Ans Jondral schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 22:11:


Lees je ook maar ergens in mijn berichten dat ik een voorstander ben van hondjes vastbinden..??? Animal cruelty..???


Juist - ik heb met dit soort hond geleefd - die honden 'round up' alles, mensen, kinderen, speelgoed, en vooral ...schapen..! en bij gebrek aan .... ook Paarden...


???????? ja natuurlijk het doet niet zeer !!!!!!

>Dat hij na de zoveelste keer vliegles nog steeds niet doorhad dat het niet

Dom, dom hondje


Ja dat blijkt wel uit letsel dat hij steeds opliep -

Je kunt een hond ook moeilijk afleren om autos weg te jagen, dus met zo'n fanatiekeling ga je ook niet aan een drukke weg wonen - een sheepdog zijn ingeboren werkzin af leren is onmogelijk.

Ze hadden ook een ander fijn thuis voor hem kunnen zoeken...met schapen..!

Das pas Paradise....

Spirithorses schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 22:54:


Dus Pien, De vraag is nog steeds - WAT doet Mama paard ????

Bijt ze haar veulen zachtjes in de nek, duwt ze met haar hoofd, hinnikt ze, briest ze, slaat ze zachtjes met haar voorbeen, knabbelt ze ...WAT doet ze ...???

En waarom veranderd het als het veulen een jaar is .. wordt het corrigeren dan overgenomen door de kuddeleider..???

En wat vindt Mama paard 'de spuigaten' ?

Chao

Heb je al tussen die 100 paarden gezeten?

Ik zie hier Liz met de jaarlingen het volgende doen: de jongste, 15 mnd, duwt ze gewoon zachtjes met haar hals weg. Verder niets, ze mogen vrij veel. Het merrieveulen van 18 mnd krijgt het nu iets moeilijker. Die wordt nu opgevoed door de leider van de kudde. Dit uit zich met name door happen/bijten om haar haar plaats te wijzen. Voorheen mochten de jaarlingen gewoon lekker meeeten, nu moet die van 18 mnd wachten. Die van 15 mnd mag nog direct meeeten.

Nu is Liz natuurlijk niet de biologische moeder, dus dit kan verschillen geven. Maar mijn (korte) ervaring is dat de veulens veel mogen maar naarmate ze ouders worden zelf meer afstand nemen van de moeder en dat dan vervolgens het opvoeden door de kudde wordt gedaan.

Het beest opvoeden en niet aan z'n lot overlaten. Z'n plaats in het roedel aanleren (hij is dus niet de leider en kan niet doen wattie wil) en luisteren naar mensen als die zeggen dat ie moet stoppen met z'n jaaggedrag. Opsluiten is slechts een optie waarvoor ik niet zou kiezen. Ik heb in mei een totaal neurotische herder uit het asiel gehaald die als een gek achter auto's aan ging en met het schuim op d'r lippen naar de paarden reageerde... Het autojagen was er in 2 weken uit, net als het nare gedrag naar de paarden toe. Daar heb je een strikt set van regels voor nodig die je consequent moet blijven hanteren (het kost moeite dus!).
Haar instinct is inderdaad achter de paarden aan te jagen, zeker als die aan het dollen zijn. Maar ik hoef maar even iets te zeggen en ze stopt er meteen mee. Een hond is graag in de positie een leider te volgen. Dit had men die hond ook aan kunnen leren en iedereen de instructie mee kunnen geven de hond te controleren. Niet zo moeilijk allemaal. Het beest moet z'n plaats kennen en luisteren naar de mens die de leiding moet overnemen!!!! Uit zichzelf zal zo'n hond dus nooit stoppen, wat het verhaal ook duidelijk laat zien. Eigenlijk is dit gewoon verwaarlozing en mishandeling.
Beter nog zou het zijn zo'n werkhond een taak te geven, aan het werk te zetten (maar ja, een hond gewoon over het erf laten lopen is veeeel makkelijker vaak...). Het is veel makkelijker het dier aan z'n lot over te laten en zich er dus weinig mee te bemoeien.
Een hond is net als een paard een "kudde/roedel" dier. Daarin moet ie z'n plek weten. Weinig honden zijn geboren leiders. De stress die het oplevert geen duidelijke baas te hebben is vaak erg groot en heeft allerlei (zelf)destructief gedrag als gevolg. Dus nee, paradijs is het zeker niet zo'n hond aan z'n lot over te laten. Zo'n dier heeft rustig, duidelijk leiderschap nodig die 'm vertelt wattie moet doen (dag in dag uit). Hij moet de plek in de wereld/kudde/roedel weten. Ergens achteraan jagen is maar een onderdeel van z'n leven. En als ie dat ook nog es overdreven doet zonder supervisie is dat alleen maar een lijdensweg, geen paradijs.
Zo, ik ga met de hond fietsen

Martina schreef op woensdag 27 oktober 2010, 9:07:


Je zit er echt wel naast in dit geval.
Deze hond stond uitstekend onder appél.
In zijn jonge jaren zijn ze er ook aardig veel mee naar de hondenschool geweest.
Je kon hem ook heel makkelijk af roepen, mocht je dat nodig vinden.
Hij deed het niet uit frustratie of opwinding. Het was eigenlijk een hele kalme beheerste hond. Maar hij moest wel continu iets te doen hebben of kunnen rondlopen en overal zijn neus tussen steken. Hij deed het eerder alsof het zijn 'job' was om zijn bazen en de pensionklanten te 'helpen' met die paarden. Hij was gewoon altijd overal aanwezig waar er mensen waren (en dus ook paarden, wat logisch is op een paardenbedrijf).
En op een bedrijf met voornamelijk jonge paarden en een stuk of 20 pensionklanten en veel paarden van buitenaf op LRV-trainingen,... ging het dan wel eens mis.
Niet elk paard is ervan gediend om een hond als schaduw te hebben en je kan zo'n beest niet 24/24 elke minuut van de dag in de gaten houden.

Ik liet hem trouwens ook altijd begaan met mijn paard. Die zou immers nooit naar hem uitgehaald hebben. En die hond vond dat duidelijk leuk. Als ik ging wandelen dan volgde hij ook vaak een heel eind. (Als't te ver was, keerde hij onderweg wel terug naar huis)
Alleen als ik in de piste reed, vroeg ik hem om in een hoek te gaan liggen. En dat deed hij dan, of hij ging iets anders, interessanter doen.

Nee, mocht ik een hond zijn. Ik zou het ook wel weten.
Dan was ik 10 keer liever die hond ipv eentje die de hele dag alleen in een tuintje van 10 op 10 op zijn baasje mag wachten, tot die s'avonds na het werk even tijd heeft.
Meer nog, mocht ik zelf een hond niet kunnen houden in gelijkaardige omstandigheden, dan zou ik zelfs helemaal geen hond nemen.

Prima, maar als het je dan nog niet lukt het dier z'n plaats te wijzen en te leren waar ie zich wel en niet meer hoort te bemoeien in het roedel moet je 'm toch tegen zichzelf in bescherming nemen zonder hem daarbij in z'n fysieke of mentale behoeften te beperken.

Wat heeft dit met een overstap naar bitloos te maken?

Nou, je zou het zo kunnen zien: Het gaat uiteindelijk over leiderschap.
Tussen mensen en honden en mensen en paarden.
Als je paard jou als leider ziet, dan zal de (over)stap naar bitloos weinig problemen geven.
(Is mijn ervaring).

Anja S schreef op woensdag 27 oktober 2010, 13:13:


wellicht toch te oud om het te begrijpen?

Stephanie Pots schreef op woensdag 27 oktober 2010, 14:40:


Ik denk het!