Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 0:56:

Sorry voor het geknip, maar anders werd het zo enorm lang allemaal.
Ja Pien op zich ligt het natuurlijk ook aan de geschiedenis van het paard.
Onze Björk is net zo een verhaal denk ik als Cherokee, werd ook dominant genoemd, daarom verslik ik me denk ik ook erg vaak in de term dominantie, want ook Björk was en is vreselijk onzeker, maar beslist niet dominant, maar ik denk persoonlijk dat dominantie enkel tussen soortgenoten bestaat, en tussen verschillende soorten het dan om communicatie hoort te gaan. Hoop dat je dat kunt volgen?? Vorige week nog was ze ook vreselijk bang nog van trekkers, nu is het nog steeds geen hobbie van haar, maar het is niet zo een probleem meer. Het grote verschil was wel dat toen Bjork het zo eng vond de trekkerbestuurder er wel rekening mee hield en er niet achteraan bleef jagen, Dick kletterde er ook af, maar die man zette de trekker doodgewoon stil en zette de motor uit, en dat geeft dan weer wel vertrouwen. Ook wachtte hij tot we in een inrit stonden en is er toen rustig langs gereden. De eerste 10 trekkers die we tegen kwamen vond ze ook vreselijk, we hebben haar steeds stil gezet met haar neus van de trekker af, zodat ze niet weer gelijk de weg op zou springen, en rustig afgewacht tot de trekker weer voorbij was, daarna steeds gewoon doorgestapt bij de volgende 10 trekkers ( we hebben ze natuurlijk niet allemaal exact geteld) Ik denk zelf dat als de bestuurder bij Morrie zich ook socialer had gedragen er niets aan de hand was geweest, en de schrik veel minder. Nu is er echt een probleem denk ik, en ik zou zelf er in zo een situatie voorlopg voor kiezen om helemaal niets te doen wat "eng"is, maar enkel dingen te doen waar ze zich goed bij voelen. Dus bijvoorbeeld het slepen, dat kan Morrie goed, en voorlopig dus niet de weg op gaan. Een weekje in een wei naast een loonbedrijf zou ook veel kunnen helpen. Vanuit de wei oefenen met trekkers ook. Maar ik zou dus voorlopig het veilig houden. Als het vertrouwen te erg is geschaad dan kan het een optie zijn om paard te verkopen, maar het kan ook een optie zijn het paard naar een goede trainer te brengen en dan samen aan het trainen gaan. Dus niet enkel het paard, ook voor de 2 bener moet de schrik er weer uit.
Zelf zoek ik ook nooit gevaarlijke situaties op, wel vraag ik hulp als ik denk dat het gevaarlijk kan zijn. Als ik de weg op ga dan rijdt ik ook aan een touw, gewoon omdat ik geen verkeer aan zie komen, dat roept bij voorbaat bij mij al spanning op, aan het touw heb ik er geen last van, terwijl het eigenlijk enkel psychologisch werkt, maar ik reken dan doodgewoon op de ogen van een ander. Als ik zonder een goed ziende op de weg rijd, dan ben ik ook doodgewoon bang, dat zoek ik dus niet op. Dat doe ik enkel samen.

groeten Esther

Frans Veldman schreef op woensdag, 13 juli 2005, 23:32:


ik sta met Morrie in de polder, als ik het erf af ga, is er een smal weggetje met aan weerskanten sloten, als ik naar het bos wil of een rondje polder wil rijden, moet ik over weggetjes met..... aan 2 kanten sloten. Het is hier in NH niet anders.
Zwemdiploma halen kan om dezelfde reden als waarom ik het als kind niet heb geleerd niet (medische reden)

ik weet van desensibiliseren, het ging vorig jaar prima met trekkers, geen nekel probleem, ik heb de hele zomer zeker 3 x per week in het bos gereden. Vaker kon toen niet vanwege de hoeven, die moesten gespaard worden van de bekapper. Het is van de winter ergens weer fout gegaan.

tja, instructies van de DA: 3 x per week 15 minuten stappen op het harde onder het zadel, anders staat het bekken zo weer scheef, in de bak mag ik absoluut niet meer met hem.

Dus ik zal wel moeten! Ik ga meestal al op tijden dat de boeren net aan het melken of aan het eten zijn. Gewoon dom pech dat ik deze trekker niet aan heb horen komen doordat die heli's zo'n herrie maakten. Als ik tijd gehad had om Morrie om te draaien, was hij hooguit wat achteruit gaan lopen, verder niets, maar die tijd had ik niet, hij was er en in een flits zag ik dat hij niet eens vaart ging minderen. Ik ken de voortekenen van op hol gaan, helaas... is me al vaker overkomen en dacht: niet met mij erbij dit keer, ga maar alleen.... je kan toch nergens heen, alles loopt dood hier. In het echte verkeer was ik wellicht op blijven zitten om te redden wat er te redden viel. En dat alles dacht ik in een fractie van een seconde.... tjee zeg, ik kàn denken!!!!!

HannahFroukje schreef , en ik heb zitten knippen in je verhaal waarmee ik het grotendeels heel erg eens ben Frouk :


Ik kom in mijn werk erg veel losgeslagen paarden tegen, dat zijn meestal de paarden van heel lieve mensen die het allerbeste voor hun paard willen maar ze niet durven opvoeden of eens een keer op hun plek zetten door actief leiderschap te tonen.
Wat je dan vaak ziet zijn paarden die het helemaal zelf gaan regelen en hun eigen wetten maken. Dat noemt men dan dominante paarden terwijl ze in feite alleen maar op zoek zijn naar duidelijkheid, en vaak juist erg onzeker zijn.
Paar voorbeelden : Niet willen stilstaan bij het poetsen, omver lopen, losrukken, bozig kijken, aanvallen op het voer, niet willen wachten maar verder willen lopen, bokken, omdraaien, niet willen werken, overdreven schrikken en daarin een aanleiding zien om naar huis te crossen, onderweg niet verder willen lopen, kont toedraaien, enz. enz.

Het kost me meestal niet meer dan een paar minuten om aan de slag te kunnen met dit soort paarden, maar het werken met de eigenaren vergt heel wat meer tijd.
Die zijn veel meer in de knuffel- en omkoopsnoepjes modus, kost me zeer veel werk ze te laten inzien dat het echt anders moet.

Wanneer je paard leert en ervaart dattie op jou kan vertrouwen kun je letterlijk overal met hem komen, want hij weet dat jij er altijd bent voor hem.

Groet, Pien
www.spirithorses.be