Ik ben echt geshockeerd door de heftigheid van Cuba's paniek-aanvallen, het lijkt wel of hij er 'in' blijft zitten.
Vooral als het om dingen aan zijn lijf gaat kan hij totaal flippen.
Ik kan hem van top tot teen poetsen en hoefjes bekappen (95% ontspannen) en met de tuinslang afspuiten.
Nu stond Lucifer te drinken, hij schudt zijn hoofd en 1 druppel komt op Cuba terecht.
Kompleet blinde paniek, dwars door ijzeren hek en schrikdraad en hekwerk, dwars door Damien heen, zeker 5 minuten heen en weer rennen, onderuit gaan, nog meer paniek, nog harder rennen, nog harder onderuit, enz.
Vandaag was ik aan t tutten met n dekje, dat lag al twee minuten op zn rug, hij was niet 100% ontspannen maar stond wel te kauwen en ging weer eten, en opeens weer die blinde paniek, zelfde als hierboven beschreven.
Hij rent ook weer volop terug naar 'het gevaar', weer onderuit, benen open, nog meer paniek, enz.
Ik ben gewend dat paarden schrikken, sprintje trekken en weer kalmeren.
En het gaat om zulke lullige dingetjes.
Hoe gaan jullie daar mee om?

Het is maar een gok, maar het klinkt alsof hij eerder reageert op een insect(ensteek)? Een druppel water onverwachts kan hetzelfde gevoel geven als een landend insect (?) en misschien werd hij geprikt terwijl je met het dekje bezig was? Misschien zit ik wel compleet fout hoor, maar er zijn wel meer paarden die compleet door het lint gaan van horzels, dazen etc.

Klinkt niet echt gezond. Doe je veel met hem? Kan het zijn dat je hem verkeerd inschat (soms wordt een 'freeze-situatie' voor rust aangezien)?

Het is niet gebruikelijk dat ze zich in paniek zelf verwonden, noch dat ze zolang erin blijven. Maar vanuit een onderschatte situatie (spanning) kan dat mogelijk wel gebeuren-

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de verklaringen van anderen in dit opzicht. Je zou het eigenlijk moeten zien, om te kunnen inschatten.

Suzanne Graauw schreef op maandag 10 september 2012, 12:37:


De eerste keer dat ik dit meemaakte was met mijn grote leermeester Shiny.
Een leidtouwtje op zijn rug leggen zorgde voor dezelfde dolle paniek. Nu had hij, voor hij bij mij kwam, iets meegemaakt waardoor je dit zou kunnen verklaren. Weet niet of Cuba een traumatische ervaring heeft doorgemaakt.
Wat hielp bij Shiny en later heel veel andere paarden is mezelf te trainen op totale focus. Het lijkt of het gedrag uit de lucht komt vallen, maar meestal is het een cumulatief iets, zoals je zelf ook schrijft.
Als je scherp genoeg bent zie je dit gedrag aankomen en ontzettend snel verergeren. Binnen díe tijd móet je ingegrepen hebben.
Het betekent dat je zelf never nooit totaal ontspannen met dit dier bezig kunt zijn. Altijd moet er jouw waakzaam oog zijn dat de geestestoestand in de gaten houdt om super snel verandering van gedrag af te dwingen.
Shiny reageerde ook soms zo wanneer er druk op hem gezet werd. Hij heeft me doen zoeken naar andere wegen, omdat op die manier werken het slachthuis wel héél dichtbij bracht.
Ik heb máánden gewerkt aan zijn vertrouwen en schrikachtigheid nadat ik eerst geleerd had hoe ik aan hem alles aan kon leren zonder énige druk uit te oefenen.
Uiteindelijk heb ik hem een aantal keer als demopaard in kunnen zetten, in vreemde omgevingen met vreemde mensen en paarden, zonder dat hij nog schrok. Nu is het een paard waar een normale ruiter mee weg rijdt (en ook nog terug komt op zijn rug)
Maar allereerst moet je heel heel consequent zijn. Hij mag er nóóít vandoor gaan omdat dat een beetje té natuurlijk gedrag in de hand werkt. ...SCHRIK? ... RENNEN!
Leer hoe je onder alle omstandigheden kunt voorkomen dat een paard van je weg rent, dat je nooit het touw uit je handen laat trekken en dat het niet nodig is dat je op je buik erachteraan gesleept wordt, maar dat het een techniek is, waarbij je als het ware zijn kracht gebruikt, vergelijkbaar met judo, om niet van je weg te kúnnen. Zorg dat je zijn hoofd hebt!
Uiteindelijk zal hij inzien dat het geen nut heeft om weg te wezen want dat lukt toch niet. Hij rent zich rot en komt niet verder dan jouw touwtje.
Maar nogmaals, dat vraagt van de begeleider maximale timing en concentratie en consequentie als je met hem bezig bent. Al is het maar frutten aan een dekje, want hij mag er nóóit vandoor kunnen. Als hij dat eenmaal beseft heb je een berg gewonnen.

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

helemaal eens met Piet!

Deze methode heeft heel goed bij mijn arabier gewerkt.
Het gaat nu heel erg goed!

Ik ben het ook zeer zeker eens met Piet, ik herken dit gedrag ook bij mijn Arabier. Naast het je heel erg bewust zijn van je paard, heeft het mij (en hem) ook geholpen om me heel bewust te zijn van mezelf.

Het is al vaak voorgekomen dat mijn paard ineens gek doet, klaarblijkelijk zonder reden, maar als ik het achteraf goed analyseer blijkt dat ik zelf net met een issue zat, dus veel in mijn hoofd bezig was ipv in het hier en nu. Ik ben nu zover dat ik bijna kan voorspellen hoe hij zal reageren aan de hand van mijn eigen gemoedstoestand; en, nog belangrijker, ik kan ook makkelijker weer uit mijn hoofd gaan en me concentreren op het hier en nu.

Dat maakt dat hij mij veel beter vertrouwt, en zijn spanning nu echt stapsgewijs opbouwt in plaats van in een klap. Ik kan daardoor ook makkelijker reageren, en ik beslis dan of het beter is om op een andere dag terug te komen, of dat we iets kunnen doen om toch terug in de ontspanning te komen.

Bij Cuba kan het natuurlijk een heel andere oorzaak hebben, maar bij ons is dit de belangrijkste factor -> ik moet gewoon niet zoveel nadenken

groetjes Femke

Ik kan me voorstellen dat in het geval van het dekje (en ik dus echt met hem bezig was) iets niet goed heb ingeschat of niet goed getimed of wat ook, maar in het geval van de druppel water van Lucifer was ik niet met hem bezig en stond hij ook gewoon los.
Piet: dat betekent dus dat ik alles wel met halster om moet oefenen?
En dan bij halster vastpakken zodat hij niet kan gaan rennen?
Bij Damien liet ik m juist zoveel mogelijk vrij, dan ontspande hij het snelst.
Bij Cuba lijkt het juist andersom te zijn en geeft het rennen juist een opjuttend idee.
Ik probeer bij Cuba sowieso alles al veel meer 'voor te bereiden' voor ik iets ga doen, met Damien ging het veel meer spelenderwijs, bij Cuba moet ik er inderdaad altijd op bedacht zijn dat iets wat al bijna vertrouwd was (naar mijn idee dan he opeens weer eng is.
Ik vergis me kennelijk ook in wat hij eng vindt, hij vindt enge dingen niet eng en lullige dingen wel haha!
Ik geloof niet dat hij ooit een trauma heeft meegekregen, maar ik vind zijn schrikreaktie echt buiten proportie.
Dat vind ik ook echt zorgwekkend want ik ben er niet altijd bij om hem te redden.....
Bedankt voor jullie tips en hoe meer hoe beter!!!

ik heb met oefenen altijd een halster en een leadrope gebruikt.
ook met wandelen langs de weg.
uit mijn eigen ruimte moeten ze blijven en op het moment dat er paniek is, kan ik rustig blijven omdat ik genoeg lijn heb om vast te houden.

Ik merkte dat strak vasthouden meer spanning met zich mee bracht dan de lijn iets losser vast te houden en t paard achter me aan te laten lopen.

Maar dus altijd uit mijn ruimte.

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 11 september 2012, 16:14:


Voor mij bevestigt dat, dat hij maar één reactie op schrikken kent; gaan rennen en zich meer en meer op fokken.Dat vraagt dus om verandering van gedrag.


Ik ben bijna in alle gevallen voor los werken. Het paard moet wíllen leren. Zonder meer druk dan die het paard zichzelf oplegt om een beloning te verdienen.
In sommige gevallen , zoals dit, of bv. bijten of voeten leren geven, doe ik dat niet. Ik zou me wel kunnen voorstellen hoe het zou kunnen, maar alles wat ik doe wil ik graag zo effectief mogelijk doen en daarom gebruik ik zo vriendelijk mogelijk blokkeren en ander gedrag vragen.
Het gaat dus om een gedragsverandering, om hem niet bij je vandaan te laten springen. In dit geval móet je dan contact met hem kunnen houden.
Bij aan het halster pakken ben je vrijwel altijd te laat en bovendien lijkt het, als je haast hebt, op een slabeweging. Je moet hem soepel kunnen blokkeren. Daarvoor werk ik dan met een touw van een meter of 4 om tijd te winnen.
Waar je echter heel scherp op moet zijn is dat hij desondanks niet zijn hals kan strekken, want dan is het zijn kracht tegen de jouwe. Je moet voorkomen dat er met een ruk spanning op het touw komt te staan. Dus hem vloeiend rond je kunnen laten lopen en natuurlijk belonen als hij stil staat. Dan zul je zien dat het paniekeren steeds korter duurt, want hij wordt immers beloond voor stilstaan! Het is een techniek die je zou moeten kunnen zien. Misschien dat Conrad van Pruijssen je hierbij zou kunnen helpen, hij woont in de buurt van Utrecht, maar ik ben helaas het contact met hem verloren, Weet ook niet of hij nog paarden traint of alleen mensen, maar je zou het kunnen proberen, hij is er goed in.


Dus nog niet helemáál vertrouwd....


Wat hij doet als je er niet bij bent kun je niet veranderen, het gaat om zijn gedrag als je er wel bent en wie weet verbeterd dat dan ook.


Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Helemaal duidelijk Piet!
Hij schrikt niet zo snel, is een cool gastje, maar ALS hij schrikt is dit dus kennelijk inderdaad zijn eerste reaktie.
Lastig voor mij om dus altijd alert te blijven.
Nu deze keer liet ik hem eigenlijk expres weglopen omdat dat bij Damien juist sneller rust brengt.
Ik beloof weer goed op te letten
Bedankt!
(het om me heen laten lopen en rustig aan de lijn gebruik ik ook op mijn hondenschool bij honden, om inderdaad die 'sla'-beweging en de ruk aan de kop/nek te voorkomen, heel moeilijk om mensen daar attent op te krijgen, maar daar ben ik dus wel altijd al heel bewust van in mijn omgang met paard/hond)

Lijkt mij een lastig probleem. Piet heeft zeker een belangrijk punt dat Cuba niet de kans mag krijgen om zich zo op te fokken, omdat hij zichzelf daarmee in ongewenst gedrag traint.
De techniek, die Piet noemt, is idd ook erg belangrijk.
Ik ken zijn techniek niet precies, maar heb mij wel de techniek van Alexandra Kurland in Point of Contact aangeleerd, omdat Silja ook nogal eens onverwacht spoken kan zien en het dan wel zo handig is dat ik daar meteen kan ingrijpen, voordat ze gillend en bokkend bovenop mij springt (die neiging had zij dus)

Bij Kurland staat het paard aanleren om in balans te gaan centraal, omdat een goed gebalanceerd lichaam ook meer rust in het koppie brengt. (beetje tai.chi idee) Klinkt wellicht wat zweverig, maar is het niet.
Je merkt inderdaad dat ze van dat soort oefeningen meer zelfbeheersing krijgen. Dus wellicht is dat ook nog een optie.

Lijkt mij een lastig probleem. Piet heeft zeker een belangrijk punt dat Cuba niet de kans mag krijgen om zich zo op te fokken, omdat hij zichzelf daarmee in ongewenst gedrag traint.
De techniek, die Piet noemt, is idd ook erg belangrijk.
Ik ken zijn techniek niet precies, maar heb mij wel de techniek van Alexandra Kurland in Point of Contact aangeleerd, omdat Silja ook nogal eens onverwacht spoken kan zien en het dan wel zo handig is dat ik daar meteen kan ingrijpen, voordat ze gillend en bokkend bovenop mij springt (die neiging had zij dus)

Bij Kurland staat het paard aanleren om in balans te gaan centraal, omdat een goed gebalanceerd lichaam ook meer rust in het koppie brengt. (beetje tai.chi idee) Klinkt wellicht wat zweverig, maar is het niet.
Je merkt inderdaad dat ze van dat soort oefeningen meer zelfbeheersing krijgen. Dus wellicht is dat ook nog een optie.

Piet schreef op dinsdag 11 september 2012, 19:40:


Wat als het paard achteruit loopt met zijn hoofd in de lucht? Dat doet een van onze ponys nl. wel af en toe als hij ergens bang van heeft en ik weet dan eigenlijk niet goed hoe ik dat moet aanpakken... Ik loop dan eigenlijk maar wat achter hem aan, proberend het touw vast te houden. Is nog niet zo vaak gebeurd maar toch.

@Sandra: klinkt inderdaad logisch, hij heeft ook nog geen idee hoe zijn lichaam werkt volgens mij, hij heeft ook enorm lange stelten en gaat ook nog wel ns onderuit.
Ik ben met Damien sinds kort aan t lessen met rechtrichten, misschien kan ik met Cuba ook ns een paar minuutjes lessen.

Maru schreef op woensdag 12 september 2012, 9:12:


Als je paard ergens bang van wordt zijn je stappen te groot. Leg je teveel druk op hem. Dat betekent veel werk voor de trainer, zoals nadenken over welke weg je wilt gaan. Maak een plan wat je wilt bereiken en deel dat in kleine stukjes. Als je slim bent schrijf je dat plan uit. Ga je voor het gevoel van je paard nog te snel, deel dan die stukjes plan nog een keer doormidden. Wees scherp, laat je niet afleiden, markeer op tijd en beloon. Werk niet langer dan zo'n dertig seconden pauzeer en in totaal niet langer dan 10 minuten per netto training.
.....Mijn recept om iets aan te leren zonder dat je paard bang wordt of om een bang paard te leren dat er niks is waar hij bang voor moet worden....

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?