Arme Kim, ik ben bang dat jij het paardhouden op zo'n andere manier bekijkt, dan wij allen hier op het forum, dat je inderdaad het gevoel moet krijgen dat je het niet goed doet.
Maar eigenlijk is dat ook onze bedoeling...
Misschien moet je je eerst eens verdiepen in het natuurlijk houden van/en omgaan met paarden voordat je hier zulke vragen stelt en er compleet over je heen gewalst wordt.
Het is nl. niet goed wat je doet.
- je paard hoort niet op stal. Zelfs niet 1 uur per dag, of het moet een open loopstal zijn, waar ze zelf in en uit kan.
- je paard hoort te spelen met andere paarden (24 uur per dag)
- je paard is nog veel te jong om met rijden, of zelfs voorbereidend bezig te zijn.
- je paard moet zijn trauma's kwijt en ik kan je verzekeren: als je zo halsstarrig blijft vasthouden aan wat jij nu denkt dat goed is: HET GAAT MIS! Het gaat je zó niet lukken. Misschien kun je inderdaad je paard beter verkopen aan iemand die hier wel mee om kan gaan, dan dat je haar verder verpest. Want, met alle respect hoor Kim, dat ben je nu aan het doen.
- je moet het niet zo persoonlijk opvatten hoe je paard op jou reageert. Je zegt dat je je gekwetst voelt, maar het paard wìl jou helemaal niet kwetsen. Ze bedoelt het niet persoonlijk. Ze wil jou duidelijk maken dat ze niet lekker in haar vel zit, dat ze bang is, èn gefrustreerd, en dat op dit moment niemand haar begrijpt (ook jij niet). Het is een wanhopige actie van het paard, op zoek naar een luisterend oor.
- Luister alsjeblieft naar haar. Doe haar niet langer aan wat je nu doet, al is het nog zó goed bedoelt. Maak haar gelukkig, door haar paard te laten zijn, in een kudde, en pas als ze véééél beter is dan nu, kun je dingen met haar gaan doen!
- we bedoelen het echt niet kwaad Kim, maar zijn doodsbang dat je paard nog verder achteruitgaat (ze is op dit moment een psychisch wrak) en dat jij èn je paard daar de dupe van wordt.
Zoals ze nu is, kun je nooit op haar rijden. Ze blijft een wandelende tijdbom, levensgevaarlijk zo'n dier.
Je zult haar eerst beter moeten maken, voor je met haar kunt gaan werken. En je hebt daar tijd genoeg voor. Je bent pas 16 en je paard is 3! Wacht nog 2 à 3 jaar. Dit herstel gaat véél tijd kosten. Doe grondwerk, bel Inge. Vraag advies aan mensen die "paardvriendelijk"zijn, en dat zijn niet diegene die even een join up willen doen, of met andere vormen van dwang/geweld iets bij haar willen bereiken.
Het is jullie enige kans, Kim. Als je die niet aangrijpt wordt het nooit jouw paard, zal ze je nooit vertrouwen en nooit accepteren op haar rug....

Heel veel succes
Groetjes, Trea

(ps, mail Piet, hij weet er zoveel van, en kan je echt verder helpen)

Kimberley,

Eerst en vooral niet alle reacties van het paard naar jou toe persoonlijk pakken ! Het beest weet gewoon niet beter, aan jou om hem te laten zien dat het ook anders kan. Ergens heeft die dat geleerd, en dat gaar niet vanzelf over. Denk je nou echt dat dat paard denkt : 'huhuu nu ga ik ze eens effe lekker op der donder geven, stomme 2-bener". Nee zo werkt het niet. Ze doet dit omdat dat gedrag haar in het verleden iets heeft opgeleverd dat voor haar belangrijk is, namelijk de 2-bener gaat op de loop, weg druk ....
Ze wantrouwd mensen, dus de grootste beloning is dat je haar gewoon gerust laat. En nogmaals liefde en respect kan je niet afdwingen. het ene paard is het andere niet, net zoals bij mensen. Het ene paard knuffelt graag, of wordt graag geknuffeld, de andere is eerder afstandelijk. Ieder beestje zijn karakter, zo is dat met mensen ook.
Ik raad je aan om vooral leuke dingen met haar te gaan doen. Clickeren kan een enorme ommezwaai in dit paard teweeg brengen, en in jou ook, als je merkt dat het allemaal vele gemoedelijker kan zonder stress !

En wat die negatieve reacties betreft, dat moet je ook niet persoonlijk nemen. Het is advies dat men hier aan jou geeft, waar je iets aan hebt. Je krijgt hier eerlijke reacties, soms hard, maar eerlijk. Bovendien het paard is ook altijd eerlik ! Zoals een groot paardenman ooit zei : 'the horse never lies" en gelijk heheeft die !
Misschien probeer je te hard en te ongeduldig om de liefde en vertrouwen van je paardje te winnen, maar geduld is een mooie kunst. Je kunt niets foreceren, en dat zegt die overduidelijk. Tijd, geduld en nog eens geduld ...

Bovendien waar sta jij ergens met je paardje in Wilrijk ?
Ben van Schilde vandaar ...

Gr

Sabrina