Ilona Kooistra schreef op woensdag 18 april 2012, 23:40:


Om er een naar mijn idee positief verhaal bij te zetten:
Mijn ouders hebben een Dandy Dinmont Terrier, verwant aan de tekkel. Nieuwjaarsdag 2011 kreeg die opeens vreemde klachten wat na een paar dagen uitmondde in totale verlamming van de achterkant. Op de röntgenfoto's bleken een aantal tussenwervelschijven verkalkt en in één ervan zat een scheur, waardoor het weefsel was opgezwollen en zenuwen in het ruggemerg bekneld geraakt. Opereren was volgens de ene da wel mogelijk, een ander had daar weer slechte ervaringen mee. Uiteindelijk gekozen voor behandelen met prednison en later ontstekingsremmers/pijnstillers. Het heeft zeker 3 maanden geduurd voor ze weer zelfstandig op de achterpootjes kon staan en voorzichtig lopen, mijn ouders lieten haar uit in de tuin met een sjaal onder haar liezen door, om haar achterkant te tillen. Heel langzaam begon ze zelfstandig te lopen en zelfs nu, een ruim jaar later, zien we nog steeds verbetering, want sinds kort kan ze weer zelf op een stoel springen en komt ze tegen je op staan. Ze blijft overigens kwetsbaar, de verkalkte tussenwervelschijven kunnen makkelijker scheuren dan de normale wat flexibele variant.
Maar het zou dus zomaar kunnen dat de poes door de prednison opknapt, omdat de zenuwbanen weer ruimte krijgen. Zenuwweefsel kan wel herstellen, maar het gaat ontzettend traag!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)