Merel Stoffers schreef op dinsdag 30 juni 2009, 23:51:


Absoluut

Had gisteren ook zo'n moment. Één van m'n 2 paarden is een zeer vrolijke extraverte, vriendelijke reus. Hij komt vaak in het berkenbos dat we hebben met een stok in z'n mond aan zetten waaraan je dan met m'n mag gaan trekken (hij doet dat ook bij m'n andere paard maar die vindt die stokken meestal maar nix haha). In vorig leven hond geweest...? Langzamerhand hebben zich daaruit meer spelletjes ontwikkeld. Ik verstop mij achter een struik, hij komt om die struik heen kijken... Ik ren weg, hij komt achter me aan, ik ren op zijn achterhand af - hij draait weg daarmee. Ik ga opeens stilstaan vanuit een sprintje en hij springt zijwaarts al jolig bokkend weg. Ik ga vooruit hij achteruit en vice versa. Nu heb ik 1,5 jaar geleden een keer kort Parelli met hem geoefend... En gisteravond, al speelende daagde mij dat weer. Verrek, dacht ik, dit lijkt verdomd veel op Parellien, maar dan zonder tools hahahaha.
Het allerleukste was dat hij op een gegeven moment een echt 'cutting horse' werd dat mij de pas telkens afsneed als ik tegenover 'm stond en er langs wilde. Helemaal te gek, weet eigenlijk niet meer wie van ons het initieeerde, het ontstond ter plaatse gewoon. Een KWPN Gelder als cutting horse hahaha. Al spelende kwam ik er niet langs, tenzij ik 'stechelde' en 'deed alsof ik niet meer speelde' en 'm met hele andere energie naderde. Echt gaaf hoe ze je lichaamstaal perfect kunnen lezen. Of ik op 'm af loop om te laten wijken of om 'm een daas weg te slaan. Wereld van verschil en helemaal duidelijk. Heerlijk om dat samen op te bouwen. Werd er helemaal vrolijk van en benieuwd wat we samen nog meer gaan verzinnen.

Martina schreef op woensdag 1 juli 2009, 12:55:


Heerlijk!

Dat soort momenten inderdaad extra goed onthouden! :)

Merel Stoffers schreef op dinsdag 30 juni 2009, 23:51:


Zulke berichtjes vind ik ook steeds leuk! ... Gewoon de fijne dingen met paarden! Ik heb er ook enkele... voor de geïnteresseerden

Zoals onze ruin, die er momenteel echt van kan genieten om helemaal natgespoten te worden met de tuinslang.
De merrie die het nu ook toelaat (weliswaar met minder enthousiasme maar zeker niet meer afkerig). Ons veulen dat dat gesprits nog maar niks vindt, maar een natte spons wel.
En dan om de beurten met ongezien enthousiasme met z'n 3 in de zwarte zand gaan rollen!

Zoals gisteren het wandelingetje met merrie en veulen... en de ijscoman die zijn muziekje prompt stilzet als hij ons ziet (vandaag nemen we 'n ijsje!)... en een buurman (van wat verderop en waarmee we door het wandelen mee aan de praat geraakt zijn) die zegt dat het mooi om naar te kijken, en ook dat we de paarden ook wel in zijn weitje mogen zetten (waar nog mooi groen gras staat) als we dat willen...

Zoals diezelfde buurman die zegt: "ge zieee da die peiren è goe leven ebben, ze blinken schoeen en meugen hun eigen ooch nog vuil moaken oek" (of zo iets)

Zoals een andere buurman langs de wei gras afrijdt en stopt met rijden als het veulen omzichtig een kijkje komt nemen, zodat die kan zien dat dat lawaaierige ding eigenlijk geen kwaad doet.

En diezelfde buurman die gewoon stopt met wat hij aan het doen is om naar onze paarden te kijken als ze aan het spelen zijn...

Lang leve de zomer met zijn lange dagen.......

Lena schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:14:

Hahaha gaaf.
Lieeeeeeeef.

Lena schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:14:


Ja genieten maar! Wij spuiten onze madammen ook dagelijks nat en dat vinden ze super met dit weer. Mijn dochter leert op die manier haar paardje liggen omdat ze daarna graag gaat rollen. Ze weet het al een beetje, als ze ligt krijgt ze een snoepje. Amar is een paardje dat graag speelt. Er staan foto's geplaatst op de site hoe ze met haar hoofd op de nieuwe bal en op de rug van een vriendje in slaap valt. Mijn Liske vindt dat spelen niet zo leuk.
groetjes

Martina schreef op donderdag 2 juli 2009, 15:08:


En lang leve jouw buurman zo te lezen.

amar schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:20:


Wij hebben gisteravond weer eens thuis in de bak gereden: met dit weer maken we eigenlijk alleen maar buitenritten, maar gisternavond weer eens lekker in de bak:
Geen halster, geen zadel, geen schoenen (voor mij dan korte broek, relaxte zintuigen en dan ineens zonder dit alles zijwaarts kunnen gaan: WOW wat een gevoel met zo weinig, zoveel bereiken......

:)

:)

Een glimmende Bianca.......