Monique Meijer schreef op vrijdag 21 juni 2013, 0:02:

Dat is wat me dus ook tegenstaat met parelli, die rijd later ook met bit
nee wil echt geen bit meer in mijn paarden monden.

Amber! en Cheyenne! Jullie hebben mijn hart gestolen!

Ik denk dat de leeftijd toch óók wel meespeelt hoor. Je bent toch minder onbevangen en denkt veel meer na over risico's en wat de gevolgen zijn van een blessure.
Ik ben op mijn 45e ook flink gevallen (niet van mijn huidige paard) waarna ik maanden later met het hart in de keel weer voor het eerst op het paard klom. Ik was er ook heel snel weer vanaf, want paardmans had het haarfijn in de gaten.

Inmiddels ben ik al weer een paar jaar ouder en rij weer regelmatig lekker in het bos. Ook weer in mijn eentje maar lekker rustig aan. Alhoewel, gegaloppeerd heb ik vandaag (uhm gisteren inmiddels) ook nog.
Ook grondwerk heeft mij veel geholpen. Het begrijpen van je paard én je eigen handelen groeit daar echt goed door.
Voel ik mij gejaagt en reageert Quib daarop, dan ga ik wandelen of grondwerk doen. Erop kan een andere keer ook wel weer. Maar eerlijk gezegd is dat sinds de grondwerklessen niet meer nodig geweest
Paardmans heeft nu ook duidelijk zin in de buitenritten nu ik weer meer vertrouwen heb en dat dus weer door kan geven.
De stijgende lijn is er duidelijk weer bij mij maar ik ga het lekker niet meer overhaasten. Dat is dan weer het voordeel van ouder worden

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Ilma Meijer schreef op vrijdag 21 juni 2013, 0:42:

Ik weet zeker dat de leeftijd ook mee speelt.
Als je ouder wordt ga je je eigen verantwoordelijkheid steeds meer voelen en dat maakt dat je voorzichtiger wordt. Denk wel dat dat voor mannen minder geldt dan voor vrouwen, zal iets met hormonen te maken hebben
Ik ben daarin zelf heel erg veranderd na mijn zwangerschap en bevalling; daarvoor kon alles, daarna was ik veel voorzichtiger.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 21 juni 2013, 8:28:

Ja, dat ook inderdaad. Je hebt veel meer ervaring in wat er mis kan gaan en wat de gevolgen kunnen zijn. Dat neem je allemaal mee in je rugzakje. Het lekker naïeve lege rugzakje van vroeger is er na een x-aantal jaren niet meer. Dat rugzakje loskoppelen, bekijken, weten dat het er is maar er niks mee (moeten) doen is de kunst. Mindfulness is hiervoor tegenwoordig inderdaad populair. In mijn tijd in Utrecht zat ik een aantal jaren bij zentrum.nl, Zenmeditatie dus. Heel verhelderend

Mensen zijn net paarden, we denken dat we bang zijn, vervolgens gebeurt er niks en dan vinden wij het vertrouwen weer terug en stoppen met luisteren naar de stem van angst in ons hoofd.
Mensen hebben ook veel aan desensibileren (geen idee hoe je dat schrijft!!)

Mensen zijn net paarden, we denken dat we bang zijn, vervolgens gebeurt er niks en dan vinden wij het vertrouwen weer terug en stoppen met luisteren naar de stem van angst in ons hoofd.
Mensen hebben ook veel aan desensibileren (geen idee hoe je dat schrijft!!)

zeeuwtje schreef op donderdag 20 juni 2013, 18:08:


Hoe komt het dat je zo scheef zit? Is je paard dan niet ontzettend scheef?

Talitha schreef op vrijdag 21 juni 2013, 13:09:


Desensibiliseren.

Christel Provaas schreef op vrijdag 21 juni 2013, 13:50:


Ja, die bedoel ik! Bedankt Christel

Christel Provaas schreef op vrijdag 21 juni 2013, 13:50:


Ja, die bedoel ik! Bedankt Christel