He wat triest zeg, ik kan me voorstellen dat je er moedeloos van wordt, sterkte met je beslissing.

Heel veel sterkte!

Sandra van Bommel schreef op zondag 6 april 2014, 21:01:


Ik zou persoonlijk weer pijnstilling geven(of krijgt ze dat nog elke dag)en direkt van het gras af. Ze heeft nu het hele weekend op gras gelopen en ook waarschijnlijk teveel beweging gehad gelet op haar conditie dus ook misschien logisch dat ze nu extra stijf loopt.
Hooguit 3kg hooi per dag verdeeld, en pijnstilling, dat is wat ik nu zou doen. Sommige paarden knappen heel goed op naar HB maar ik heb begrepen( zo ook met het shetje wat wij hadden) dat het lang niet altijd het geval is en het maanden zo niet langer kan duren voordat er goede verbetering is.

Jean Mclean schreef op maandag 7 april 2014, 7:33:


Ik niet jean,. Ze heeft apart gestaan zonder gras en ging hard achteruit en werd depressief, Pijnstillers verdraagt ze niet (staat ook in dit topic) dus kreeg ze alleen duivelsklauw, (en ze heeft een aantal keer op paracetamol gestaan) en natuurlijk supplementen voor maag en darmen. Hooi eet ze veel minder dan 3 kg.

Juist omdat ze zo hard achteruit ging met apart zetten, heb ik haar op hoofd van zegen in de wei gezet (een hele sobere wei), zoals ook al in dit topic staat, (ff goed lezen?) Helaas.... de achteruit gang is in volle vaart, paard is zwaar bevangen aan 4 voeten, alweer akkuut dus, net als voorgaande keren,. Ze vergaat van de pijn, moet na iedere stap een minuutje bekomen (het is een wonder dat ze nog loopt) .

We hebben al een lange lijdensweg achter de rug, waarbij ik volgens mij geen enkel advies ongetest heb gelaten, maar er zit een grens aan de mate waarin je een paard moet laten lijden. En die is nu bereikt.

Doorgaan is een paar willens en wetens onderwerpen aan verschrikkelijk lijden en daar doe ik niet aan mee. (probeer maar eens rond te lopen met 4 zwaar ontstoken voeten)Ik hou van dieren. Juist daarom vind ik uitzichtloos lijden niet acceptabel

Sandra van Bommel schreef op maandag 7 april 2014, 8:24:


Hoi Sandra, in mijn optiek is gras gras. En hoe soberder hoe gevaarlijker,zeker nu in het voorjaar. Elk sprietje wordt opgegeten, en ik heb gelezen op paard natuurlijk dat juist in dat afgegraasde gras zoveel fructaan zit, zeker met vorst en zon.
Het shetje dat wij hadden, lag meer als dat hij liep, hoe staat het met jou shetje? en wat depressief betreft? Tja, het is moeilijk als andere paarden verderop staan, maar bedenk dat zeker hier in nederland heel veel paarden altijd alleen staan. En ook geen paarden in de buurt hebben.
Het alleen staan is tijdelijk.
Ik heb teruggelezen en zover ik het begrijp is dit nu 3 maanden aan de gang. Hoe lang heeft ze in totaal compleet zonder gras gestaan en met juist bekapte voetjes? En hoe lang dus ook alleen met hooi?
Wij hebben 2 minishetjes, en zij mogen hooguit per dag een 1 of 2 uurtjes op het gras en dat vind ik eigenlijk al teveel.

Jean Mclean schreef op maandag 7 april 2014, 9:28:

[knip] ...


Jean, Sandra en Shakira zijn op.
Alles is geprobeerd.
Láát het hierbij.

Jean Mclean schreef op maandag 7 april 2014, 9:28:


Zo'n situatie vind ik -met alle respect- dierenmishandeling. Zó lang dooremmeren met een zwaar bevangen paard waar je de oorzaak niet van kunt detecteren, zou verboden moeten worden. Ook als zo'n pony er uiteindelijk weer bovenop komt, want dat weet je tevoren niet. Is die hel dat waard?! Ik vind van niet.
Zoals Jet zeer terecht zegt: Sandra en Shakira zijn OP. Het is klaar. Respect voor de beslissing om de pony uit haar lijden te helpen en respect dat Sandra niet blijft doordrammen met lapmiddeltjes (in dit geval) als magnesium en pijnstilling.

Het shetje is gevonden liggend in een weiland en aan ons gevraagd of hij tijdelijk bij ons kon komen.
Hij heeft pijnstilling gehad, is meteen op de juiste manier bekapt, kreeg alleen hooi. Langzamerhand is hij opgeknapt en na 6 maanden geheel hersteld behalve het feit dat de voetjes nog verder moesten uitgroeien.
Hij at, en vond het heerlijk om geborsteld en mee getut te worden.
Het is nu eenmaal zo met hoefbevangen zijn, dat het erg naar is om te zien, maar ze knappen op.
En het gaat er niet om dat Sandra op is, het gaat om het dier toch? Dat wil niet zeggen dat ik geen begrip heb dat het hartstikke moeilijk is om te zien dat een dier pijn heeft. Wat ik gelezen heb echter is dat ze nog steeds loopt alhoewel moeizaam en dat ze eigenlijk niet alleen op verharding, zand, hooi en liksteen heeft gestaan maar toch min of meer gras heeft gehad. Met metacam is gestopt maar ik zou dan toch tijdelijk buut proberen of weer proberen met metacam.n mijn optiek werkt het niet hoe weinig gras je ook geeft met een hoefbevangen paard.