Eind deze zomer komt mijn 3 jarige pony naar huis, dan gaan we beginnen met het zadelmak maken. Als jaarling heeft hij 10 maanden op stal moeten staan vanwege een ernstige peesblessure. Hij mocht alleen maar stappen aan de hand. Waarschijnlijk kunnen jullie wel begrijpen dat dat af en toe bij zo'n jonkie problemen gaf. In het begin stapte ik hem gewoon aan het halster met een touw tot die keer dat hij 'de benen wou nemen'. Hij trok hard aan het touw langs de geparkeerde auto's, ik kon geen kant op en werd bijna over de motorkap van de auto getrokken....ik liet hem los!
Vanaf dit moment moet hij gedacht hebben: IK BEN STERKER! Vervolgens heb ik hem voor de veiligheid aan een ketting gestapt. En dit ging altijd goed.

Hij heeft nu weer ruim een jaar in de opfok gestaan en pas geleden is zijn groep verplaatst. Ze hebben ze aan de hand naar een weide verder op gebracht. De eigenaar vertelde me dat hij heel braaf was maar OOK HEEL STERK! Dit laatste wilde ik niet graag horen want nu weet ik dat ik met een 'probleem' zit. Hij is het dus NIET vergeten!

Hebben jullie enig advies, tips en ideeen hoe ik hier mee om kan gaan als hij terug op stal is? Ik ben geen 'ketting' gebruiker maar als het moet, dan moet het!

Wat ik wel dacht: zo'n jonge pony is na de arbeid gauw moe en waarschijnlijk wel het proberen waard om daarna aan een gewoon touw een klein stukje te lopen, desnoods in de bak. Maar betwijfel of het zinvol zal zijn....

Ik heb al 2 jonge pony's opgeleid en nog nooit enige problemen gehad, dit verhaal gaat tenslotte over veiligheid voor mens en dier en advies is van harte welkom! Overigens zal ik er niet alleen voor staan, er zijn genoeg mensen om mij heen die waarschijnlijk ook wel deze ervaringen hebben. Maar hoe meer ik hier over weet, hoe beter.

Alvast bedankt!

MorganG schreef op donderdag 16 juli 2009, 7:29:


Met ketting bedoel je een hengstenketting?

Wat ik deed met onze sterke haflinger was het halstertouw aan de zijkant van het halster bevestigen. Daardoor kon ik zo gauw hij ietsje voor me wilde gaan lopen hem laag en opzij vragen met het hoofd. Wanneer hij dan weer op de plek liep waar ik wilde, achter mij kreeg hij een beloning (ik clicker met hem -> dus goed gedrag markeren met 'yes' (of een metalen clicker of ander woordje wat je normaal gesproken niet vaak gebruikt) en daarna een klein brokje, wortelschijfje o.i.a.

M.a.w. zoals Piet je ook zou kunnen vertellen ander gedrag vragen....

Winsor loopt nu netjes achter mij aan een lang, los hangend halstertouw. Ook belangrijk! Geef jij veel druk op het touw... gaat hij hoogste waarschijnlijk terugtrekken / tegendruk geven om aan de druk te kunnen ontkomen.

Mijn ervaring met een 3 jarige is ook, werk in hele kleine stapje, vele aparte sessies zodat hij goed kan verwerken wat er van hem gevraagd wordt.

Winsor is nu ruim 4 en pas een paar weken geleden voor het eerst op gereden (wat velen hier te vroeg vinden) Ook met het inrijden/beleren gaan wij voor "normale" begrippen behoorlijk traag/langzaam.

Aafke schreef op donderdag 16 juli 2009, 7:56:


Elk paard is altijd sterker dan een mens. Om het toch te laten doen wat we willen gingen we er toe over om steeds zwaardere dwangmaatregelen te nemen. Een ketting ipv een touw, een scherper bit, scherpere sporen, harder slaan met de zweep enz.enz.
Allemaal dwang omdat we bang waren van de kracht van een paard en niet wisten hoe we dat paard met ons kunnen laten samenwerken.
Als je dit paard wilt zadelmak maken en inrijden ligt het aan jou op wat voor manier dat gebeurd en wat voor paard je overhoudt.
Er zijn genoeg mensen die je uitstekend les kunnen geven in op een ándere manier met een paard omgaan. Mijn manier is clickertraining en ook die van Aafke, ze heeft al mooie dingen bereikt. Eerst en vooral ga zélf leren en pas dan het geleerde toe. Het zou jammer zijn als je met een gefrustreerd paard kom te zitten en er naderhand achter komt hoe je iets veel beter en gemakkelijker had kunnen doen. Ga niet afdwingen, ga hem iets leren!
Je hebt tijd!

Piet schreef op donderdag 16 juli 2009, 9:46:


Inderdaad: als mens zul je het ALTIJD verliezen van je paard op gebied van zowel kracht als snelheid.
Het enige waarmee je dat kan ' overwinnen' is je intelligentie!
Ken je het fenomeen loswerken: in een vierkante of ronde afgesloten omheining (roundpen) van ong 15x15 met hem gaan werken aan snelheid en richting ZONDER dat je paard vast zit aan een lijn: puur met je lichaamstaal en je houding?
In mijn ogen is dit een hele goede vooropleiding van een jong paard, waarmee je hem een duidelijke basis meegeeft, waarop je altijd weer terug kan vallen.
JIJ bepaalt de richting an de snelheid (gang) van je paard en jullie leren samen elkaars lichaamstaal lezen, zonder dat je aan elkaar loopt te trekken!

Veel succces, altijd weer een leuke uitdaging!

Groet Bianca

Piet schreef op donderdag 16 juli 2009, 9:46:


Precies: neem de tijd om zelf veel te leren zodat je geen kettingen etc. nodig hebt. In de tussentijd wordt je paard vanzelf oud genoeg om er verantwoord een ruiter op te zetten. Daarna kan je de rest van de jaren genieten van een fijn rijpaard.

Clicker training daar heb ik wel interesse in en ben er wel van overtuigd dat het de pony goed zal doen. Alleen ik zelf heb het nog nooit gedaan en opstal is er ook niemand die het gebruikt. Hoe kan ik dit het beste zelf leren?

Mijn paardje was toen ik hem net had ook een behoorlijke lastpost aan het touw. Ik heb daar hulp bij gezocht en hetvolgende geleerd.

Als leider moet je altijd voorop lopen. Als het paad naast je loopt en hij wil de benen nemen, hou je er nooit iets aan. Dus, je loopt met een vrij lang touw voor je paardje (eerst gewoon in het weiland of de bak). Wil hij naast je komen dan buig jij af, zodat hij achter je blijft. Komt hij nou te dicht achter je en wil hij met zijn neus in je nek gaan lopen, dan zwaai je met de rest van je touw achter je, net zoals een ander paard dat zou doen als hij te dichtbij komt. Een touw tegen je aan is niet fijn, dus hij zal meer afstand nemen. Mocht hij willen slaan dan heeft hij geen kans als hij achter je loopt. Stijgeren is een ander verhaal, je moet zorgen dat je het touw net zo houdt als je hem had en dan kan hij nooit zover naar boven komen.
Mijn ervaring is dat als je hier een poosje mee bezig gaat, het een heel stuk verbetert. Hij is mij sinds ik zo met hem loop nog maar 1 keer voorbij gesprongen (hij wilde het toch nog eens uitproberen). Ik vind het wel lastig blijven om ervoor te zorgen dat hij echt achter je blijft lopen. Op een gegeven moment moet dit voor het paard vanzelfsprekend worden, omdat je telkens afbuigt en hij dus niet anders kan. Als ik buiten loop met mijn paardje heeft hij nog wel eens de neiging om zo schuin achter je te gaan lopen. Bij mijn man probeert hij er dan wel langs te glippen, maar die heeft hem ook minder in handen.
Misschien heb je er wat aan, het heeft mij erg goed geholpen!

Joanne Elijzen schreef op donderdag 16 juli 2009, 11:33:


zoals je een hond afleert om aan de lijn te trekken eigenlijk :)
dit ongeveer deed ik ook steeds , maar ik liet ze steeds een rondje maken rondom me als ze me voorbij gingen zodat ze telkens weer achter mij eindigden en dan wandelde ik weer door. wel nooit je touw kort of strak willen nemen; ze moeten het aan een losse touw leren doen

Wat de voorgaande schrijvers zeggen werkt echt heel erg goed!
Ik heb zelf al meerdere ervaringen met jonge paarden.
Vorige week heb ik zo ook een jong paard achter mij laten lopen. Hij wilde me steeds voorbij en ik boog dus af een andere richting op of zwaaide met het touw voor zijn neus langs.
Als hij elke keer TE dicht bij je wil blijven lopen kan jij je eigen een keer omdraaien en zelf in een dominante houding gaan staan. ( Recht op met je hoofd ook recht op )
Door hierna je armen te spreiden omhoog met het touw tussen de handen zorg je er voor dat het paard achteruit loopt. Als het paard naar jouw zin ver genoeg van je af staat ( dit kan een halve meter zijn of een meter, wat jij maar wilt. Jij moet hem laten weten hoe ver hij jouw zone mag passeren )
Hierna draai jij je weer rustig om en loopt verder. Je zult als het goed is zien dat het paard meer afstand van je neemt.
Wat ook heel erg helpt: Zo nu en dan stil gaan staan, na een aantal keer zal je paard weten dat hij moet stoppen als jij stopt!

Het jonge paard waarmee ik gelopen heb was bang voor het water in de buitenbak.
Een vriendin van mij was dus met hem aan het wandelen en wilde door de plas gaan, het paard wilde niet en zij begon te trekken! ( dit werkt natuurlijk averechts, het paard wint wel! )
Ik heb haar gezegd het touw te laten vieren, zijzelf moest in de groote plas blijven staan en ik ging bij haar staan.
Beide met de ruggen naar het paard toe, met het touw vierent achter je!
Ik zei tegen haar dat we gewoon een beetje over koetjes en kalfjese moesten gaan praten en dat het paard wel zou gaan komen, het zou een paar minuten kunnen gaan duren, maar een uur ook.
Maar, binnen enkele minuten horen we een raar geluid achter ons en zien we het paard met zijn lippen met het water spelen, voetje voor voetje stapte hij het water in en bleef achter ons stil staan.
Hij was niet meer bang voor water! We konden er met hem gewoon doorheen lopen!

Op deze manier kan je dus het vertrouwen winnen van je paard en hem laten weten dat jij de leider bent. Waar jij heen gaat is het niet gevaarlijk!

Je zult zien met een hoop geduld bereik je hier erg veel mee! Het paard loopt zoals je in een kudde kunt zien achter de leider aan als een mak lammetje!

Groetjes Ziga

ziga schreef op donderdag 16 juli 2009, 23:24:


Mooi verhaal!
Ik vind dit sympathieker dan clickeren..
Coralie

Coralie schreef op vrijdag 17 juli 2009, 21:43:


Uitermate vreemde reactie. Wat heeft dit met clickertraining te maken? Of met elke andere manier van trainen? Wat is er onsympathiek aan je paard belonen voor iets wat hij goed doet?
Paard vond die plas dus wat eng maar op een gegeven moment besloot hij dat hij liever bij z'n baasje wilde zijn dan dat hij het eng vond. Hij vertrouwde de situatie en had ook tijd genoeg om er over na te denken.
Vraag nu het paard een volgend keer eens om als eerste die plas in te lopen? Hoe train je dat op die manier?

Piet schreef op vrijdag 17 juli 2009, 22:50:

[knip]

Nee, juist een heel duidelijke vind ik.


De reactie staat model voor aversie tegen ...


...tegen aversie m.b.t. systeem, logica, "wiskundigheid", etc.

Zo heb ik een aversie ontwikkeld tegen geitewollensokkentaal, chakragedoe, homeopathie e.a. zweverigheden waar ik niets van begrijp en nimmer het voordeel van heb kunnen aanschouwen


Habituatie hoeft niet getraind te worden, alleen maar herhaald. Desensibilisatie d.m.v. habituatie gaat zo doende "vanzelf". In geval van plasje kan dat prima werken. Of je dat trainen wil noemen zal me cigaar zijn eigenlijk.

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2009, 1:16:



Je hebt goed gewerkt deze maand! Heel fijn, dank je wel! Hier heb je 500 euro extra......
Niet echt sympathiek he? Zit er dik in dat je volgende maand veel minder goed werkt.....

Piet schreef op zaterdag 18 juli 2009, 6:40:


Zit je nou te zeurdrammen of snap je het verschil in proces echt niet?

e m kraak schreef op zaterdag 18 juli 2009, 1:16:

Dat heb je dan helemaal verkeerd begrepen.
(Net als Piet trouwens, die er zijn lange tenen onder geduwd heeft en zich bezeerd voelt.)

Ik heb helemaal NIETS tegen clickeren. Maar vind dit sympathieker.
Coralie