Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 15:25:


Euhm, noem mij gek...
Maar je hebt het hier over gewrichtsspleten die deels vergroeid zijn?
Een paard dat daardoor kreupel loopt, dus er is wel degelijk iets gaande in dat spronggewricht dat pijn veroorzaakt? En blijkbaar is het een proces want het zou moeten verbeteren met oa tijd en training?
Hoe wil jij dat anders noemen?

vlgs da was het een vergroeiing die was aangeboren of op jonge leeftijd door onbekende oorzaak ontstaan.
Dan is het geen artrose, lijkt me???

Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 22:42:


Hoe zie je dat 'ontstaan' dan? (op eender welk moment)
Dan moet er toch op en bepaalde moment een proces geweest zijn dat voor die vergroeiing gezorgd heeft, dmv aanmaak en afbraak van bot en kraakbeen?

Ik wil je niet tegenspreken hoor Sandra, maar ik snap dit ff niet zo goed.
Die DA duidt die vergroeiing aan als de oorzaak van de kreupelheid?
Heeft Rappa daar dan ook pijn aan of is het puur mechanisch door de verminderde beweeglijkheid?
Ik begrijp hieruit dat het dan niet meer actief is? Maar is het dan überhaupt nog wel zo'n probleem?
Of is het dan eerder een kwestie van alle problemen in de rest van het lichaam aanpakken en proberen dat ze haar lichaam (inclusief sprong) zo goed mogelijk gaat gebruiken zodat ze niet opnieuw ontstaan?
Want dan is het eigenlijk gewoon wat ik al die jaren ook al gedaan heb met mijn paard: Paard aan de gang houden dmv training en je er verder niet teveel van aantrekken.
(Haha, en nu schrijf ik 'gewoon' maar zo simpel is't nu ook weer niet )

Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 23:08:


Goeie vraag. Heel eerlijk gezegd weet ik het niet precies. Maar als het aangeboren is, is er dus geen proces geweest. Anders wel, neem ik aan.
Volgens mij heeft ook de da daar geen duidelijkheid in. Hij had het over aangeboren of op jonge leeftijd ontstaan en kon geen oorzaak noemen (heb ik naar gevraagd)

Ze loopt niet zuiver, maar , wederom als ik het goed heb begrepen, zorgt de beperkte beweeglijkheid voor problemen in de rest van haar lijf in combi met verkeerde training (geen acht geslagen op haar probleem omdat ze het niet wisten)
Vandaar dat de da beslist wilt dat ik kijk of ze beter wordt met gedegen training.
Het is wel de bedoeling dat ik het been dan nauwkeurig in de gaten hou en elke maand met hem overleg.
Hij zal het ongetwijfeld zelf nog een keer komen bekijken.

Ik denk dat hij niet 100% zeker weet of er sprake is van pijn of niet, maar wel dat het probleem er al lang is en dat ze in principe ermee zou moeten kunnen functioneren, al zal ze haar beperkingen houden en al zal er wel rekening mee gehouden moeten worden in de training. Maar training zal ook voor helderheid moeten zorgen of zijn aanname klopt

Als zijn aanname klopt, zou het idd een kwestie zijn van spieren van het paard 'ombouwen' en dan aan de gang houden.
Maar dan wordt het dus niet een paardje om af en toe mee te rijden, maar eentje die je aan de gang moet blijven houden

Ik zal mijn rekening geven, dan mogen jullie sponsoren voor een geschikte binnenbak,

oh trouwens... er was wel ook wat sprake van wat onrust in de knie van hetzelfde been, en mogelijk beetje in de nek (overlegt hij nog met collega's)
Dus wrs is ze gewoon echt lange tijd te zwaar belast mbt tot haar beperking.

Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 23:17:


Dan zit je in hetzelfde schuitje als ik.
Het moet handig zijn, zo'n paard dat je alleen maar hoeft te trainen als je er zelf zin in hebt.

Dus ofwel een bouwfout ofwel artrose...
Maar niet actief dus?

Pijn kan je wel achter komen als je de boel gaat uitverdoven.
Niet dat je paard dan noodzakelijk opeens 100% rad loopt. (aangezien ze nog andere problemen heeft.) Maar als je een verschil opmerkt, kan je daar wel conclusies uit trekken.

Op zich vind ik het wel herkenbaar klinken.
Bij mijn paard zijn de problemen ook pas opnieuw begonnen op de moment dat ze niet meer getraind werd.
Zolang ik haar elke dag reed, was er weinig aan de hand.
Die is cold Turkey vanuit haar prépensioen op trainingskamp vertrokken. Stond al 6 maanden te kreupelen op de weide en is daar meteen maar ff doorheen gereden.
Waarschijnlijk wel moeilijk voor haar in't begin maar meteen dagelijks goed in het werk en ze werd er alleen maar beter van.

Dat truukje lukt nu niet meer opnieuw omdat er nog andere dingen zijn gaan meespelen.
Maar met die vergroeide sprong alleen, ging het best toen...
Maar o wee als ik haar een dagje liet staan.
Dat heeft zeker een jaar geduurd voor ik mij dat ongestraft kon permitteren.

En kan je het de vorige eigenaresse dan eigenlijk wel kwalijk nemen?
Als Rappa het al jaren heeft?
Waarschijnlijk was haar rijden net hetgene wat het paard aan de gang hield?
En zo simpel is het niet om een paard met zulk defect perfect goed te houden in het rijden.
In principe weet ik ook precies wat ik moet doen, wat ik wel/niet mag voelen en waar ik op moet letten,en ik rijd/train de mijne ook steeds opnieuw in de soep hoor.
Da's dan weer leuk voor Cindy haar boterham natuurlijk.

Maar als ik dit zo lees zou ik Rappa niet zomaar opgeven hoor Sandra.
Klinkt best haalbaar, ook al heb je misschien zo nu en dan wat hulp nodig.
Maar de mijne is ook nog best leuk af en toe, ondanks dat hele gedoe.

Als sponsor van Sandra's binnen bak, mag je daar gratis gebruik van maken zo vaak als je wil

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op maandag 3 januari 2011, 0:08:

uiteraard!!!

Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 23:47:


Het is heel erg goed mogelijk dat daarin het probleem zit. Hier werd ze minder gereden en toen het zadel niet bleek te passen en ik moest wachten, werden meer problemen zichtbaar. Al moet ik wel erbij zeggen dat ze d'r kop bij overgang stap/draf al omhoog gooide bij de vorige eigenaresse. Dus achteraf gezien had ze wel al een probleem. Mogelijk overbelasting. Ik denk dat dat eruit te trainen is, als je de mond met rust laat. Eigenaresse probeerde heel hardnekkig kop omlaag te trekken en ik heb het idee dat het averechts werkte. Ik merkte dat ze met rechtrichtoefeningen de overgang (wel nog zonder ruiter) heel netjes maakte.

De eigenaresse niet echt want die vertrouwde op de mensen om haar heen. De instrukteur en equitherapeut wel. Vind ik. Die hadden het nl moeten zien.
En last but not least... vooral mijzelf. Ik had de symptomen gewoon serieus moeten nemen. Ik had gewoon beter moeten weten.


Ja en nee. Paard gaf in overgang duidelijk problemen aan en kon niet galopperen aan de longe zonder ruiter/op rijbaan met ruiter (hoofd kantelen, knarstanden)


Nee. Het vinden van de balans is heel moeilijk


Nee, ik geef ook niet op hoor, Ik heb gewoon wat rotdagen achter de rug met het besef dat het allemaal niet zo wordt als ik had gedacht en dat ik een stapel werk voor de kiezen heb gekregen waarvan ik niet weet of ik daarvoor in huis heb wat nodig is
Maar inmiddels heb ik gewoon besloten om bij het begin te beginnen en dan zien we wel
Cindy wil de situatie wel bekijken en ik hoop op verdere goede adviezen.

(en financiele meevallers zodat ik af en toe een clinic kan volgen

Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 12:12:


Voor het eerst niet lid van de rijvereniging dit jaar. Paard waar ik mee reed mee gestopt. Veel mee meegemaakt, fysio osteo etc. Dat paard heeft iets lichamelijks maar dat moet de eigenaar wel inzien. Erg duidelijk was het niet, maar iedere keer naar een andere ruiter en elke keer weer tegen problemen aanlopen...... Het klinkt als gewoon ermee gestopt, maar dat is het niet. Handen in het haar en meerdere keren ermee gelopen. Tot het moment dat ik het niet meer verantwoord vond. Het kon komen vanuit het niets. Dan moesten er ook wedstrijden mee gereden worden. Maar meer vraag naar verzameling en buiging werd het paard erg heet van, tot rare capriolen aan toe.

Ik ben ondertussen met 2 andere paarden bezig. Waarvan de 1, 3jr. te koop is, .
Ik rij paarden van andere, dat is niet altijd even makkelijk. Paard van traditionele fokker rijden begin ik maar niet aan. Ik wil o.a. dat de paarden lekker buiten staan. Heb nu weer zo'n situatie. Maar ondanks dat loop je wel eens tegen wat aan. Alles zullen ze niet zo doen als ik dat zou willen/doen.

Ik hoop echt voor je dat je haar naar de ontspanning krijgt, en zo de juiste spieren kan trainen, zodat de druk van de kwetbare gebieden af gaat.
Als ik zie hoe de constructie is van de eerste halswervels. atlas die de schedel draagt en de draaier die daar weer zo mooi in past. De flexibiliteit van de hals die in allerlei standen word gevraagd, terwijl de juiste spieren nog niet voldoende getraint zijn om dat aan te kunnen alles ten koste van de o zo kwetbare rug. Wat doen mensen door, in denk, onwetendheid hun paarden aan, vreselijk!

Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 20:08:


Het is maar hoe je de zaak bekijkt: juridisch, moreel, of praktisch. De oude eigenares heeft door onkunde Rappa benadeeld dus ze is wel verantwoordelijk. De vraag is wat je ermee gaat doen. Ik zou het haar wel goed inpeperen (heb je gedeeltelijk al gedaan ivm het volgende paard). Gaat deze dame gewoon door met paarden naar de knoppen te rijden of gaat zij nu leren en studeren en de volgende keer met meer beleid aan het werk? Als deze dame met deze methodes de dressuur in wil gaan er nog meer slachtoffers vallen.

joop schreef op maandag 3 januari 2011, 11:05:


Onbegonnen werk.
De wereld barst van deze dames, Joop. Ze geven elkaar nog les ook en zijn zich totaal niet bewust van de schade die ze aanrichten. Het is namelijk De Norm. Als nota bene de dierenarts adviseert om paarden op zijn kop aan de longe rond te laten jakkeren, jury's zulk soort dressuur met punten waarderen en zolang peuten en paten elkaar tegenspreken, blijven er gewoon slachtoffers vallen. Iedereen in dressuurland krijgt ermee te maken dat er paarden naar de knoppen gaan, maar dat is "domme pech". Het ligt NOOIT aan de ruiter want die liet zich immers leiden door de dierenarts, de instructiepersoon, de wedstrijdresultaten, de peuten en paten.

Christel Provaas schreef op maandag 3 januari 2011, 14:24:


Weet ik wel, maar elke persoon die je kan overtuigen dat het beter kan is er 1.
Ik ken iemand al van toen ik zelf nog heel jong was en begon met paardrijden, 5 jaar. Deze vrouw rijdt het ene paard na het andere naar de knoppen en die laat ze dan inslapen, vroeger liet ze ze naar de slacht brengen. Zij vindt dat ze echt pech heeft, en ik opperde eens dat het misschien aan haar en haar methodes lag en liet haar mijn paarden zien die allemaal 100% rad lopen, juist ook degenen die aan de dood ontsnapt zijn. Zij vindt dat ik gewoon geluk heb, heb ik natuurlijk ook want ik heb veel meer paarden en veel lagere DA rekeningen (2010 - 0€ ) en op de kliniek ben ik helemaal nog nooit geweest.