Mmm...tot nu toe heb ik me nog niet in deze discusie gemengd maar al lezende viel me toch wat op van daar dak toch ff binnen val.
Hoe ik persoonlijk denk over de ORS is jullie wel bekend, daar ga ik niks over zeggen.
marjolijn schreef op donderdag, 23 juni 2005, 15:00:
> Ik kan maar niet uit mijn hoofd krijgen dat in de
> "ik-moet-hier-WEG"-state of mind van een paard geen ruimte meer
> is voor wat dan ook.
Dit lijkt me ook niet, er zullen altijd fincties blijven werken, hoezeer het ook in paniek is....een refelx kan je moeilijk uitschakelen toch?
> Het valt me wel op dat er verschillende
> "ik-moet-hier-WEG"-momenten zijn namelijk. Je hebt de echte en
> de minder echte. De minder echte kunnen door paardlief op
> speciale momenten naar believen ingezet worden en de stand van
> de hersenen is nog "aanspreekbaar".
> Bij het echte "ik-moet-hier-WEG" moment heb je te maken met een
> totaal onaanspreekbaar paard dat desnoods dwars door ruiten,
> vrachtwagens etc. gaat.
Verblind door angst is hier een algemeen woord voor lijkt me.
Maar ook dan functioneren reflexen nog steeds....die kan je niet uitschakelen.
> Ik kan me dan niet aan het gevoel onttrekken dat
> 1. alle overige reflexen op dat moment worden uitgeschakeld
Nee dus....onmogelijk nmm.
> 2. aangeleerde (geconditioneerde) reflexen nooit hetzelfde
> zullen zijn als aangeboren reflexen en dus zowiezo pas als
> laatste aan bod kunnen komen
mwha....das maar net hoe goed/vaak je het traint....het moet een automatisme worden.....als jij in je auto rijd en zit te beppen met je bijrijder trap jij bij een plotseling over stekend kind ook in een reflex op je rem....daar ga je echt niet lang over zitten denken toch?
Ja in het begin misschien nog wel, als je net je papiertje hebt gehaald....maar later doe je alles automaties en das ook de bedoeling van de ORS...dat het eigenlijk vanzelf gaat...
De opmerking van Michiel die schreef...
> Ook deze noodrem moet natuurlijk levend gehouden worden, door hem
> minstens maandelijks een keer uit te delen.
lijkt me dan ook veels te weinig om er een automatisme van te maken....doe het elke keer als je bezig gaat...begin er mee, dat kan zelf als je nog niet rijd op het paard, maar later dus ook waneer je in het zadel zit....elke keer weer, herhalen herhalen en pas dan......gaat het vanzelf.
Dan onderstaande tekst...das eigenlijk wat me het meest opviel....
je schreef;
> Wie kan me overtuigen van het tegendeel?
> Pas dan ga ik namelijk verder die reflex aanleren bij mijn Shire
> die dat een heel vervelend onderdeel vindt.....
en in een ander bericht schreef je ook;
> Ja nu is het mijn keuze het niet te doen. Ze vindt het vervelend en ik doe alleen > maar dingen die ze niet leuk vindt als ik echt overtuigd ben van het nut (zie
> boven).
en hier is wat ik dan ga denken....
Kijkend naar een paard dat met de clicker manier wordt opgeleid omdat het straks het razende verkeer of buitenaarste landbouwwerktuigen moet gaan paseren zie ik een paard die alles....maar dan ook letterlijk alles , op een vrolijke manier doet...er zit geen vervelend onderdeel in welke vraag dan ook die het paard met tegenzin zou gaan doen...ze doen het graag, misschien in het hele begin nog met wat angst omdat ze de boel niet helemaal vertrouwen....maar dan, stapje voor stapje, en als ze het dan eenmaal door hebben ....
Daar komt natuurlijk wel bij dat er niks onder dwang gebeurd...het is ook nog eens alleen een vraag die wel of niet opgevolgd kan worden dus het paard doet het vrijwillig.....dat is nu een van die dingen die ik bedoel met het laten kiezen van het paard....en de kleinste toegeving wordt daarop beloond waardoor dit toegeven steeds meer wordt en uiteindelijk met plezier aan de vraag wordt voldaan.
Kiest het er voor om het niet te doen, dan is of mijn vraag niet duidelijk genoeg of maak ik een andere fout, das altijd het eerste waar ik naar kijk....stapjes terug dus en weer opbouwen.......weigerd het pertinent....dan is de beloning niet hoog/fijn genoeg....maar dat is natuurlijk paardafhankelijk zoeken wat het dan wel fijn vind....
Natuurlijk kunnen er in onze mensen ogen wel lastige taken in zitten die het paard misschien niet zo goed uit kan voeren als we zouden willen, waarbij dan ook al snel gedacht wordt dat het paard het vervelend vind maar das dan weer dat uhhh antromonogwat...
Het paard zou eigenlijk alles met plezier moeten doen, zeker om dit belangrijke onderdeel als een automatisme te leren is dat plezier nodig....
Maar dat plezier is wat ik bij jou niet tegen kom....
Kan je uitleggen waarom je paard dit vervelend vind?
Kan je ook uitleggen wat je precies doet?
Want ergens krijg ik nu de gedachte dat je zelf iets niet goed doet om het je paard zo aangenaam te maken dat het dit wel wil doen, is de beloning dus niet sterk genoeg voor het paard om toch deze reactie te krijgen, om met de woorden van Egon te spreken...tis de ontvanger die bepaald.....
Het is normaal gesproken geen beweging die voor het paard een probleem op zou leveren , zit er een horzel op de rug dan buigen ze nog wel verder....dus ik vraag me hier echt af waar dat "vervelend vinden" dan vandaan komt.
Een andere vraag is dan natuurlijk...
Hoe stop je nu dan in een eventuele noodsituatie? en welk effect heeft dat op je paard? stopt het op die andere manier dan wel met plezier denk je? Of zou het paard dat misschien wel net zo vervelend vinden?
Met geweld kan je een hoop
bereiken,
met geduld, vertrouwen en
liefde meer !
Gr. Nick
Warboel
