Ik zit hier te lezen in het boek Das Gymnasium des pferdes en lees dit.

Vergeef me, maar ik tik het even lettelijk over.

Hij verteld over het gebruik van het bit waarna hij schrijft,
Ik waarschuw echter bij deze arbeid ook voor overdrijving, want door de harde aanleuning ontstaat vaak z'n druk op de zachte delen dat niet alleen de vrije bloedcirculatie van en naar het hoofd, maar zelfs het ademhalingsproces verstoort kan raken. Dat komt dan door de harde onderkaak, die zowel de grote aderen van de hals alsmede het strottenhoofd en de luchtpijp in hun functie kunnen belemmeren. Onverstandige en ruwe ruiters moeten dus niet verbaast zijn als hun paard duf of duizelig word van het rijden, of cornage ontwikkeld. Door opeenhoping van het bloed in het hoofd ontstaat de eerstgenoemde kwalen. De gezwolle bloedvaten oefenen dan z'n druk op de hersenen uit dat er een kortstondige verdoving ontstaat, die bij edele paarden een duizeling opwekt en bij de eenvoudige dieren dufheid. Cornage is een blijvende afwijking, die kan optreden als het slijmvlies van het strottehoofd ontstoken raak door druk en beschadiging en er een afscheiding optreed. Door deze laatste word de luchtpijp vaak zo vernauwd dat de lucht al hoorbaar in en uitstroomt bij een rustige ademhaling.

Omdat hier een poos geleden heel wat over al gepraat is, schrijf ik dit even. Misschien dat er niewe inzichten ontstaan.
Wat hij bedoeld is dus een harde aanleuning(druk) Dus niet het bit opzich zelf.