Piet schreef op maandag 26 oktober 2009, 17:46:


Of TREC!

Als je dan toch iets wilt kiezen, dat benaderd voor mijn gevoel wel redelijk waar het rijden om gaat, tenminste toch het 'controle'/vrijheid-onderdeel... :)

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 oktober 2009, 17:29:


Het is heel goed mogelijk dat dit paard in het verleden met bit gereden is, maar zeker niet door haar. En wat de lichaamstaal van het paard betreft heb je ook gelijk, maar toch vind ik haar prestatie echt wel mooi en vooral eerlijk.

Wat ik nou zo jammer vind is , dat er nu ook onderscheid gemaakt wordt tussen paarden die met bit beleerd zijn , en paarden die nooit een bit in hebben gehad.
Tuurlijk is er wel een verschil , maar dat mag voor diegene die er de moeite voor doet om dat bit er uit te laten , toch niet gaan betekenen dat die persoon het ''makkelijker'' heeft...
Asjeblief , het doet toch niets af aan de persoon?!!!
Kijk naar Anja met Jeen , of kijk zelfs naar Eddy met Ilias.
Beide nemen hun verantwoordelijkheid door het bit er uit te laten , beide lopen tegen problemen op die opgelost moeten worden , en wat mij betreft vind ik beide even goed!
De een is alleen wat verder als de ander.
Maar beide werken even hard!
Ik vind jullie , en vele anderen de beste!!!!

En volgens mij is het paard in het laatste filmpje in die hoofd/hals houding geclickerd... zonder bit...

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 26 oktober 2009, 18:20:


Ja, zij werkt inderdaad met clicker.

Maria Delavega schreef op maandag 26 oktober 2009, 7:33:


Nee ze is het inderdaad niet.
De Lusitano merrie die ik reed was een jaar of 5, fokmerrie en net zadelmak. Dus ze was minder gespierd dan jouw merrie en inderdaad minder zwaar van hals enzo. (maar op een half jaar tijd kan een paard natuurlijk erg veranderen hé, dus op die eerste foto kon ik niet af gaan. )
En ja, ik vond haar best leuk om mee te rijden. De eigenaar vertelde dat ze amper een keer of 10 gereden was. En ik kende haar niet.
Maar ik heb haar mee naar buiten genomen, ben met haar hopeloos verdwaald terwijl het stormde. Het was ergens in de buurt van Maastricht en we waaiden bijna van de heuvels af en hebben daar echt overal gezeten. Maar ze gaf geen krimp. Nochtans zat er behoorlijk wat temperament in. En dat kwam ook af en toe opborrelen, soms zelfs een beetje een dramaqueen. Maar ze bleef de hele tijd bij mij.
Ik ben echt verliefd geworden op het ras. (We verwachten hier dan ook volgend jaar een Portugees cruzado veulen. En op iets langere termijn gaat er waarschijnlijk wel een volbloed merrie uit Portugal komen. Maar tot het zover is, zullen we eerst nog maar eens richting Maastricht gaan om van ze te genieten. )