SimoneS schreef op zaterdag 20 juni 2009, 10:00:


Dag Simone, ik zie dat er nu meer reacties zijn gekomen op je vraag, mooi!
Er komt niet meer druk op de zool te liggen dan nu al het geval is.
Hooguit kun je stellen dat de toon (helaas!) nu nog meedraagt waardoor het dier nog meer pijn heeft.
Weet je wat het waardeloze is Simone?? Dit soort paarden heeft nauwelijks fructaan nodig.... of ze zijn prompt weer bevangen!
Als jij denkt dat (hou die fructaanindex hier in de gaten!) er risico is voor je paard, echt... ik kan het je niet genoeg vertellen, hou dat dier absoluut van het gras af!
Chaser heeft helaas jarenlang met bolle zolen gelopen... en geen ene hoefsmid die er nog iets van snapte. Chaser werd zowel door de DA's in een kliniek, als door een stuk of vijf verschillende hoefsmeden opgegeven.
En daar stond ik...... chronisch hoefbevangen. Tsja.... speciaal beslag eronder... ach, je kent het verhaal inmiddels zelf ook wel.
Wat een ellende! Ze gaven mijn Chaser nog maar korte tijd hoor....
Ik heb zitten janken op de kliniek, dacht dat z'n laatste loodje geslagen had.

Het was ook vijf vóór twaalf.... voor Chaser. En hij was veels te vet. Baggervet.

Het prachtige speciale beslag liet hem nóg beroerder lopen. Logisch, want de siliconen en de leertjes drukten nog harder tegen z'n bolle en uitgekapte zolen.
Alles is er onderuit gevlogen, niets hield meer op die dunne wanden.

Ik ben op deze site gaan lezen. Heb zowat alles verslonden aan kennis.
En dan nóg weet je niet alles.... natuurlijk niet. Door ervaring en uitproberen zul je moeten leren. Maar je krijgt via deze site, en zeker via een cursus of het leren van een goede natuurlijk bekapper, wel zelf het juiste gereedschap (dus de kennis!) in handen om te weten hoe je dit kunt oplossen.

En ik, of liever gezegd mijn Chaser, is het levende bewijs dat het kan.
Hij loopt blootvoets over de keiharde ondergronden hier en in bijna 2 jaar zijn zijn voeten nog weer veel beter als in Nederland al het geval was.
In Nederland kon Chaser blootvoets over asfalt galopperen.
Uit respekt voor zijn oude botjes (hij is nu 19!) deed ik dat niet meer....

Ik ga nog een stapje verder met m'n verhaal..... Hier rij ik met hoefschoenen.
Althans met Chaser.... de andere dendert als rockcruncher overal overheen.

Maar, gezien zijn zo af en toe galopperen hier op het terrein, zit ik er serieus over te denken om eens een buitenrit te gaan maken met hem zonder hoefschoenen.
Gewoon eens om te kijken of hij nu ook feilloos over deze ondergrond mét ruiter kan....
Het is van mijn kant geen moeten, want als het niet gaat zal ik hem daarin respekteren. Maar het is wél een bewijs van hoe goed een paard, mits je hem goed bekapt en bijhoudt, kan genezen!!

Terug naar jouw Soes. Je zegt dat ze goed loopt. Ook op het harde?
Dan nog iets wat mij opvalt in je verhaal.... ze kan haar voetjes niet goed hoog houden? Wat is daarvan de oorzaak?
Je kunt de voet ook in de 'ruststand', althans achter, op een baksteen leggen...
Op die manier kun je toch vrij goed bekappen en hoeft het been niet zo hoog.

Voorvoeten kun je voor de mustangrol b.v. ook op 2 bakstenen zetten.
Je stapelt gewoon 2 bakstenen op elkaar en plaatst daar 1 voet op..
Kun je een prachtige mustangrol maken.

Ben benieuwd naar je foto's...

Echt, het neemt tijd..... hou daar rekening mee, maar het komt echt goed!

Succes,

Wil.

Cedric Coucke schreef op zaterdag 20 juni 2009, 11:11:


Dank voor je reactie Cedric. Het voelt een beetje eng en naar, dat inkorten en toon terugnemen, maar ik ga het wel doen. De hoefjes zien er een beetje uit alsof er net als in de winter met sneeuw van die sneeuwklompen vastzitten in de hoef en ze op 'balletjes' loopt.

Ze krijgen bij mij een uitermate schaars dieet: alleen hooi, water, liksteen. De weilanden heb ik veranderd: rondom het hele perceel loopt een pad van 5 m breed waar ze altijd kunnen lopen. Datzelfde pad doorkruist ook het perceel waardoor twee 'binnenweilanden' zijn ontstaan. Die zijn dicht en daarvan krijgen ze steeds door middel van stripbegrazing een klein stukje. Omdat ik de weilanden minimaal bemest (en als ik dat doe uitsluitend organische mest - de reden van bemesten ligt dan in het voorkomen van uitgeput en daardoor gestresst gras) groeit het gras niet hard en komen ze nooit in een wei waar het gras 'voor het oprapen' ligt. De paden, die altijd open zijn, hebben weinig gras. Ze moeten de hele dag scharrelen om hun kostje bij elkaar te zoeken. Maargoed, ik realiseer me ook dat de paarden hier nog steeds veel binnenkrijgen ten opzichte van hun collega's vroeger op de steppen.... Het blijft schipperen....

Ik zal van m'n 'nieuwe wei' ook foto's maken en plaatsen.

Foto's volgen dus!

Simone

Hai Wil,

Wat een verhaal over jouw Chaser! En wat goed dat je hem weer zover gekregen hebt dat hij weer lekker kan lopen. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat zonder de hoefschoenen. Dat zou toch wel de kroon op je werk zijn, nietwaar?!

Soesje: ze loopt tegen de 30 en ze kraakt hier en daar en is een beetje stram. Voetjes optillen vraagt ook wat extra coördinatie omdat je dan ineens 3 benen hebt waarover je e.e.a. moet verdelen. Ik houd haar voetjes laag als ik ze optil en nooit lang achter elkaar. Ik loop dus met bekappen wel 10 keer het rondje langs alle voeten Zo blijft het voor haar te doen en voor mij ook. Dat van die baksteen is een handige tip. Ik had laatst al een stevige bloempot uit de schuur gehaald, maar die viel toch steeds om. Zo'n baksteen is stabieler.

Ik ga nu eerst de afrastering van de wei repareren.... Janus (KWPN'er, The Man van het clubje) lag vanmorgen vast met een weidepaal - zo'n gekloofde eikenhouten paal, dus die krijg je niet weg - tussen z'n 4 benen. Lint op half 7, isolatoren kapot. Gelukkig bleef hij heel rustig liggen toen ik met de boormachine eea moest losschroeven. De arme ziel was helemaal verkrampt. Ik weet niet hoelang hij optaters van het schrikdraad heeft gehad.... Samen met manlief hebben we hem met 2 touwen om z'n benen omgetrokken en kon hij weer opstaan. Op een paar schrammen na en wellicht een klein deukje in z'n ego is hij er gelukkig goed vanaf gekomen.
Beesten........?!?!

Simone

SimoneS schreef op zondag 21 juni 2009, 12:11:


In Nederland gebruikte ik de hoefschoenen al jaren niet meer hoor...
maar hier is iets totaal anders. De bodem bestaat hier uit aan elkaar gebakken leem, vermengd met keien. Het is nergens vlak, alles ligt vol met stenen.
Dat is een aantal km. zo... daarna wordt het zanderig, duinen. Want we zitten hemelsbreed zo'n 10 km. van de kust.
Chaser en Catcher lopen nu op 4 hec. vrij rond, als er gras is kan ik ze op 8 hec. laten lopen. Het zijn absoluut geen groene weides hoor... en sommige stukken blijven altijd kaal. Maar goed... iets gras is beter als niets dus het is ze gegund.
Ze kunnen zich echter nooit in 1 keer helemaal te pletter vreten aan het gras.
Zodra het durft te groeien hebben hun het al getopt )
En nu is er helemaal niets meer voor ze, alles is bruinverbrand en gortdroog.
Vreemde gedachte dat je hier dus voldoende hooi koopt voor de zomer.

Oh! Wat goed dat Janus zo'n rustig paard is dan!!! Jeetje... jij hebt werk genoeg zeker? Enfin, dat ego van hem repareert vanzelf wel weer. Fijn is wél dat er verder kennelijk niets ernstigs aan de hand is...

Aha. Soesje is dus al 30! Dan gaat dat idd. niet meer zo gemakkelijk nee.
Denk dat de baksteen je wel bevalt!
Hoe is ze verder? Slank type of neiging tot moddervet worden?

Wil

Ik ben ook benieuwd hoe ze eruitziet. Verhaart ze nog goed in het voorjaar?
Ziekte van Cushing komt nogal eens voor bij zulke oude paardjes.
Dan veranderd de hormoonhuishouding (verstoort..) en zie je o.a. problemen aan de vacht en de voeten. Misschien kun je eens een fotootje zetten?