Wat doe je met een paard dat bij het opvoeren van druk zichzelf afsluit (onbenaderbaar wordt)?

Het gaat hier om een ouder paard (ong. 22 jaar oud) met onbekende historie. Omdat ze groot is (Shire) en erg lomp, lief maar onopgevoed, ben ik met grondwerk bezig.

Ik vind de 7 games nog altijd erg fijn om de basis te leggen, maar bij dit paard levert de yoyo game drama's op. Het hoofd gaat omhoog (bekend verschijnsel), maar daarbij zie je de aandacht direct naar alles om haar heen gaan BEHALVE naar mij.

Stop ik de actie en loop ik een stukje verder (om mezelf onder controle te houden bijvoorbeeld ) is ze weer allerbraafst.
Ze hanteert deze methode bij alles waar ze een hekel aan heeft. Voetjes geven bijvoorbeeld . Ze gaat met de volle 1000 kilo op het te geven been hangen en zet de blik op oneindig. Als een muilezel. Niets meer mee te beginnen. Stemverheffing en dreigementen raken haar niet. Verder wil ik niet gaan, maar ik ben er van overtuigd niets haar dan nog kan raken.

Ik zit nu te denken aan clickertraining, omdat ik denk dat ik dit paard alleen met positieve motivatie kan bewegen, maar toch vraag ik me af of iemand dit the Parelliway al eens is tegengekomen en heeft weten op te lossen.
Marjolijn

marjolijn schreef op dinsdag, 14 december 2004, 16:07:


'Stoppen' is de beloning, realiseer je je dat? Het paard weet de bedoeling niet en gaat datgene doen wat de 'release' tot gevolg heeft. Als dat is 'blik op oneindig' dan zal het paard dit kunstje blijven herhalen in de volle overtuiging dat dat hetgene is wat jij van hem wilt.


Wie heeft er het meeste geduld? Over het algemeen zijn dat de paarden, ze weten uit ervaring dat mensen ongeduldig zijn en het sneller opgeven dan zij.


O ja, vaak zat.
1) Zorg dat je pas rust uitdeelt als je datgene voor elkaar krijgt wat je wilt. Schakel over op andere oefeningen oid, maar geeft geen beloning voor het ongewenste gedrag.
2) Zorg dat je voor elkaar krijgt wat je wilt. Er is vast wel een manier om het paard achteruit te krijgen, al moet je tegelijkertijd duwen of iemand als hulpje gebruiken.
3) Heb geduld. Als het paard niet doet wat jij wilt lijkt een minuut een eeuwigheid... voor jou! Voor een paard is dat een schijntje. Neem je vooraf voor dat het 2 uur gaat duren voor je het paard een stapje achteruit hebt. Wedden dat het met die instelling sneller gaat?

Groeten,
Frans

Hahahahahahahahahaha!! Ik moet ineens verschrikkelijk om mezelf en dat eigenwijze beest lachen, want ik vrees dat je de spijker op zijn kop slaat.
En zij weet dat met haar 22 jaar als geen ander. Bovendien heeft ze de tijd....Die staat daar doodkalm te denken: " Laat ze maar even, als ik helemaal niks doe houdt het vanzelf op".

Maar daar zit wel een probleempje ja. Ik ben niet zo heel erg geduldig. En meestal gaat het een stuk sneller dan bij deze dame.


Okay. Als je dit nog niet als een herkenbaar onoverkoombare truc van haar ziet, dan ga ik er dit weekend nog eens een dagje aan besteden.
Es kijken wie de langste adem heeft.
Marjolijn

marjolijn schreef op dinsdag, 14 december 2004, 16:07:


Wil ik toch even op reageren op dat stukje clickertraining.
Ik neem aan dat je er niet mee bekend bent, omdat je eerst met Prelli begonnen bent.
Denk nu niet dat je clikkeren maar zo even doet, zeker niet met een paard dat 1000 kilo weegt.
Je zal haar en jezelf toch eerst de fundamentele zaken aan moeten leren.
Bijvoorbeeld dat werken voor een beloning niet hetzelfde is als lokken met voer, dat beleefdheid zeker bij zo'n groot sterk paard uiterst noodzakelijk is, wil het niet gevaarlijk worden allemaal.
Clikkerttraining beloont het positieve en negeert het negatieve, maar het vereist meer concentratie, timing en konsekwent zijn dan welke vorm van training ook.
Laat je dus eerst heel erg goed door iemand voorlichten of voordoen. Het is echt veel meer als " Weet je wat, we gaan even leuk clikkeren".
Wel ben ik ervan overtuigd, dat wanneer je de beginselen eenmaal goed door hebt, je problemen in de moeilijkheidsgraad van "voetje geven" binnen 5 minuten opgelost hebt.
Piet

Piet schreef op dinsdag, 14 december 2004, 19:18:

bwahahahahahaha
Moet je jezelf nou es teruglezen Piet, en dan een dikke 10000 nummers ofzo terugzoeken naar hoe ik indertijd jouw ontembaar anthousiasme probeerde te temperen. Eérst zelf leren, plannen, voorzichtig... ruis! etc...
Toch vind ik ook in dit voorbeeld weer het confrontationele van "parelli" versus onze vooral coöperatieve versie van OC evident.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op dinsdag, 14 december 2004, 20:10:


Moet je mij uitlachen joh? :) Maar je heb t wel gelijk. Aan de andere kant had ik toen een clinic gevolgd he, ben niet zomaar zonder meer met voerbeloningen gaan spelen. Nu ben ik nog precies zo enthousiast, maar weet veel meer van wat er fout kan gaan, (zijn ook zaken die ik nooit verstopt heb) Als ik dan lees dat iemand zonder (waarschijnlijk) enige voorbereiding en kennis met een Shire ( vertel het me aub als het niet zo is) wil gaan clikkeren, moet ik toch wel even slikken, waarschuwen en ho! wacht ff roepen.
Piet

marjolijn schreef op dinsdag, 14 december 2004, 16:07:


..... er nog 's over nadenkend..... moet deze 'oude dame' dan écht nog aan 'nieuwe africhting' onderworpen worden? Als ze niet echt opgevoed is en je moet daar op zo'n late leeftijd nog mee beginnen, realiseer je dan alsjeblieft dat je de lat ook helemaal niet zo hoog mag leggen!! Je schreef zelf ergens dat je geen toonbeeld van geduld bent ( goed bedoeld hoor!! :) ) en ik denk dat je dta met een ouder dier juist wel moet zijn..
Wat dat betreft kun je paarden en mensen wel vergelijken: kinderen leren gemakkelijk en spelenderwijs, naar mate je ouder wordt, wordt het toch iets lastiger.. dat geldt ook voor de africhting van paarden.

Misschien moet je je afvragen of het wel goed is om zo'n dier nog in een Parelli-project te stoppen en of haar stoïcijnse houding er niet en is van 'Mens, laat me met rust'!! :)

Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 14 december 2004, 21:44:
<knip>

Ha. Ja Marianne, dat is beslist zo'n houding.

En nee, deze oude dame hoeft niet veel meer hoor. Ze lijdt een semi-gepensioneerd leven (alleen in het weekend een buitenritje waarbij ze niet hard hoeft). Het is niet de bedoeling een level drie paard van haar te maken. Maar ze is echt erg lomp. En aangezien we de paarden hier los hebben lopen, en we ze regelmatig op het erf tegenkomen, is enige vorm van terughoudendheid wel zo prettig.
De andere paarden letten heel goed op en lopen nooit door of over je heen, maar deze dame vindt het niet nodig om op ons te letten. En voor ieders veiligheid vind ik dat wel een vereiste. Mijn ervaring is dat de 7 games dat meestal wel bewerkstelligen.

En het geven van de achterbenen is toch ook wel iets dat ik haar graag zou leren. Ze heeft onze goedwillende smid de laatste keer een rottrap verkocht en bij de vorige eigenaar schijnt ze in zo'n hoefstanddinges al eens zo tekeer te zijn gegaan dat ze een draai van 90 graden met item en al gemaakt heeft.
Ik zou toch willen dat ook zij gewoon zonder enge hulpmiddelen bekapt kan worden.

Nou, das toch niet zoveel gevraagd?

En om je gerust te stellen Piet, (want ik zie dat je je nogal zorgen maakt) ik zal niet in de blind aan het clickeren slaan hoor! Zit nog steeds te broeden op een goed plan waarbij ik Inge hoop te verleiden onze kant op te komen.