Vandaag met Falka naar het bos geweest!! Falka is mijn geleidepaard, zo noem ik haar altijd, omdat zij voor me kijkt. Doodeng vind ik het om over de weg te gaan met haar. Als ik een auto hoor denk ik al, hoe ver is ie nog.
Ik ben aan een touw meegegaan, en we moesten een behoorlijk eind over de weg, op een gegeven moment kwam er een trekker, en ik had dus toch wel mijn handen vol, maar ik heb het alleen kunnen redden, het touw hoefde niet gebruikt te worden. Ons andere paard, wat de begeleiding aan het leren is, schrok van de hele combinatie, Falka aan het dribbelen en de trekker, dus er was ook een bodemonderzoekje. We waren met zijn drieen, en het het paard waar we handpaard bij waren schrok niet gelukkig. Gelukkig hadden we Bjork weer snel te pakken en er de trekkerbestuurder was ook ok, die zette de hele massa stil. Autoos zijn voor Björk toch nog wel een probleem, maar we krijgen er nu hulp bij. We oefenen nog een paar dagen door met zijn allen. Maar in het bos rijden in plaats van in de bak geeft toch wel een gevoel van vrijheid. In het bos was ook wel lachen hoor, iedere keer hoor je BUKKEN!!!
Ik heb maar een tak geraakt. Falka doet het echt helemaal super. Allleen ze snapt dus niet wat bukken is
We kijken nu al uit naar morgen.

Groeten Esther

Esther schreef op donderdag, 30 juni 2005, 19:48:


Wauw Esther tof hoor! Er gaat inderdaad niets boven een heerlijke buitenrit.
Fijn voor je!

Groetjes Collane.

Collane schreef op vrijdag, 1 juli 2005, 17:11:


Ja vandaag was het echt blindgaan met die Falka Ze heeft competitie!
Wat ben ik blij met de ziende ogen om me heen, ook blij dat er niet ingegrepen hoeft te worden als Falk in haar racestand gaat. Het is vreselijk moeilijk als je niets aan ziet komen om te weten of je wel of niet moet stoppen, zeker in de racestand, maar wel lachen. Het was een veilig pad, zonder verkeer. Wat een rustige tölt was, werd voor Falk een wedstrijd die op laagvliegen leek, jeetje die kan telgangen!! Samen voorop, nee IK voorop vind Falk. De mogelijkhied was er, en de afspraak is als ik het te eng vind, of de zienden het te link vinden ze me waarschuwen of helpen.
Falk en ik hebben het samen gered, maar ooo wat was ze moe op de terugweg. Het clickeren heeft me echt geholpen, het hoofd laag, ik noem het "Falka laag", werkt ook al als een rem. Het zit er nog niet helemaal in, maar voor mij is dit de one rein stop. Falka weet wat ik vraag als ik zeg Falka laag. Dit ga ik wel iets beter oefenen, maar het werkte wel!!
Ik mag de hele week blijven daar en met alle ritten meegaan, wel aan het touw, omdat ik dat graag wil, los is te eng voor me nog. Björk gaat meer leren om ons te helpen en ook leren om met touw te lopen. Maar Björk is nog maar een soort pubertje, nog niet veilig genoeg om mijn extra ogen te zijn, en de verantwoording als extra geleidepaard te nemen, maar het komt eraan!! Mocht er iemand bij ons in de buurt wonen ( Wolvega) met een ervaren paard erbij dan zou ik het leuk vinden als die ook wil helpen. Voor Bjork is het allemaal nog erg spannend en leunt nog te veel op Falka, maar kicken om buiten de bak te rijden, dat geeft een gevoel van vrijheid.

Groeten Esther