Piet schreef op maandag 22 februari 2010, 15:29:

je hebt natuurlijk gelijk. Waarschijnlijk wil je toch te graag meteen resultaat. Als je naar de dvd kijkt en de paarden krijgen het commando en een klein tikje dan zie je resultaat. Bij mijn paard is dat gewoon niet zo. Ze is best gevoelig maar wegens een blessure de laatste 2 jaar, kost het mij heel veel moeite haar uberhaupt vlot te laten lopen. Op haar rijden lukt niet en draven (zonder mij erop) gaat ook of niet of heel moeizaam!. Vandaar ook deze manier van trainen.
Ik moet mijn doel bijstellen en allang blij zijn dat ze begrijpt op de hoefslag te blijven en rustig door te stappen.
groetjes jean

Leuk, ik heb ook een periode niet kunnen rijden en ben toen bij Wim Vonck geweest. Bijzonder om de oefeningen naast/achter het paard lopende te kunnen opvragen.
Ik ben zelfs over straat gegaan, erg leuk allemaal. Maaar, ik zit er toch altijd liever bovenop
In bepaalde situatie's kan het een mooi alternatief zijn, voor mij dan
Anita

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 10:15:

Met welk paard doe je mee Christel?

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 15:22:


Ja timing is knap lastig. Zeker als je beginneling bent of misschien een iets minder extravert paard hebt dat uit zichzelf vanalles gaat uitproberen.
Ivm het meer verzameld draven was ik blij dat Piet me op de vingers kon tikken omdat ik net altijd iets van een fractie van seconde te laat scheen te zijn. Misschien dat je beter even een meer ervaren persoon bij de hand neem ivm de timing voor het belonen bij een minimale gewichtsverplaatsing ed.
Ik heb ook een Ijslander onlangs opgestart, die vooral is van zichzelf en zeer snel met zichzelf tevreden is. Hij is ook niet echt voorwaarts. Voor de eigenares knap lastig om mee te beginnen (zij doet het nu met een iets makkelijker paard om sneller te kunnen bijleren), maar als ik een tijdje bezig met hem ben, is hij wel voorwaarts en alert. Zelfs een beetje speels.

Jean Mclean schreef op maandag 22 februari 2010, 14:43:


Vééél goede moed met je tinker
Misschien moet je een wortel aan een stok voor haar neus houden? Of je moet bij jezelf een knopje omdraaien en een "TIK" geven. Maar dat heb ik zelf ook nooit gekund

Ik lach nu want ik herken perfect die situatie! Vroeger heb ik ook een koudbloed gehad.
Een schat van een paard maar ik heb er wel mee afgezien. Als ik iets vroeg, moest het in zijn straatje passen, anders waren we héél lang bezig.

Ik zou nu toch kordater zijn maar dat is ook een heel proces geweest.

Marianne

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 15:15:


Cindy, jij hebt van die gevoelige paarden... zo zijn ze niet allemaal!

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 22 februari 2010, 20:24:


Mee eens dat het ene paard duidelijk gevoeliger is en gemakkelijker voorwaarts dan het andere. Maar toch: gevoelig(er) maken doe je zelf, als goede trainer (dat is een compliment aan Cindy).

grt,
Karen

marianne laenen schreef op maandag 22 februari 2010, 20:24:


Ja tuurlijk, ik weet wel dat ik op dat gebied met mijn gat in de boter ben gevallen. Maar ik werk ook met andere rassen hoor. Fjorden, quarters, Ijslanders, ... Je past jezelf helemaal aan aan het paard en je legt je verwachtingen ook anders. Supergevoelige paarden zijn sneller weg met nieuwe dingen, maar kunnen ook sneller panikeren, stressen, ... als ze het even niet begrijpen. Een koudbloed doet er gewoon wat langer over, maar wordt niet druk van een foute meer of minder.

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 19:10:


Waarschijnlijk Buck, die is aan de lange lijnen nog niet eerder aan Piet blootgesteld (wel een keer een les onder zadel, accent lag op klein achterwaarts, appuyement en piaffe-achtige aandraafsels, verzameling dus). Voor Buck is het verplaatsen naar achteren gezien zijn bouw moeilijk en dus belangrijk. Aan de lange lijnen heeft hij er minder moeite mee dan onder zadel. Ik hoop dat Piet ons daarin nog wat verder kan brengen, die grens oprekken en wellicht ook de schouderfunctie verbeteren.

Karen Koomans schreef op maandag 22 februari 2010, 20:26:


Dank je wel Karen, want dat is inderdaad ook mijn boodschap naar anderen toe. Onze jonge hengst Invierno bv daar kan je een bom achter smijten, kan je staan knallen met een zweep. Die verzet geen voet. Maar hij weet wel perfect dat hij op een subtiel handgebaar (laag) achterwaarts moet. Daarbij hoef ik hem nu niet eens meer bij aan te raken. Het is echt te trainen met een goede timing van beloning. En geen enkele mogelijkheid verloren te laten gaan. Zelfs bij paarden die volledig afgestompt lijken te zijn.
Met Invierno start ik deze lente. Dit gaat ook niet op 1-2-3 hoor, nope geduld is een schone deugd. Tevreden zijn met kleine stapjes een andere

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 20:37:


Daar gaat ie je zeker mee kunnen vooruit helpen hoor. Laat je me het weten, want ik ben benieuwd naar zin advies?
Ik wist dus niet dat hi ook lessen gaf onder het zadel. Aanrader?

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 20:31:


Nu heb ik geen koudbloeden, maar ik merk ook duidelijk het verschil bij een Andalusiër of een Fries
Bij Nolasco moet je hele kleine bewegingen maken, de kleinste ziet hij en reageert hij op, terwijl bij Jeen kun je op je hoofd gaan staan en dubbeltjes (10 eurocentjes) poepen en dan kijkt hij je droog aan "pffffff ... wat doe je nu weer?"
Ik vind dat heel leerzaam, je moet zelf gaan zoeken en je wordt er zelf alleen maar slimmer van, toch?