Kyliam heeft vorig jaar zware koliek gehad.
Het had toen flink gesneeuwd. Ook had ik hem bietenpulp gegeven. Deze was zeker voldoende geweekt. Maar door de weeromstandigheden kreeg hij wel iets meer als anders. Verder stond hij met zijn vertrouwde maatje op zijn vertrouwde wei met schuilstal en voldoende water. Geen stress, niet gereden of getraint of zoiets. Hij stond zonder deken buiten toen. Maar heb geen verschijnselen van koude gezien vooraf. Het was wel zijn eerste jaar als niet stalpaard.

Op dag 1 kwamen we 's morgens in de wei en lag hij op de grond, heel sip. Hem toen naar de boerderij gehaald en in een buitenstal gezet om hem in de gaten te houden. Hij ging letterlijk op zijn rug liggen met zijn 4 benen de lucht in en kreunde hard van de pijn.
Dierenarts erbij. Darmontspanner gespoten. Zou wel weer weg trekken. Dit ging ook enkele uren goed. Toen begon het weer opnieuw. Dierenarts weer spuiten. Ging weer even goed.
Dierenarts had hem opgevoeld en blijkbaar niks speciaals volgens hem.
Zo ging het 6 dagen. Hij at wel wat hooi als hij geen pijn had. Hij maakte ook wel (een beetje) mest. Maar hij bleef periodes van hevige pijnaanvallen hebben. We hielden hem heel goed in de gaten, ik heb ook bij hem geslapen die dagen. Dierenarts gaf ons niet veel hoop maar stond voor een raadsel. Kliniek was een optie maar de dierenarts vond dat niet nodig. Plus dat het heel moeilijk rijden was met die vrieskou en sneeuw.
Op dag 7 een andere dierenarts erbij gehaald. Die opnieuw opgevoeld en zei dat Kyliam wel een verstoppingskoliek had. HIj gaf parafine via maagsonde. Als dit niet gewerkt had dan gaf hij ons weinig hoop. Eventueel een knoop in de darmen dan. Operatie mogelijk maar niet veel slaagkansen volgens hem.
Maar na de parafine is Kyliam heel vlug weer opgeklaard. Een dag later stond hij weer te grazen in de wei. HIj is toen wel heel erg mager geworden.

Ik heb hem geen bietenpulp meer gegeven en durf dat ook niet aan. En dit jaar heeft hij met slecht weer een ongevoerde regendeken op. Ik ben wel een beetje bang voor sneeuw.

Hier op stal zijn ook eerder al paarden aan koliek gestoven. 1tje hoogdrachtig, 1tje na een castratie. Maar de juiste omstandigheden weet ik niet...

Interessante topic, de titel was misschien beter kortweg koliek geweest voor het later beter terugvinden ervan.
Het verbaast mijzelf, en ik klop het af, maar ik heb in al die jaren dat ik paarden heb nog nooit een geval van koliek gezien. Zelfs niet de schijn ervan, niks!
Niet bij ondervoedde paarden, niet bij ernstig verwaarloosde dieren, niet bij paarden die net uit de stal kwamen en dus ineens buiten moesten leven, niet na verweiding, niet na beginnen of eindigen van bijvoeren met hooi of bietenpulp, niks. Ik heb hier in de afgelopen jaren bijna 100 paarden voorbij zien komen, en niet 1 geval van koliek. Buitengewoon.

Bij vrienden in het dorp 1 x een pony met koliek, hij bleek bij operatie een stuk rubber in zijn darmen te hebben.

Het topic koliek bestaat al, van toen miijn paarden allebei vlak achter elkaar koliek hebben gehad, de dag voor de hoevendag.(Augustus)
De dames waren al heel lang aan het kwakkelen en ik had al allerlei onderzoeken laten doen. De oudste werd langzaam aan steeds magerder en had pijnlijke hoeven. De jongste was vooral sjacherijnig en ging ook allelei vage kreupelheidsklachten vertonen.
Bloed, ijzer-en magnesiumtekort terwijl ze volop hooi kregen en magnesium???
Ook de mesttest had ik al eerder gedaan.
4 x wormtest, geen wormen
Toch bleek na de 1e kolieken(Linda heeft er de dagen erna nog een paar gehad) dat er wel zand in de mest zat en zijn ze, na wat zandkuren en nu nog zeer geregeld lijnzaad, wel aan het opknappen.
Als ik hoor wat een hoeveelheden aan zand er bij sommige paarden uitkomt, denk ik dat de dames heel veel geluk hebben gehad, en dat het dan zo langzaam opknapt vind ik ook niet zo gek. Er komt nog steeds zand uit de test.
Trouwens de vogels hebben de lijnzaad in de mest ontdekt en trekken alle drollen aan stukjes over de hele bak heen.
De jongste ziet er nu weer vol uit en de ouste krijgt weer wat vlees op de ribben en een klein beetje langs de rug, hoewel die nog wel uitsteekt, net als dr heupbotten.
Soms zijn ze jolig en dan zie ik bokkesprongen die ik al heel lang niet meer gezien heb, en dan spreek ik over jaren.
Ook de gevoeligheid van de hoeven is alweer wat minder aan het worden, ze lopen weer wat makkelijker over het verhardde.

Alegria schreef op maandag 22 november 2010, 11:49:


en weet je ook hoe dit veulen qua afstamming in elkaar zat
en (dat geldt voor alle koliekpaarden) welke kleur én welke witaftekeningen het had ?

Danielle Zontrop schreef op maandag 22 november 2010, 12:04:


dat kan dus ook door virale of bacteriel ingewandsbesmetting zijn,
zoals Egon ook al aangaf, onder "koliekvlag" vallen velle ladingen

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 14:22:

Zal je aan mijn ervaringen weinig hebben, maar komen ze toch:

Fjordson; overleden aan koliek, Hulpstamboek Fjord, geen ouders bekend, geen aftekeningen.
Froukje; endeldarmverzakking, Stamboek Fjord, bij ouders geen afwijkingen bekend.
Jolah; zeer koliekgevoelig, afstamming onbekend, werd hier een Poolse ket genoemd wegens vermoedelijke Poolse achtergrond, vos met witte bles, verder geen aftekeningen.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***