Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Ik zou iemand zoeken die doet wat jij zou willen doen. Samen aan het werk met Olli, jij "op je stoel". De 'ander' doet wat jij vraagt.
Er moet toch wel iemand te vinden zijn die dat graag wil? Een advertentie op het internet of... in een plaatselijke winkel hangen of in een krant(je)
Verkopen zou denk ik (voor mezelf) een stap tever zijn... mits je het echt niet meer wilt of ziet zitten.

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


bekken instabiliteit ? Hernia ? Gewoon gematigd paardrijden een betere work out is er niet Ongeacht wat de arts zegt 'die van paardijden en hernia rehab toch geen fluit afweet in die comb . Van iemand die 18j met een reva specialist samenwoont

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Ik zou ook rustig zoeken naar iemand die wel met hem kan doen wat jij graag wilt doen. Je hebt de tijd, hij staat daar goed te staan. Dus gewoon iemand zoeken bij wie dat goed voelt.
Ergens heenbrengen, dan heb je zelf geen controle meer. Denk je dat dat goed voelt? Hem verkopen, ach, daarvoor heb je nog lang niet alle opties uitgebuit toch :).

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Zo vriendelijk als maar zijn kan.... Portugal? Alleen zal het transport je wat kosten!
Jij blijft eigenaar. Eventuele DA kosten zijn voor jouw rekening, alhoewel ze hier zeer schappelijk zijn en de helft vergeten te rekenen

Komt onze Martine weer eens aanwaaien... mag ze deze wat verder rijden.
Of iemand die wél goed met Chaser kan rijden en Olli leert samen met Chaser...

Dan heeft ie maatjes... 4 hectare slentergebied.... nog 4 hectare wat ik ze er gemakkelijk kan bijgeven.... GEEN GRAS.... geen Fructaan....
een fijne ondergrond om z'n voeten te trainen en eventueel gevoelig voor exceem steekt niet de kop op.
Ik hoef niet persé een paardje erbij om te rijden of zo... maar een keetmakker voor Catcher, die nu zeven jaar wordt in april... zou wel fijn zijn.
Chaser wordt 20.... en die laat de boel vaak indutten...

Enfin.... je kunt er altijd over nadenken.

Groetjes,

Wil.

Geertje schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:18:

Ik denk dat een paard het niet uitmaakt of hij aandacht van mensen krijgt of niet. Als het paard niet alleen staat tenminste. Als ik de Merens kuddes in Frankrijk zie, die zien een half jaar geen mens en toch zijn ze heel mensgericht als je een bezoek aan zo'n kudde brengt die in de bergen los lopen. Ik mocht deze zomer dit zelf ervaren. Na een tocht van drie uur klimmen vonden wij de kudde van onze gids. Die zet elke lente zijn kudde in de bergen uit en vlak voor de winter haalt hij ze weer op. Zo gaat dat in die streek en het is heel normaal.
De kudde was heel nieuwsgierig maar na tien minuten gingen ze weer verder met eten en hun eigen sociale contact. Na een half uur liep de hele kudde ook gewoon weg.
Zolang een paard in een kudde leeft hebben ze, volgens mij, geen mens nodig. Natuurlijk is dat hier anders, wij moeten eten en water brengen maar aandacht.....dat is "luxe" voor een paard.
Ik zou me daar niet teveel zorgen over maken.
Als je een bijrijder zou vinden kan die natuurlijk verder met trainen maar als dat niet kan dan stel je haar training toch uit tot wanneer je wel weer fit bent?
Ik heb zelf een lichte vorm van bekkeninstabiliteit en paardrijden doet me goed. (mits ze niet steigert).
Ik kan me voorstellen dat in jouw geval je moedeloos wordt omdat je echt gehandicapt bent. Maar ik denk niet dat jouw paard daar een moment bij stil staat. Als die zijn eten maar heeft is het goed.
Een paard dat alleen maar op de wei mag staan met anderen is het gelukkigste paard.
Het kan best zo zijn dat anderen hier van mening verschillen. Ik kan alleen maar uit mijn eigen ervaring vertellen.

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 18:30:


Nou, wat mij betreft hoef je je echt niet schuldig te voelen dat je weinig met hem doet. Ik neem aan dat je paard lekker in een kudde op een wei staat? Als je hem graag wilt houden denk ik niet dat er hier mensen zijn die daar bezwaar tegen hebben (of toch wel?).

Hoe later je een paard inrijdt, hoe langer je er plezier van hebt dus daar zou ik me ook niet druk om maken. Ik heb ooit dacht ik gelezen dat in de riddertijd paarden met 8 jaar werden ingereden, maar HC zou je dat precies kunnen vertellen.

Enige vraag die ik nog heb: wat wil je zelf? Ik kan me voorstellen dat het je verdriet doet dat je niet op je paard kunt rijden?

Corinne Corten schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:37:


Mee eens.
Waarom "moeten" wij persé iets met een paard doen?
Wat is er nou fijner voor een paard dan gewoon lekker paard zijn?
Rijden, grondwerken e.d. zijn mensendingen. Een paard wil gewoon eten, drinken en socialiseren. Als je daar als mens voor kunt zorgen en ook nog van kunt genieten, wat wil je dan nog meer.

Peet schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:55:


Wel, hij staat inderdaad met 3 andere paarden nu, maar ik vind de kudde niet ideaal... (De plaats wel ) 't Is zo meer 2 tegen 2 (ze staan nu zo'n 3 maand in't totaal samen) In de zomer hebben ze een fijne weide met lekker gras tot half november, nu staan ze in een ruime paddock.

Soms denk ik ook: een paard is niet gemaakt om persé bereden te worden. Maar het is de frustratie (en wsch ook door het weer, wat alles nog moeilijker maakt) dat ik hierover al een tijdje ben aan't nadenken.
Hij heeft nog niet zoveel zelfvertrouwen, en toen ik met hem grondwerk enzo deed, groeide dit wel duidelijk. En hij "vraagt" precies wel soms om iets leuk te doen samen...

Als ik er aan denk om hem weg te doen, dan beginnen de traantjes al te vloeien, dus mss niet meteen de goede oplossing. Zoals Geertje zegt: dat is echt wel de laatste optie...

Wil, ik vind het op zich een leuk idee maar euhm... een IJsje in Portugal? Zou die het niet véél te warm hebben En voor het transport heb ik ook niet meteen een centje vrij. Moest je in België of Nederland wonen, dan vond ik het wel haalbaar Toch bedankt voor het voorstel

Eddy, ik heb ook een tijdje gereden, maar meestal kan ik de dag erna niet uit de voeten (van een kwartiertje in stap...) en lig meer plat dan recht. Heeft je reva partner daar tips voor?

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 20:29:


Nou ehhh, Corinne zoekt een pony voor d'r bij, zij heeft ervaring met ijslanders. Laat je Olli gewoon een tijdje naar Corinne gaan, jij blijft zelf eigenaar en dan weet je dat het goed geregeld is

Pien

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 20:29:


Nee hoor. Ze passen zich aan. 1 van mijn Tennessee's komt uit Texas... daar is het afwisselend kokend heet en vrieskoud... Het idiote is dat hij na alle jaren NL en 2 jaar hier nog steeds een stevige wintervacht aanmaakt. Maar, het is zeker veel minder al als ie in NL deed....

Gelukkig zijn hier meerdere IJslanders! Haha... m'n vriendin heeft er drie!

Groetjes,

Wil.

Spirithorses schreef op zaterdag 9 januari 2010, 20:34:


Ja, had het ook gelezen. Mss moet ik haar eens contacteren... maar denk dat zij een paard zoekt dat al "verder ingereden" is, niet? Olli kent wel de basis en is in groep betrouwbaar op wandeling (alleen heb ik het nog niet geprobeerd). Hij zou dan wel meer aandacht krijgen natuurlijk én hij blijft toch in de buurt... hmmmmmm, ga ik ook eens over nadenken

Liesje_Olli schreef op zaterdag 9 januari 2010, 21:00:


Heykes
ik zat 3jaar geleden een beetje in hetzelfde schuitje...
Geen hernia, maar een crohnische ziekte die op zn hoogtepunt was toen... Heb het nog een jaartje volgehouden(vol angsten en alsmaar uitstellen > het terug rijden) en heb toen de knoop doorgehakt en mn merrie verkocht ... Heb weliswaar iemand gezocht die me aanstond en waar ik wist dat ze goed stond...
In die tijd was ik nog maar net paardnatuurlijk aan het ontdekken ...
EN NU HEB IK ER ONGELOOFLIJK VEEL SPIJT VAN !!!
Met de dingen die ik nu ken en weet zou ik haar denk ik niet meer verkopen! Ik heb dankzij Piet het clickertrainen ontdekt en nu via Nic ook Parelli !! Een wereld ging voor me open!!!! en gaat nog steeds open!!
Sinds een jaartje heb ik nu een haflinger en geniet met volle teugen!!! De gezondheid is redelijk maar af en toe KAN ik gewoon niet rijden ...
Maar er zijn echt wel genoeg mogelijkheden om bezig te zijn met je paardje! En als hij niet alleen staat heeft hij een zaaalig leventje!!!!
Veel succes nog en kop op!!!!!

klaartje schreef op zaterdag 9 januari 2010, 21:17:


Ik denk ook niet dat ik hem meteen zou verkopen, maar mss wel naar ergens brengen waar hij goed staat en meer aandacht krijgt, dat overweeg ik wel... Ik ben ook met Parelli gestart, maar Olli vind het niet zo leuk. 'k Ben ook al eens gaan lezen over clickeren, dus mss is dat een nieuwe weg? Of anders het vroegere grondwerk hernemen... Het moet allemaal wat bezinken.
Trouwens, ik zie dat jij hier maar een 7-tal km van bij mij woont (Hoxem - Beauvechain ) Leuk! Wist niet dat er PN-mensen hier in de buurt woonden (buiten Lettfeti dan )

Corinne Corten schreef op zaterdag 9 januari 2010, 19:37:


Bij ons zijn er paarden die constant paard mogen zijn, maar als dan de eigenaars van de andere paarden komen, dan zie je dat de paarden waar niets mee gedaan wordt echt nukkig zijn en aandacht komen vragen. Mijn paard heeft zo een jaar stilgestaan bij de vorige eigenaar en dat moesten de andere paarden in de kudde bekopen, omdat hij het enige paard was dat geen menselijke aandacht kreeg. In een kudde waar geen enkel paard menselijke aandacht krijgt lijkt me dit geen probleem.