Met dat cruciale verschil dat er nooit er dreiging is geweest van sporen omdat zij nooit als 'straf' zijn gebruikt. Dus spoor, zweep of rijstok zouden met dat grote verschil even 'fijn' zijn als onze kuit, vinger en/ of arm.

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:13:


Ik heb praktijkvoorbeelden van paarden die bang waren van de minste kuitdruk (in elkaar krimpen omdat dit vroeger werd misbruikt) en van de vinger/ arm van de mens (werden geslagen). Dus, alles kan je misbruiken, de kunst is om correct te paardrijden in verbinding met je paard door een hoge vorm van communicatie te ontwikkelen.

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:13:


Hóe leer je een paard zo precies ( want daar is het toch voor he? preciezer dan je op een andere manier zou kunnen? ) te reageren op een spoor wat door de vacht strijkt?

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:18:


Met je laatste zin dààr ben ik het helemaal mee eens, behalve als die hoge vorm van communicatie uitgevoerd wordt dmv middeleeuwse uitvindingen van mensen.
Communicatie is 2 richtingsverkeer, geen afgedwongen eenbaansweg.

Piet schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:04:

Dat werkt alleen als er een negatieve ervaring bevestigd is.

Prik een paard twee pijnlijk hard met de vinger en het springt opzij voor vingers. Alle ruiters nu maar alle vinger afhakken?

Bitloos opgetoomd aan de teugels paarddwingen is net zo goed paarddwingen als het teugeldenken op een bit.
Een touwhalster (wat te denken van een mechanische hackmore?) doet mogelijk wat minder zeer dan veel bitten doch beide paardwingen zijn symptomen.
De ziekte is hersenloosheid: gebrek aan kennis, kunde en vaardighed.

Neem de mechanische hackamore. Een klassiek met lange scharen en een dwarsverbining is stabiel en daar kunnen heel goed gedifferentieerde signalen mee worden overgebracht.
Deze is in de vaardige hand correct te gebruiken en zonder bevestigde negatieve ervaring heeft geen paard er aversie tegen; het weet helemaal niet dat het ding pijn kán doen.
De ´paardvriendelijke´ wiebelaar met korte scharen is vaagheid alom en dít zondigt tegen een fundament van paardgericht paardrijden.

Een paard wat nooit een bevestigde negatieve ervaring met een spoor heeft gehad onderscheidt alleen een signaal.
Het verketteren van dit middel omdat veel ruiter er onvaardig mee zijn is behoorlijk spoorloos; dezelfde ziekte als het misbruik van de spoor

De meeste ruiters zijn ZEER onvaardig in het communiceren. Dat is een symptoom. Hoofd er er ook maar af?

hc

Huertecilla schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 20:27:


Ik geloof niet dat er één ruiter in de wereld is of is geweest die uit frustratie nooit eens flink de sporen in een paard heeft gezet of dat er een paard is wat nooit een negatieve ervaring met sporen heeft gehad.
Als je het tegendeel wilt blijven verdedigen: "sweet dreams".

Verder houd ik het hierbij en verwijs je graag naar de perfecte opmerking die Michiel een aantal berichtjes terug gemaakt heeft.

Huertecilla schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 20:27:

IK zou het anders schrijven;
De meeste ruiters zijn zeer onvaardig in het communiseren
En wat "de kunst" van Jasmijn betreft.
Ontwikkel eerst de kunst van het rijden zonder al de attributen, bezit je dan uiteindelijk de kunst (na hoeveel jaren??) PAS dan ben je toe aan attributen voor verfijning van de kunst.
Maar wie krijgt die kans? Als kinderen van 10 levens jaren (4 paardrij jaren) al aan sporen en zweep moeten? En dat was niet voor de "verfijning"

Nils en Olly

Ik heb zojuist een gepeperde email verstuurd aan minister Verburg, met cc aan pvdd, DB, KNHS en ZLTO.

Als ze reageren laat ik het jullie weten

Piet schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 21:22:


Het is simpel, voel iets scherps tegen je huid, hoe zachtjes ook, en je weet 100% zeker dat het gevaarlijk voor je kan zijn. Daar is geen andere ervaring voor nodig.

Groet, Michiel

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:13:


Yep en Walt Disney ...............

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:18:



Niet van de kuit kind ,niet van de kuit van dat wat onderaan de hiel hangt wel
natuurlijk

en van de vinger/ arm van de mens (werden geslagen).

Weeral ,een paard lacht :met en vinger als dwangmiddel ,of een arm ,gaat er dwars door en voelt het zelfs niet . Paarden zijn niet bang van de vinger of de arm, wel de zweep die eraan vasthing . JIJ bent toch die 20 jarige die zo geniaal is met paarden hé ? Nu nog effe de mensen bestuderen (en natuurlijk je grieken in Dolce en Gabana bitloos ondergoed )


Yep ,je bent volop bezig maar je merkt het zelf niet !!