij niet agressief naar me, steigert niet of zo, ik gebruik immers geen druk dus waarom zou ze? Zo werkt het, binnen haar. Ze zet zichzelf wel onder druk, zit dan in een conflict tussen loyaal zijn aan mij en haar eigen wens. Ik verwacht ook dat met de tijd als het vertrouwen in mij groter word, en géén druk gebruiken is een voorwaarde daar voor, het steeds makkelijker blijft gaan. En wellicht is druk gebruiken straks ook geen inbreuk meer op haar vertrouwen? En als alles zonder druk kan vind ik het prima natuurlijk.

Groet, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 22 mei 2009, 23:50:

Gisteren met 3 paarden een wandeling

Hoi Michiel,

Ik heb al vaker op dit probleem gereageerd want Niek heeft precies hetzelfde wanneer ik met hem weg ga.
Gisteren na lange tijd weer een keer alleen met hem op pad geweest en ik kon weer lang wachten. Staken staken staken....
Eerst met veel geduld het initiatief aan hem overgelaten dus geen druk gebruikt. We kwamen 100 meter vooruit. Daarna geen stap meer verder. Alleen na een tijdje achteruit. Vanwege de weg kan ik hem geen oefeningen laten doen dus heb ik echt uiteindelijk flinke druk gebruikt toen er even geen verkeer te zien was. Hij ging dus direct de straat op grrrrrr....Maar ik heb doorgezet en hem 3 x aan moeten sporen met het leidtouw en toen was het goed.

Vandaag hadden we les. Ik ons probleem voorgelegd bij de trainster. Wij samen met Niek naar het bos.....en wat denk je......geen énkel probleem. Dit is me al een keer eerder zo gebeurd. Het was deze keer gewoon lang geleden dat we er alleen opuit zijn geweest, dit moet ik denk ik gewoon toch regelmatiger met hem blijven doen zodat hij meer vertrouwen in mij krijgt dat het helemaal niet erg is om alleen op pad te gaan.

Met het rijden is het met Niek ook zo. Eerst even doorzetten en daarna zie je hem veranderen en krijgt hij plezier in zijn werk. Na het werken is hij dan ook helemaal relaxt....

Ilma Meijer schreef op zaterdag 23 mei 2009, 12:47:


Niek lijkt me dan een paard te zijn die na (forse) druk toegeeft en dan (of daardoor?) vertrouwen in je heeft. Luna zou haar vertrouwen kwijt zijn geraakt. Zo is ieder paard anders en moet je gewoon doen wat werkt. Na verloop van tijd heb je die druk minder nodig denk ik. Of de eerste signalen eerder opmerken (iets jouw looprichting af snijden of iets te dicht bij komen, of net iets sneller lopen dan jij, etc.) en daarop heel duidelijk reageren.

Groet, Michiel

Anja Seijn schreef op zaterdag 23 mei 2009, 9:42:


Ja ik begrijp heel goed wat je bedoeld. Voor mij is het nog wel eens lastig om te zien waneer Kiyasa echt bang is of wanneer ze gewoon geen zin heeft. Als ik te kordaat optreed schiet ze compleet in de stess en is er niks met haar te beginnen. Dus is het steeds aftasten. Als ik iets van Kiyasa wil gebeurt het ook en ze krijgt beslist niet haar zin. Het is aleen de weg naar dat doel waar je wel eens flink overna moet denken. Ik wil dat ze bijv. gewoon mee loopt maar ik moet haar niet in de stres laten schieten zodat ze het helemaal niet meer doet. Snap je?

Anja Seijn schreef op zaterdag 23 mei 2009, 9:42:



Als er dit verwennen gebeurd heb je helemaal gelijk, zowel met paarden als met kinderen. Toch is mijn zachte aanpak geen verwennerij en bepaal ik waar we heen gaan en krijgt ze door mijn geduld niet haar zin. Overigens met kinderen heb ik ook een prachtig alternatief gevonden voor al die momenten dat je druk zou willen gebruiken. Voorbeelden te over, je vraagt maar. Bijvoorbeeld een 3jarig kindje dat niet wil drinken, de hele dag flink speelt en het glas dan even aannipt en meer niet. Ik laat het kind dan nog steeds vrij of het wil drinken of niet, het krijgt dan alleen geen ... (snoep, brood, tv , buiten spelen) net wat het graag wil op dat moment. Je mag het zelf weten, maar eerst je glas leeg en dan krijg je wat je wilt. Zo vermeid ik druk op het drinken te leggen, het kind zet wel zichzelf onder druk, omdat het ook graag dat wil wat er na komt. Precies zo met de korstjes van het brood niet willen eten, iets wat 1 en 2 jarigen goed kunnen. Ik maak dan hele kleine stukjes brood met een heel klein korstje. Eerst het hele stukje op, en dat mag je dan ook zelf weten, pas dan het volgende stukje.


Simpel gezegd, je moet doen wat werkt.
En dat kan wel eens heel verschillend zijn bij paarden.


Die uitdrukking van heelmeesters zie ik ook vaak misbruikt worden om te kiezen voor geweld in de opvoeding van kinderen. Op de gang zetten bijvoorbeeld is zo'n vorm van geweld dat tegenwoordig nog steeds aangeraden wordt bij kinderen. Omdat opvoeders geen andere manieren kennen om de stress bij een kind op te lossen. Het kindje dat snachts bij je wil zijn, laten huilen in zijn bed is ook zo'n vorm van geweld wat in onze westerse manier van opvoeding nog steeds aangeraden wordt. Omdat ouders niet weten dat veiligheid en geborgenheid ook snachts nodig is, terwijl ze wel naast hun partner willen liggen snachts als het even kan, en zo'n klein hummeltje moet het helemaal alleen kunnen. Ik denk dat de meeste heelmeesters nog middeleeuws gereedschap gebruiken als het aankomt op druk in de opvoeding.

Groet, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 23 mei 2009, 13:51:

Hahaha, weer zo'n leuk herkenbaar voorbeeld maar ook dat helpt niet overal. Ik heb twee dochters (inmiddels volwassen) waarvan één een moeilijke eter en drinker.
Toetjes was ze gek op vooral ijs. Maar ze liet het rustig dagen aan haar neus voorbij gaan als ze maar geen groente hoefde te eten.
Drinken......enkele slokjes in meerdere dagen....daarna idd vanzelf hele sloten tegelijk zodat de luiers het niet meer aankonden...
Inmiddels eet ze nu bijna alles maar het blijft lastiger.
Haar zus heeft de bijnaam 'groene kliko' Dezelfde genen andere gebruiksaanwijzing.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 23 mei 2009, 14:52:


Geen druk gebruiken is van fitaal belang om verergering te voorkomen. Ik ken een kindje dat niet wil poepen en als het dan toch loskomt heel veel pijn heeft. Drinken zou goed zijn, maar dat wilde 't ook niet. In mijn voorbeeld van de korstjes eten of het glas legen, moet je achteraf dan ook niet méér zeggen dan, "mooi en nu gaan we buiten spelen". Besteed je er meer woorden aan, zoals, "zie je wel het valt wel mee, hé, goed gedaan hoor en misschien kun je de volgende keer direct je glas wel leeg drinken"? Dan leg je subtiele druk op het drinken. Je mag het volledig zelf weten, zo neuraal als mogelijk is, en na het een (drinken) komt het andere (buiten spelen).

Wat het niet willen eten van groente of vis of vlees betreft, daar heb ik alleen lichte ervaringen mee. Ik weet wel dat voorkeuren ook genetisch bepaald zijn. En ben dan ook geneigd altijd te zoeken naar alternatieven. En kinderen vrij te laten in wat ze willen eten, als het maar iets gezonds is. Geen warm eten bijvoorbeeld, maar wel de fruitmand leeg eten. Geen vis, maar wel een vispil. Geen groente maar dan wel vis. Nu kun je niets afdwingen, wel kun je zorgen voor gezonde alternatieven, door al het ongezonde in huis, hoog op te bergen of gewoon niet meer te kopen. Of door een tomaat een verfbom te noemen dat wil ook nog wel eens helpen bij een jongetje dat graag oorlogje speelt.

Groet, Michiel

Gudrun schreef op zaterdag 23 mei 2009, 10:46:


Knip


Ook wel logisch dat Piablo niet veel gevraagd moet worden, met kleine dingen, hij zegt "ik kan niet, of ik durf niet" en heeft dus de concentratie niet om ze te doen. Hij krijgt van jou rust en steun en dan lukt het wel. Als esther v. L. nog meeleest vanuit Portugal, doet me dit denken aan haar Tekla. Ook zo'n paard nmm die het goed doet met rust, steun. laten kijken, tijd geven, etc. en waarbij druk averechts werkt.

Groet, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 23 mei 2009, 22:58:


Dit 'wachten' tot het paard zelf het initiatief neemt, geldt vooral voor bange introverte paarden. Niet voor het soort paarden met een duidelijk eigen willetje zoals jij Luna omschrijft. (Aldus Parelli)

Vind in deze discussie het vergelijk kinderen - paarden niet zo handig. Zijn heel verschillende wezens

trea hoex schreef op zaterdag 23 mei 2009, 23:04:


Ben het wel met je eens, Trea, maar ik vind het zo vanachter de computer moeilijk vaststellen, of het nou om bang paard of paard met eigen wil gaat. Wordt mij iig niet duidelijk uit de omschrijving.
Het wachten heeft volgens mij in dit geval inderdaad geen zin, want een bang paard verliest zijn angst niet, en een niet bang paard valt gewoon in slaap door al dit wachten, of heb ik het niet goed gelezen, vraag ik me nu af?