nou ik lach niet meer..... en voorlopig niet meer bitloos.....

ik stapte met touwhalster in de polder, zit er ineens een trekker achter met, met een boer erop (de loonwerker stopt, moet ie van z'n baas), die stopt dus echt niet, ik kon er ternauwernood afspringen want ik voelde dat het fout ging en weg was Morrie aan de kletter, de polder in, liever zonder me dan met me..... touwhalster stuk, leadrope stuk, zadel onder z'n buik (kan niet meer aansingelen, hij is zoveel afgevallen)

die kloteboer bleef hem dus opjagen door hem gewoon met de trekker op de hielen te blijven rijden...

Ik heb Morrie opgehaald en met een kapotte leadrope helemaal terug nar de boerderij, daar moest ik er weer op, anders zou ik niet meer durven, stalhalster met teugels, nooit meer het terrein af dus: steigeren, bokken, idioot doen, dus maar een karhoofdstel met een stang erin, toen ging ie wel en braaf.....

Ben ik net op het doodlopende weggetje, komt die boer er weer aan en ja hoor achter me aan, toen heeft de boer waar ik in pension sta hem teruggehaald met zijn trekker.

Ik durf dus niet meer zonder bit, pas als ik ooit m'n level 2 heb gehaald misschien......

volgende week zaterdag gaat het plaatselijke lesgeefmeisje mee, lopend, trekkers opzoeken, maar ik denk dat zij met haar 50 kilo Morrie niet kan houden.... hij gaat dus al aan de kletter voor trekkers...... het wordt steeds erger....

misschien moet ik toch maar naar de adviezen van de holistisch DA en de bekapper luisteren: paard verkopen en nooit meer een ander paard kopen, ik heb geen savvy, ben geen natuurlijk leider, maar een vloger....

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


Het principe is simpel zou je zeggen.
Doet je paard dat met een ander op de rug ook?
Nee?
Dan is het gemakkelijk en hoef je alleen maar aan jezelf te werken
Ja?
Dan is het ook gemakkelijk, dan ligt het niet aan jou en dan hoeft er alleen maar aan je paard gewerkt te worden.
Klinkt misschien lullig maar zo is het wel voor het grootste deel.
Dus voordat je helemaal aan jezelf gaat twijfelen:
Is het plaatselijke lesgeefmeisje wel goed genoeg?
Misschien kun je iemand vinden die echt goed met jullie allebei werkt, want zo zwart wit als hierboven zal het wel niet helemaal zijn.
Piet

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


Piet is me net voor zie ik en ik sluit me daar bij aan, hoor.
Al dan niet bitloos de schuld geven vind ik wel een zwaktebod - dat maakt nmm echt niets uit.

Overigens is die trekkerboer zwaar in overtreding en verantwoordelijk voor alle schaden.

Groeten, Egon

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:
Hoi,

mijn theorie is dat een paard op de vlucht als reactie op een ongecontroleerd signaal dat de ruiter afgeeft...waarschijnlijk zonder dat de ruiter het zelf merkt.

Vraag: Op het moment dat jij de trekker gewaar werd....bedacht JIJ toen dat je paard daar wel eens bang voor zou kunnen zijn, voordat je ook maar een reactie van het paard merkte?

Als dat zo is namelijk, heeft het dier op jouw "bezorgdheid" (hoe klein ook, het paard ruikt het gewoon) gereageerd en dat niet naar zichzelf gelinkt, want hij deed niets fout...in zijn beleving zal de trekker dan wel eng zijn, want hij merkte een reactie bij zijn ruiter toen die verscheen.

Een hoop mensen zullen het niet met me eens zijn, maar ik geloof niet dat het paard een vluchtdier is. Ik heb nog nooit een paard zijn vluchten ( zonder reeel gevaar natuurlijk, voor een leeuw vlucht ie wel natuurlijk ) als er geen mens in de buurt was...maar goed, als je iets niet ziet, wil het niet zeggen dat het dan ook niet bestaat.

Ik geloof wel dat de mens banger is dan het paard...paarden zijn inmens nieuwsgierig juist...zelfs als ze even ergens van geschrokken zijn.

Opper maar even een idee, doe er mee wat je wilt.

groetjes,
Marlies

Piet schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:41:


het ligt eraan wie er op z'n rug zit, ik ken er 2 waarbij hij het ook doet, maar die kunnen ermee omgaan en die zijn niet panisch voor water. Ik spring eraf omdat ik doodsbang ben om weer in de sloot te belanden, ik kan niet zwemmen en heb echt doodsangst voor water.

Dit is het enige lesgeefmeisje dat ik ken dat ook iets met Parelli heeft en bitloos enzo, alle andere lesgevers bij mij in de buurt knopen er een slof om, er moet een boomzadel op en ik moet sporen om. Ik heb ze echt allemaal al gehad......

Toen ik dit paard kocht in Oostenrijk werd er direct bij gezegd dat er furchtbare Angst voor trekkers had, ik , met m'n eigenweijze harses dacht dat het wel mee zou vallen, niet dus!

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


Uhm jij geen leider, dit was een regelrechte moordaanslag, ik zou niet je paard verkopen maar de trekkerbestuurder aanklagen. Of je nu wel of niet met bit had gereden maakt geen ene sodemieter uit als ik het ff op zijn Amsterdams mag uitdrukken. Heeft geen ene ruk met Savvy te maken.
Ik kan me wel reuzegoed voorstellen dat je over de zeik bent en niet meer durft, maar dit heeft dus enkel met asociaal gedrag van een medeweggebruiker te maken die rekening hoort te houden met zwakkere verkeersdeelnemers.

Groeten Esther

e m kraak schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:46:


toen ik ereenmaal af was, kon ik hem met dat touwhalster om dus echt niet bij me houden, ik ben er nog een poosje achterhaan blijven hangen, maar moest echt loslaten.

We hebben het wel over een koudbloed van 750 kilo, die oer- en oersterk is. Met een halster om kan ik niet met hem wandelen, ik laat het wel uit m'n hoofd! Als ie schrikt (en dat doet ie veelvuldig) is ie gewoon weg.

Iedereen die ons kent zegt het: verkoop hem voor ie je dood wordt, je kan hem echt niet baas, erken het nou maar na 3 jaar.......maar ja, ik ben eigenwijs...... volgens de boer kan ik hem niet eens met goed fatsoen verkopen, dat is te gevaarlijk, hij ziet maar 1 optie: slachten, maar hij is dan ook behalve boer...... (paarden)slager.....

nee dit keer niets, er vlogen 2 van die dubbele legerhelicopters laag over en ik heb die trekker nooit horen aankomen, ik zag dat het paard op hol zou gaan (is vaker gebeurt in het verleden) en ben er dus snel af gesprongen, toen zag ik die trekker vlak achter ons......

Ik sprong er dus af omdat ik niet meer met die knol op hol wilde....dacht eigenlijk dat ie flipte van die heli's maar die vliegen de hele dag en nacht over daar..... daar let ie nooit op...

Overigens wilde die boer mij aanklagen omdat ik met een paard op de openbare weg was die ik niet baas kan, dat schijnt ook weer niet te mogen....

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 20:04:


Die boer spoort duidelijk niet...alsof je een paard "de baas" moet zijn.
Ik geloof niet in het nadoen van de dominantie hengst, maar het verkrijgen van vertrouwen door een passieve leider te zijn...zoiets als jezelf niet verkiesbaar stellen, maar wel verkozen worden.
In mijn optiek is het paard dus een individu wat vrij is zijn eigen keuze te maken...ik probeer hem zover te krijgen dat mijn keus ook zijn keus is....in een dergelijke relatie is blind vertrouwen dus onmisbaar.
In die context is van het paard springen ook geen optie, als ik die band intact wil houden en niet opnieuw wil beginnen met het opbouwen ervan...maar inderdaad, soms is het onvermijdelijk te maken dat je wegkomt.

Ter illustratie: de pony waar ik les op krijg, is beledigd, gekwetst en wordt onzeker als ik van zijn rug val...hij zal er dus ook voor zorgen dat ik blijf zitten als hij een rare beweging maakt of ik uit evenwicht raak.

Literatuur over deze filosofie: Mark Rashid "Horses never lie" en meerdere boeken ...erg leuk om te lezen ook.

Groet,
Marlies

ik hoop dat je dat altijd zal lukken...... paarden kunnen zulke rare dingen doen, dat je echt wel zan gaat happen :)

als ie nou in het Nederlands zou schrijven, zou ik het ook kunnen lezen.....

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 20:22:

Dat is dus het verschil...ik vertrouw erop dat mijn paard altijd rekening met mij zal houden....sommige mensen denken ook dat als ze met hun been tegen een boom stoten, het paard niet weet waar jouw been zich bevindt..volgens mij weet hij het precies en doet ie het expres


Volgens mij is het wel vertaald...maar dan moet je zelf even zoeken.

Groetjes,
Marlies

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


je kunt van jezelf een leider maken met veel pijn en moeite! maar je moet het wel willen...dus denk goed na met je beslissing!
steek er gewoon veel tijd in het gaat niet 1 2 3 maar als men het echt wil lukt het meestal hoor!...snap dat je geschrokken bent maar als je eenmaal zelf beter bent dan zul je niet meer zo bang zijn hoor!. nouja oke dan groetjes !

Horsewisper schreef op woensdag, 13 juli 2005, 21:37:


ik ben bijna 50 en zit 25 jaar in het onderwijs, dus ik weet wel hoe het zit met leiderschap, een paard trapt heus niet in aangeleerd/aangewend leiderschap, die voelt echt wel aan dat i kgeen geboren leider ben...

Meer tijd insteken, je moest eens weten hoeveel tijd ik in dat paard steek, ik heb een fulltime baan en geen enkel ander sociaal leven dan op stal, verder heb ik nergens tijd voor! De stal gaat om 19.00 uur dicht, dan wil de boer/in rust, dus dan moet ik overal mee klaar zijn. ben gemiddeld 3 uur bezig met een paard waar ik 15 minuten mee mag stappen per dag (is aan het revalideren: bekken is rechtgezet)
Dan moeten er boodschappen gedaan worden en een huishouden, hoewel ik dat vaak 's mrogens voor ik naar m'n werk ga al doe (voor half 8)......

een paard is héél erg veel werk, besef dat wel! En dan staat ie buiten o de wei, ik hoef niet eens uit te mesten!

Horsewisper schreef op woensdag, 13 juli 2005, 21:37:


Uhm vindt dit wel erg kort door de bocht hoor, er gaat gewoon een gek met de trekker zitten zieken, en dat heeft doodgewoon te maken met asociaal gedrag van een verkeersdeelsnemer, en helemaal niets met leiderschap. Ik snap persoonlijk ook nooit zo goed waarom dat leiderschap nu zo nodig is, maar dat is een andere discussie. Misschien heb ik ook wel makkelijk praten met mijn blindegeleideponnie. Falka heeft namelijk ook een vriendschap, ze bedenkt voor mij of iets wel of niet of niet veilig is. Heeft niets met de aso trekkerbestuurder te maken, want ook dan zal mijn Falka over de zeik gaan. Dus de opmerking hangt er van af hoeveel tijd je in iets wilt steken, dat schiet mij even in het verkeerde keelsgat. Aan deze situatie kon Morrie helemaal niets doen, maar is slachtoffer van een gek met een asobak.

groeten Esther

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:49:


Kijk, daar begint het al mee. En die angst breng je uiteraard over op het paard. Persoonlijk zou ik niet langs water gaan rijden als ik panisch ben om erin te vallen. Kort door de bocht, maar of je zwemdiploma halen, of ergens anders gaan rijden.
Eraf springen lijkt je misschien een goed idee, maar je leert hem nu dat als ie gek gaat doen dat jij afstapt. En da's uiteindelijk ook niet zo'n handige zet.


En wat heb je er aan gedaan? Als ik een paard krijg waarvan bij voorbaat wordt gezegd dat hij ergens furchtbare angst voor heeft dan ga ik dat eerst desensibiliseren. Ermee gaan rijden met de kans dat je een trekker tegenkomt is gewoon de moeilijkheden opzoeken, met of zonder bit, toch?
Op de site staat hoe je dat desensibiliseren aanpakt. Angst voor trekkers is gemakkelijk op te lossen, want trekkers kun je met een meewerkende bestuurder heel precies doseren. Meer gas geven en herrie als het paard freakt, minder gas of zelfs uitzetten op het moment dat het paard rustig blijft staan. Herhaal dat een paar keer, en de reactie zal "rust" zijn als er een trekker aankomt, want dat is hoe je die enge dingen "afzet".

Hoe dan ook, een ruiter-met-angst-voor-water op een paard-met-angst-voor-trekkers, rijdend op een weg met water erlangs en waar trekkers kunnen rijden is natuurlijk een situatie waarbij je niet veel voorstellingsvermogen nodig hebt om een naderende ramp te voorzien.
Ik zou dus zeggen: Los eerst eens wat problemen op voordat je er weer mee gaat rijden, of dat nou met of zonder bit is. Als je dat niet wilt, dan kun je inderdaad beter je paard verkopen. Hij zal echt niet vanzelf de volgende keer rustig zijn als je weer een trekker tegenkomt, en de vraag is niet of je een trekker tegenkomt maar wanneer je die trekker tegenkomt. Dat gaat gewoon weer gebeuren, en de vraag is op dat moment of je je voorbereidingen hebt getroffen...

Groeten & succes,
Frans