Hallo Jo,
Sinds ik paarden heb (al meer dan 20 jaar) ben ik aan het worstelen geweest
met mijn relatie met hen.
Bazig zijn en slim, en zorgen dat je het uiteindelijk steeds van ze wint, is
toch weer wat héél anders als LEIDER zijn.
Of wel: ik ben bazig genoeg om uiteindelijk steeds m'n zin te krijgen, en
gelukkig ook maar, anders had ik allang geen paarden meer gehad.
Maar gevoelsmatig ben ik eigenlijk de ondergeschikte gebleven, afhankelijk
van de meewerkendheid van m'n paarden, wachtend op hun 'goedkeuring'. Met
mijn liefde, goede verzorging en toewijding hen proberen over te halen om me
te vertrouwen.
Is dat hetzelfde als wat jij bedoelt met: vriendjes willen zijn met je
paard?

De laatste tijd ben ik erg met leiderschap bezig, met werkelijk het voortouw
gaan nemen, zorgen dat de paarden op mij kunnen rekenen. (Hier ben ik,
helemaal alert en aanwezig, ik ben te vertrouwen, volg me maar.)
Ik zie dat als een mannelijke eigenschap. Denk zelf dat mannen ohalg
gemakkelijker leiding nemen als vrouwen.
En ach, kijk maar eens om je heen. Bijna altijd als je een stel mensen
tegenkomt (man + vrouw), is het de man die de leiding heeft.
Mee eens?
Groet,
Coralie

jo schreef op woensdag 24 november 2004 11:50

Coralie schreef op Wed, 24 Nov 2004 21:01:51:


Nee, ik bedoel de volgende stap.
Als er een conflikt komt tussen jou en je paard of tussen jou en je paarden.
Of er dan respekt is of daardat je je teveel op èèn plan hebt opgestelt ze "lak" aan je hebben.

Ik denk dat mannen nuchterder zijn, zakelijker.
Dit gaan we doen en dat gaat gebeuren.
Mannen vragen zich minder af............."ja, maar wat nou als dat paard dat niet wilt?".
Even met de hele grove kam dan.........