Frans Veldman schreef :

Nee da's waar, nog niet zo lang


Nouwwwww.... nu ga ik toch effe zeiken. Hier wel meegemaakt dat als ze écht flink in de nesten kwamen ze uiteindelijk in een soort van shocktoestand gingen of zich lieten omvallen en doodstil bleven liggen. Kennelijk is dat een soort mechanisme. Verleden week nog ons schatje Aphra die aan de wandel gegaan was en de stroomdraad om haar been gewikkeld had ('gelukkig' geen stroom aan, dat was ook de reden van haar uitstapje). Doodstel bleef ze staan totdat iemand die zij niet eens kent haar weer uitgepakt had. Mijn vorige hengst Kylian is eens in de prikkeldraad gesprongen, heeft even gevochten (eng eng eng) en besloot toen helemaal down te gaan, soort van flauwvallen leek het wel. Draad losgesneden, weer de ruimte - hij springt op en niks aan de hand, wel wond aan been, dat wel.


Ja, maar als het wat langer duurt kunnen ze dus ook weer heel rustig worden.
Vind je het erg dat we het maar niet gaan uitproberen?

Greetz!

Christel Provaas schreef op donderdag 18 februari 2010, 10:22:


Ja zeg! We doen dit niet voor de lol. Maar er hebben zich wel eens incidenten voorgedaan waarbij het een uitkomst was dat deze mogelijkheid bestaat.

Als er bloed getapt moet worden uit de halsader van een sceptisch paard en dit mislukt, en het betreffende paard met de voorbenen blijft uithalen naar de DA, steigeren, en op alle manieren onmogelijk maakt om bloed te tappen, wat wil je dan?

Het hele paard platspuiten (wat ook al lastig gaat)? Of even een paar seconden een praam op om even zonder gevaar voor paard en DA wat bloed te kunnen trekken?

Ik vind het laatste dan toch nog de meest PN-achtige oplossing. Simpel en doeltreffend en zonder blijvende gevolgen.

Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 18 februari 2010, 11:33:


Volgens mij kunnen paarden wel verstijven van pijn of angst voor pijn. Wat de prikkeldraad reaktie betreft ben ik het helemaal met je eens, maar juist met injecties zie ik die verstijving wel. Vooral bij paarden die in hun leven al veel injectienaalden hebben gezien. Gigi, onze sarcoide merrie wordt regelmatig een paar maal achter elkaar behandeld en krijgt dan IV een kleine dosis domosedan, anders is het te gevaarlijk, want Gigi kan lelijk trappen als je de sarcoides afbindt. Zij verstijft als ze de injectie ziet. Nog meer als je de naald door de huid prikt. Daarna even wachten en ze kalmeert, en je kan de dosis in de ader spuiten. Ik heb zelf trouwens ook nogal een hekel aan spuiten, zowel voor mezelf als voor de paarden, misschien heeft het daar mee te maken.

Heb laatst mijn merrie laten bekappen. zij heeft in het verleden veel slechte ervaringen gehad met de smid ( niet die van mij, maar bij haar vorige eigenaar en fokker), en verdomt het van hem in de buurt te laten komen. Ook heeft zij dusdanige angst om haar achterbenen te geven, dat ze je gewoon verrot slaat van paniek. Ik ben ondertussen al zover gekomen dat ze haar voorbenen heel mooi geeft, en dat ze haar achterbenen heel lichtjes heft. dat is voor haar al zeer flink . maar ze moest absoluut bekapt worden, ook achter, en heb haar dus een verdovende pasta gegeven. Normaal ben ik er ook geen voorstander van, maar ze zag de smid nog maar afkomen, en ze stond al kaarsrecht omhoog. Zij verdwijnt dan ook volledig in haar eigen wereld, en hij zou niet de eerste zijn dat ze de kliniek in loopt. Ja, ze heeft een vijs los . Maar ik gaf de voorkeur aan die pasta, omdat dat de scherpe kantjes eraf haalt, maar ze toch bij hun positieven laat. Ze kon nog reageren, heeft ze ook even gedaan, maar het ging toch wel. Eens ze doorhad dat het niet zo akelig was, liet ze zich mooi bekappen door een vreemde man.
Ik vind dat er nog steeds een verschil is tussen lichtjes verdoven, of volledig sederen. Je hebt nu eenmaal paarden met een trauma, die volledig panikeren met iets. Wat is dan het beste? Niks doen en hen volledig in hun paniek laten opgaan, met het gevaar dat ze jou of zichzelf pijn aandoen? of ze lichtjes verdoven, zodat ze zich nog wel bewust zijn van alles, en zo kunnen ervaren dat de paniek voor niks nodig is? Volledig sederen vind ikzelf een brug te ver, omdat niet meer kunnen reageren, en je hen ontdoet van hun natuurlijke instinct. Maar pas op, in sommige gevallen is dit ook wel nodig.
Voor paarden die maar lichtjes moeten geholpen worden, kan men ook aromatherapie of bachbloesems gebruiken. Daar reageren ze ook goed op, en kan met minder zware gevallen even goede resultaten opleveren.
Wat betreft praam en aanverwanten, daar ben ik nooit een voorstander van geweest. Net als een paard op 3 benen zetten, en van die trukjes. Maar soms heeft een smid geen keus. Hij kan ook geen 5 uur spenderen bij een wild paard

Spirithorses schreef op donderdag 18 februari 2010, 11:43:


Precies zoals je schrijft: "uiteindelijk" en "als het wat langer duurt".
Bij een praam wordt die fase direct bereikt. Waarom?

Ik pak de paarden hier wel eens bij de neus, precies zoals je een praam opdoet. Vinden ze lekker. Gaan ze een beetje spelen met je hand, en als je loslaat willen ze meer. Probeer maar eens uit.

Frans

Spirithorses schreef op donderdag 18 februari 2010, 11:43:


Ja Pien nu je het zegt: ik heb ook verschillende malen een paard in benarde positie aangetroffen, waarbij de pogingen om te ontkomen waren opgegeven. In draad vast of aan de verkeerde kant van een hek en zelfs 1 x aan de rand van een afgrond, totaal verstard, zij aan de ene kant van het hek en de kudde aan de andere kant. Gelukkig hebben we dat paard rustig achteruit ervandaan kunnen bewegen en is alles goedgegaan, maar het was een angstig moment.

Frans Veldman schreef :

Pas maar op of ik pak jou eens bij de neus....

Greetz!

joop schreef :

Ja want je verwacht dat ze wil om zich heen gaan trappen maar ze blijven heel stil liggen.
Tot het moment dat ze los zijn.

Weird....
Groet, Pien

Frans Veldman schreef op donderdag 18 februari 2010, 11:53:

Grappig dat je dat schrijft. Zo'n spelletje doe ik hier met mijn paard Jack vaak. Als je los laat komt ie meteen terug voor meer met die snuit in zo'n tuitje Als ik daarna poep ga scheppen komt ie soms achter me aan met dat neusje... Hij is altijd knetter speels en we waren blijkbaar nog niet klaar hahaha.
Het zit 'm volgens mij niet alleen in "de techniek" maar ook in het hele plaatje eromheen. Hoe ga je met het paard om en hoe is ermee omgegaan... Wat zit er voor het paard allemaal vast aan het opdoen van een praam... Wat is er aan vooraf gegaan...? Voor de 1 is het simpelweg een praam op de neus, voor de ander zit er een heel rugzakje aan nare ervaringen aan vast... Vandaar de verschillen in reactie, lijkt mij. Want tja, wat is het waar het paard van over de zeik gaat. De praam of alles wat daarmee geassocieerd wordt...? Je hebt eigenaren die een arts bellen om hun paarden plat te spuiten omdat hun sokjes geschoren moeten worden... En je hebt eigenaren die een band met hun paard hebben en kunnen begeleiden bij vervelende gebeurtenissen...

Christel Provaas schreef op donderdag 18 februari 2010, 10:22:


Die oren draaien Dat vergeten ze dus nooit!!! Dat is mij al zeer zeer zeker opgevallen.

Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 12:30:


Ik heb ooit een paard getraind wat een praam op een oor had gehad.
Paard was niet meer benaderbaar en niet meer te halsteren. Trauma van hier tot gunter!
Door heel voorzichtig te speedclickeren is het opgelost in een paar keer.
Maar jezus, wie wil dat een levend wezen aan doen?

Ikzelf vind praam ook niks. Maar laatst had mijn paard koliek en moest ook een slang via de neus in zijn maag en zo parafine krijgen. Ik vond het verschrikkelijk. Maar heb toch toegestemd en heb daar ook geen spijt van in die situatie.

Ik las in dit topic ergens dat tong eruit trekken ook wel gedaan wordt.
Mijn paard heeft een heel ruwe en misvormde tong. De dierenarts zei dat hij waarschijnlijk al veel had mee gemaakt.
Het zou me niet verbazen als ze dat in het verleden met hem hebben uitgespookt.
Nu is Kyliam eigenlijk een heel meegaand paard wat zelden of nooit uit zijn bol gaat (uitgezonder met (bitloos)rijden)

Ik zou denk ik voor verdoving kiezen bij bekappen als het zo`n getraumatiseerd paard is.
En dan blijven oefenen natuurlijk dat het binnenkort wel lukt.

Succes
Danielle