Piet schreef op vrijdag 12 juni 2009, 18:44:


En hier doe je dus weer hetzefde er is auto en non autoritair en daartussen NIETS ? Komaan Piet zowel jij als ik zien binnen de milliseconde of een dier met respect is opgevoed of niet en of dit met geweld/dwang is gebeurd of niet .En die zijn zeker niet allemaal geclickert hoor ! En vooringenomenheid heeft er niets mee te maken hoor. Allé, toch niet langs mijn kant dan ! Een eigen inbreng is bij mij beperkt tot de tweebeners Piet, DAT is een vergelijking die je niet mag maken tussen twee en viervoeters . Initiatief nemen is dan wéér totaal iets anders natuurlijk .

Piet schreef op vrijdag 12 juni 2009, 18:44:


tis maar wat je ziet.!
Maar ja alwetende eddy zal wel deze mens michiel als de zoveelste onwereldse figuur bestempelen,omdat hij een andere weg volgt.
Mmm de tyd zal t leren he.
groeten trudy

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 juni 2009, 19:52:


Wie begon het nou te hebben over de vreselijke nadelen van non-autoritaire opvoeding van kindertjes , terwijl we het over Luna hebben?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 juni 2009, 19:52:


Eddy,,,,, initiatief nemen is natuurlijk ook een "eigen inbreng"? Of niet soms?

Maar, ik kan/ken maar een fractie van Eddy, of van Piet, en toch zit ik veel meer op de golflengte van Eddy....?
Hoe komt dat nu toch???
Omdat voor mij, het clickeren niet veel met paardRIJDEN te maken heeft.

Het moet niet alleen clicken tussen de ruiter/paard combinatie maar ook tussen de ruiter/methode combinatie. En misschien moeten we inderdaad bij het clickeren spreken van een MENS/paard relatie en bij "Eddy's"methode van een RUITER/paard relatie???

En Piet, jij denkt véééél meer zwart/wit dan Eddy, die zogezegd altijd zo "uit zijnen hoek komt"! Of, dat laat je althans zo uitschijnen

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 12 juni 2009, 20:25:


Daar laat ik me niet overuit
Clickertraining is niet alleen iets voor grondwerk. Ik train een -overigens zeer aangenaam en leergierig- mens, een instructrice, je weet wel zo iemand die andere mensen leert rijden. Ik leer haar om haar paarden zo te laten lopen dat het lessenaar zijn zo weinig mogelijk van de dieren vergt, na de bitten, slofteugels en andere extra touwtjes verwijderd te hebben.
Veel gymnastisch werk, via schouder buiten en schouder in, in de juiste houding vertrekken en blijven lopen, verantwoord stoppen enz. Nogal wat van het klassieke dressuurwerk.
Wat Pluvinel volgens Egon heel handig had verzonnen, om degene in het midden te laten straffen, doe ik ook. Het verschil is dat ik het goede markeer en niet het verkeerde straf.

Piet schreef op vrijdag 12 juni 2009, 20:17:


JIJ !

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 juni 2009, 0:03:


ja m'n hoela, eg nie!

Met Luna en mij gaat het prima nu. De ups en downs vertonen een stijgende lijn. Toen ze makkelijker mee ging van huis af, staakte ze in de wei, ook dat is nu al 6 wandelingen over. Een buitengewoon lastig iets, staken in de wei bij een paard dat geen druk accepteert. Leerzaam achteraf dat wel. Ik kan nu alles gewoon weer met haar doen. Hoe is dat zo veranderd zul je denken?

Wel regelmatig het zelfde doen, en met slimheid succesvol blijven, waardoor ze uiteindelijk niets meer kon verzinnen om er aan te ontsnappen, dat is één. Ook maakten we vooruitgang op andere punten zoals haar hoeven bekappen, en de waterstraal verdragen, en het zadel accepteren, waardoor het vertrouwen kon groeien. Goed gedrag belonen met veel appelstukjes heeft ook geholpen. En toen ze het meeste verzet opwierp hebben we haar er niet doorheen geslagen, maar het zachter op kunnen lossen altijd. Wat dit laatste betreft denk ik achteraf dat het eindeloze stil staan met geduld ook makkelijker had gekund door eenvoudigweg thuis te blijven, daar energiek interessante miniatuur wandelingen doen en van daaruit langzaam aan verder weg gaan en verzet blijven voorkomen. Of dat beter had gewerkt? Ik zal het hopelijk nooit meer nodig hebben. Feit is dat ze nu niet meer blokkeert en nijdig wordt van wat druk op het halster als aansporing om weg van huis te gaan, waardoor alles makkelijker is geworden.

Groet, Michiel

Verslagje van vandaag:
Woensdag met veel regen toch weg geweest. Luna beantwoorde mijn groet, dat is lang geleden! Ze stond dan ook in de regen en in de modder en kon niet bij de hooibak en ja dat speelt mee natuurlijk. Goede momenten om langs te komen dus. Na het hooi en droogwrijven zijn we via de aanplant door zandhove gelopen. slechts 4 korte stops die met een rukje op te lossen waren, zeer goed dus. Een lange wandeling, grote ronde door zandhove gedaan met aansluitend langs het voetbalveld terug door de wijk. Veel gerend samen, dat is echt een favoriete bezigheid voor haar, ze wordt er kalm van, al is ze al heel kalm normaal gesproken. Een school lespaarden onderweg maakt haar niet anders, dat is wel fijn dat ze dan bij me blijft. Oefen dingen waren: in de regen doorlopen, door plassen heen niet uitwijken, in draf goed volgen zigzaggend rond bomen, eenmaal stopte ik pardoes toen ze tegen mijn rug drukte.

Het gaat heel goed met Tessel en mij en Luna.
In juli zijn de stops weg gebleven, en in een maand tijd hebben we zelfs al weer 5 keer een fietstocht gemaakt. Esther v. L. fietste gisteren mee door 2 parken, over de dijk en langs de huizen. Zelfs m'n eerste galop gehad naast de fiets, heel beheerst, mooi!

Luna deed het fantastisch vandaag, voeten geven op de standdaard, vliegen spul op, nergens een stop wat niet met een klein rukje (een keer of 6) op te lossen was. We hebben nog even de 2 en 3 tredes trappen geoefend, waar ze nog moeite mee heeft bij het er af gaan. Behalve achteruit als tussentechniek nu ook een cirkel op de trap gedaan. De volgende keer verder en net als over boomtakken lopen, is dit goed voor haar om te leren haar voeten bewust ergens neer te zetten.

Mijn oude singel was aan vervanging toe nu heb ik een elastische besteld. Een FRA supersingel gekocht bij www.equixantos.com Morgen gaan we verder met zadeltraining, nu met 5kg extra gewicht. Het was nog niet eenvoudig een tas vast te maken waarmee ik veilig een langzame gewichtsopbouw kan realiseren. Het is me wel gelukt denk ik met een sporttas, kettingen met clips, zakjes met grint van 2,5 kg en een hoes erover om die lelijke kettingen te verbergen.

Ik begin om met 5 kg daar een paar keer mee te wandelen en naast de fiets en dan met 10 kg hetzelfde, totdat ik 45 kg aan extra gewicht op het zadel heb. Hiermee hoop ik te bereiken dat ze langzaam wendt aan onze 67 kg dat daarna komt. Hiermee hoop ik weerstand te voorkomen en een weg gedrukte rug, dat zou mooi zijn. Met deze opbouw zijn we minimaal 9 weken verder, waarbij we steeds meer gaan fietsen.

Groet, Michiel

Michiel schreef op donderdag 23 juli 2009, 12:27:


Goh Michiel, heb je je paard nu nóg niet verpest?
Perfect om te lezen! Ga vooral door op jouw manier en vergeet niet om hier de resultaten neer te schrijven.
Toen ik bezig was met Shiny, die natuurlijk helemaal niets op zijn rug kon velen, heb ik van te voren ook allerlei manieren bedacht om het gemakkelijker voor hem te maken.
Ik dacht meer aan een pop die ik langzaam op kon bouwen.
Uiteindelijk was dat allemaal overbodig.
Ik heb bij elke toename van het (menselijk ) gewicht op zijn rug zijn ontspanning gemarkeerd en beloond.- hoofd laag vragen, smakken en likken- jes!
Misschien zou je ook in die richting kunnen denken, omdat je hem misschien nu wel went aan 'dood'gewicht op zijn rug maar dat me geen garantie lijkt tegen rug wegdrukken.
Wat wij gedaan hebben toen hij er eenmaal aan gewend was dat iemand op zijn rug zat is zo een periode in de weide lopen, zonder te bewegen of ook maar iets te vragen of te sturen. Alles was ok: grazen, stappen een drafje, stilstaan, slapen enz. in evenwicht met het paard.

Michiel schreef op donderdag 23 juli 2009, 12:27:


Hi Michiel,

Het was Mooi!
Sow , wat hebben jullie een vooruitgang gemaakt , en dan vooral in jullie relatie met elkaar.
Echt ontroerend om te zien hoe Luna je soms aankijkt.
Zittend op een bankje , even bij jou komen kijken....

En natuurlijk alles wat echt tastbaar is ; het voetje geven , het meelopen , het aandraven op commando , en zelfs galopperen naast de fiets.
Ze gedraagt zich ook anders als ze bv nu nog staakt, alhoewel bij een langere aanhouden van jouw vraag komt haar oude gedrag weer naar boven ; het kopschudden, met pruimenbekkie. Dat was alleen bij de trap nog te zien.

Maar het staken onderweg was echt anders. Ze sluit zich niet meer af .
Ze accepteert veel makkelijker jouw vraag om door te lopen.

Geniet er van!!!

Gr Esther

Piet schreef op donderdag 23 juli 2009, 22:07:


Ja zo'n oordeel is best heftig, dat komt nog geregeld bij me boven. Ook al begrijp ik wel hoe dat ontstaan is, ik heb meerdere paarden beschreven waarbij het een tijdje moeilijk was. En als dat alleen gezien word ... En als Jur zijn nu opgeloste fysieke probleem als een training probleem gezien word dan voed dat zo'n oordeel nog eens extra. Meningen veranderen niet snel, als ik ergens een terugval krijg dan komt het weer boven of wellicht kan het dan wel gezien worden als een normaal groeiproces wat je beide doorloopt met je paard.


Dat was ik al weer vergeten, inderdaad dat beschreef Tom Dorrance ook. Vanuit de beleving van het paard is het nog niet gezegt dat als je er op zit voor de eerste keren dat het paard ook durft te lopen samen. Nu ik mijn kiezelstenen in pakketjes klaar heb, en een tas die niet te tillen is van 45 kg, snap ik meer van die grote verandering die gewicht alleen al kan veroorzaken. Wij doen alles onderweg op een buitenrit, een pauze veldje daar zal het opstijgen in alle rust gebeuren denk ik. Mark Rashid voegt daar nog aan toe, als je er op zit ga er dan ook binnen 1 minuut weer vanaf. Want een paard weet nu dat je er op kunt, het weet nog niet, dat je er ook weer eens van af gaat. Alles om onrust te voorkomen, en die eerste indrukken zijn belangrijk. Leuk dat zadelmak maken!

Groet, Michiel