e m kraak schreef op dinsdag 5 maart 2013, 1:36:


Had jou paard ook een mensenprobleem, Geertje?

Geertje schreef op maandag 4 maart 2013, 19:30:


Jij bent zelf ook iemand die paarden begrijpt en aanvoelt, je geeft ze toch de mogelijkheid een paardwaardig leven te leven. Adam begrijpt paarden kennelijk ook in bepaalde opzichten maar niet dat ze niet in stallen kunnen leven, tenminste, op zijn website geeft hij bv aan dat "turnout" niet wordt gegarandeerd, maar wel een schone stal als je genoeg betaalt.

Ik weet niet of het altijd het beste is een paard te houden als men er eigenlijk niet zo goed mee kan opschieten. Soms denk ik, is het misschien net als een echtscheiding, je denkt eerst dat alles koek en ei is maar op den duur zie je in dat je een foute keuze hebt gemaakt. Soms kunnen beide partijen profiteren van een scheiding. Niks is zwart of wit

Ik heb wel paarden hier gehad waar ik eigenlijk niet zo goed mee kon opschieten maar die bij een ander helemaal opbloeien omdat er wel een klik is. Ik weet natuurlijk bij voorbaat dat bij mij een tussenstation is voor zo'n paard. Ik heb eerlijk gezegd nog steeds de indruk dat paarden de aanwezigheid van mensen op een bepaalde manier waarderen, al is het maar voor de krabbeltjes. Alle paarden die ik heb kijken toch een soort van blij als ze me zien, niet omdat ik eten breng, want dat doe ik bijna nooit.


Dat is erg positief, en ik hoop dat je in de toekomst wel een fijne vriend aan je paard zal hebben. De vraag is: wie en wat is er veranderd in die poging uit de vastgelopen situatie te komen. Zou dat je paard zijn? Of is ook hier toch de mens geholpen. (ik bedoel hiermee niet een waardeoordeel te hebben, ik ben allang blij als de situatie verbetert en je je prettiger voelt bij je paard)