Mee eens Piet, maar Silja is meer werk aan dan Halga. Bij Halga ben je met de tang zo klaar zijn lang, maar verder nog netjes. Silja lopen de steunsels al "eng" door naar de punt van de straal.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nou, ik denk eigenlijk dat de hielen niet in een keer omlaag gezet moeten worden. De sukkeltjes hebben al genoeg lichamelijke problemen... lijkt mij niet handig om alles in een keer te veranderen. De randen kunnen natuurlijk wel meteen weg.

Verder vind ik de scheve stralen met die flappen bij hälga niet goed en hebben de paarden echt hele diepe groeven tot en met gaten. (zie foto silja achter) en dat vind ik ook beduidend minder.

Ben momenteel veel bezig geweest met shakira en nu de rest weer aan het trainen om voetje hoog houden, want dat vinden ze lastig met de probleempjes die ze hebben, maar het vergt wel zijn tol aan mijn rug.

Dat mechanisch werken... hoe goed moet je van te voren zijn met raspen?
Lijkt mij uiteindelijk wel een uitkomst, omdat ik dan voor het bijhouden snel klaar ben.

(het 'echte' bekapwerk laat ik dan toch aan de bekapster over)

Sandra van Bommel schreef op donderdag 20 februari 2014, 8:16:


Als jij de voeten bijhoudt ís er geen "echt" bekapwerk!

Maakt helemaal niet uit of je kunt raspen of niet. Ook met een rasp kun je -als je geen idee hebt- verkeerde dingen doen, alleen met iets machinaals lukt dat vlugger.
Het gaat om het plaatje in je hoofd. Hoe is de voet nu en hoe moet ie zijn? That's the question. Als je eenmaal dat inzicht hebt kun je het teveel er desnoods afbijten .... smakelijk

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op donderdag 20 februari 2014, 8:25:


Ik denk dat mijn tanden niet sterk genoeg zijn, maar lekker is het blijkbaar wel... de honden zijn er namelijk gek op.

En hmmm misschien toch maar eens voorzichtig rondkijken voor mechanisch materiaal... eens ff terugblikken wat Koen gebruikt (alternatief voor de rasp is voor mij al voldoende). Op batterijen vind ik op zich wel handig, eigenlijk.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 20 februari 2014, 9:04:

Dat is hier ook zo. Maar mooi dat ik op zondag met een onstuitbaar kotsende doodzieke hond bij de da zat.

Christel Provaas schreef op donderdag 20 februari 2014, 15:37:


Het zijn vooral de stralen die een lekkernij zijn. Jack is vriendjes met heul veul honden van bekapklanten. Onze eigen honden zijn ook helemaal blij zodra hij zijn bekapkist in handen neemt....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 20 februari 2014, 16:08:

Jep... die heeeeerlijke stralen inderdaad. Of zwilwratten... ook zo heerlijk

Christel Provaas schreef op donderdag 20 februari 2014, 15:37:


Mijn honden verorberen nog wel eens een hoef of vangen stukken op als ik er een paar uit elkaar sloop, maar nooit last. Was het wel daarvan dan?

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen