Peter Donck schreef op zondag 6 december 2009, 10:19:

Kruising is net zoiets als waar Frans naar verwees over voorouders.
Opa van vaderskant was een wild zwijn-bastaard en van moederskant een overgrootvader.
Dat is en blijft dan kruising.

Een paar weken terug was ik bovenin de Sierra de Loja. Daar schoot een zwart-witte zeug met een hald dozijn pyama-biggen door de struiken.
Dat is dan een ontsnapte kruising en de jongen hebben een wilde pa. Zo´n jong wordt dan wel eens gevangen door de honden bij een drijfjacht en weer bij de fok gebruikt. Zo´n kruising was opa waar ik naar verwijs bijvoorbeeld.

Het verschil met de meest bekende pata negra is dat het vlees iets meer dooraderd is en de varkens heben wat ruigere vacht. Hier en daar noch een gelig bandje in het haar.
Romeo, vorig jaar, had een regelrecht wild zwijn borstel op zijn schouders.

Er is aardig wat genetisch onderzoek gedaan naar de oude varkensrassen om wat inzicht te krijgen in de geschieideing van het varken in Europa.
Het Europse Wilde Zwijn is de directe voorvader van de ´primitieve´ rassen en heel opvallend is dat in veel van de huidge wilde populaties een terugkoppeling te vinden is.
Ik heb voor Elke een schedel van een ´kruising´ klaar liggen om naar de uni te sturen ter referentie voor archeologen.
Ik hoop van een volgende drijfjacht een schedel van de wilde beer te krijgen en die kan dan ook ter vergelijking die kant op.

Ondertussen is Springbig weer een schouder en stuk rugspek kwijt.
Ga het karkas zo in de lengte halveren.

Van Vlekje is een feestmaal in voorbereiding. Deze schotel staat in inmiddel weer in de over langzaam te carameliseren:

Wat het op dit topic genoemde respect en paardslachten betreft; voor míj is het zelf slachten en eten van zo´n goede vriend het ultieme respect wat je kan bewijzen. Knap wat respectvoller dan naar een slachthuis laten vervoeren voor destructie.
Kwestie van beleving.
In die zin kan ik de redenering voor bepaalde variaties van kanibalisme ook volgen.
Juist dát aspect, die geestelijke beleving, is (voor zover we weten) iets unieks van recente homoniden.

Huertecilla schreef op zondag 6 december 2009, 10:52:


Wel dat vind ik uitstekend verwoord!!!! Wil je vlees, slacht het zelf en wees niet zo laf om het andere te laten doen! Niet dat ik zo voor slachten ben, maar meeste mensen eten nu eenmaal vlees. Ik denk dat er veel minder leed zou zijn moetsen mensen hun dieren thuis een goed leven geven en dan liefdevol een schot naar de hemel geven, want dat beestje heeft er geen erg in op dat moment.
Maar al die gruwelijke slachthuis foto's, ze spoken door m'n hoofd en durf geen vlees meer te eten! Die zouden ze moeten sluiten.
Paardje ongeneeslijk ziek of kreupel? Dan moet toch kunnen dat hij waardig einde krijgt en verlost wordt uit z'n lijden (bvb thuis een korte schot in het hoofd) en nog van dienst kan zijn om onze magen te vullen. Daar heb ik niets op tegen.

Huertecilla schreef op zondag 6 december 2009, 10:52:

E viva Sus Scrofa y su companeros !!


wilde populaties van verwilderde huisvarkenvarianten veronderstel ik hier
te vergelijken met de amerikaanse mustangs en de australische brumbies
hoe duidt je hier 'terugkopeling' ? ik veronderstel dat door terugkruisen in verwilderde toestand met echt-wildzwijn die "terugkoppeling" gebeurt, dus het terug komen bovendrijven van genetische "oorspronkelijke" kenmerken als rugboog, beharing, haarkleur, lichaamsverhouding en mobiliteit/agiliteit


ziet er lekker uit : geit met aardappelen en citroen ? toch

daar kan ik je helemaal in volgen

Huertecilla schreef op zondag 6 december 2009, 10:52:


Voor Anja weer terecht ontploft: Wat een waan- en onzin.Ik wil laten zien ze hierin niet alleen staat.

Het leven van goede vrienden beeindig je niet voortijdig, die maken zolang mogelijk deel van je leven.
Mijn grootvader , een simpele man met een gemengd boerenbedrijfje wist het zonder onnodig gebral en interessant doenerij:
Een dier met een naam is een huisdier, huisdieren slacht je niet. Dat zijn je naasten.
Hoe veilig is jouw familie tegen een vrolijk genomen pen in hun hoofd?

Huertecilla schreef op zondag 6 december 2009, 9:03:


Ik zie eerlijk gezegd geen verschil tussen deze foto's met voor de slacht bestemde varkens en foto's van iemand (bv jij) met een paar mooie paarden bestemd voor de slacht. Wat is het verschil? Dat je meer tijd in de training van je paarden hebt gestopt? Waarom eet je deze varkens wel en maak je geen reclame voor aan huis stressvrij geslachte paarden?

Maria Delavega schreef op zondag 6 december 2009, 10:50:


daar moet natuurlijk ook wat te herstellen vallen hé in je zuiden,
zelfs daar is leer nog amper in het dagelijks leven in gebruik
dus ook maar een héél beperkt aanbod qua herstelling
dus ook weer een hele dubieuse broodwinning,
kan je net zo goed je gouden krullende lokken uit het torenkamertje hangen
terwijl je garen spint van witte agorawollengeitenbokjes....

Peter Donck schreef op zondag 6 december 2009, 11:08:


Neen hoor!! In Uzes met zadelmaker gepraat (wou kijkje gaan nemen toen ik langs de straat: sellier zag staan) (prachtig stadje Uzes, echt waar!!) die camargue zadels maakte. Hij had enorm veel werk. Veel herstellingen, heb het leer zien liggen (van dat prachtig, oud gepatineerd leder...)
Hij zei me dat hij niet rijk werd met wat hij deed, maar gelukkig met de vrijheid die hij had. Hij had een aanbod gekregen om voor een bekende firma te gaan werken waar hij veel meer zou verdienen, maar had ervoor gekozen om thuis te werken en eigen baas te zijn. Hij zei me dat er altijd werk is in de branche en ik voor m'n droom moest gaan als ik dat wou.
Iemand die motorpakken naait, kan het werk niet meer bijhouden en aanvaart nog enkel van een bepaald merk.
Ik denk toch dat hier iets uit te halen valt? De naaimachines zijn wel heel duur...maar misschien een goeie, ouderwetse singer op kop tikken om te beginnen.
Gezien de vele zadelmakers die ik er ben tegengekomen (Malibaud in de Ardeche, paar ambachtelijke zadelmakers die geen reclame maken zoals deze in Uzes, Guichard Sellier die in de Pyreneeen zit enz...
Fransen houden van leer (authentieke dingen) en er zal altijd wel werk zijn als je goed bent.