Tony schreef op woensdag 16 juni 2010, 1:25:


Voor wie was de vraag Tony?
Wat mij betreft: heel vroeger een paard gereden met een olifantsbeen.
Bij dagelijks beweging wordt het een stuk minder.... laat je zo'n dier weer een paar dagen met rust is het been gelijk weer dik.
Heb een IJslander gehad met een kapotte lympheklier in het hoofd...
En ook daar, idd. met warme dagen, altijd een zwelling van het hoofd. Oedeemvorming dus door het niet of nauwelijks functioneren van de lympheklieren.
Ook dit is niet meer op te lossen.

Hier in PT (bij 'n vriendin) vorig jaar een paard ontijzerd met een olifantsbeen.
De foto's van dat paard, Mr. Ed, staan hier wel ergens nog in 1 van de fotoalbums.
Mr. Ed is later weggegaan als grasmaaier voor een stel Portugezen die het wel leuk vonden om een paard te hebben lopen. Echter dat achterbeen komt nooit meer in orde.

Stalbenen is idd. iets heel anders.

Zekerheid kan niemand je geven, ook je DA niet.

Nog een vraagje... zijn polopaarden meestal een speciaal ras of juist niet?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Polopaarden moeten wel aan bepaalde eisen voldoen, stokmaat liefst tussen 1,52 en 1,54, goed uithoudingsvermogen, wendbaar en goed kunnen versnellen.
Vaak zij het Criollo's gemengd met Engelse Volbloed (vandaar de naam Anglo-Argentina, wat volgens velen niet de naam is voor een Criollo en waarom Criollo's dan worden gekruist met Engelse Volbloed), soms ook nog met quarterback.
De meeste komen uit Argentinië, en die houden hun recept graag geheim.. voor wat het waard is, want ze zijn allen papierloos.
Mijn eigen werkpaard komt uit Nieuw Zeeland en binnenkort krijgen we er 2 uit Australië.

Tja, dat olifantsbeen heeft me nooit zorgen gebaard. De gevolgen op het been wel, als ze drachtig is. Nu ben ik van nature geen vrager, ik doe altijd waarvan ik denk dat goed is (natuurlijk niet out of the blue). Ik heb een goede opleiding gehad betreffende veehouderij dus aan kennis ontbreekt het niet.
Maar nu het mijn paard aangaat, vindt ik dat toch anders.

ohh ja , de vraag was aan Isabel.

Toch gek dat je zo erg gehecht raakt aan een dier, terwijl ik van alle paarden hier , ook al weet ik dat ze weer weggaan, ook ontzettend veel hou.
Er zijn maar weinig mensen die op haar kunnen rijden, bij anderen, die hier wel eens op bezoek komen, gaat ze gerust liggen, met of zonder ruiter. Ik heb wel eens gevraagd hoe ze dat voor elkaar krijgen, mij is het nooit gelukt
Ze is ook nergens bang voor, koeien opdrijven vindt ze leuk en andere paarden (de jonkies) opzij duwen is dagelijkse kost tijdens de trainingen van de jonkies.