Frans Veldman schreef op donderdag, 14 juli 2005, 19:27:
> Esther schreef op donderdag, 14 juli 2005, 19:09:
>
>> daar gaat de eeuwigheid dus mank omtrent het vluchtdier. Ja een
> Waar zitten die? Naast elkaar vooraan in het hoofd, waarbij het
> zich rondom is opgeofferd ten gunste van het diepte kunnen zien?
> Dan is het beslist een roofdier. Ik ken geen enkel dier dat de
> ogen vooraan in het hoofd heeft zitten dat géén roofdier is.
Ja toch wel, een leguaan bijvoorbeeld is predator van insecten, ogen opzij.
Ik denk dat het mensroofdier mank gaat omdat mensen in hun eentje echt geen partij zijn voor een paard, wel in een groepsjacht, maar dat is in een ver geheugen van een paard.
> 2) Hoe ruikt het? Is het een dier dat vlees heeft gegeten? Dan
> ruikt ie ernaar. Paarden kunnen uitstekend ruiken en kunnen ook
> op die manier het onderscheid maken. Ook al eten we geen vlees,
> dan nog verraadt onze chemie dat we niet voorbestemd zijn als
> graasdier maar eigenlijk vleeseters zijn. De "mest" van mensen
> lijkt vooral op de mest van vleeseters, en niet op de mest van
> planteneters, ook al ben je vegetarisch. Dat is voor
> vluchtdieren op grote afstand waarneembaar, ook al zit die
> "mest" nog in ons lijf.
Dan vraag ik me toch af waarom de veulens hier het leuk vinden om achter de katten aan te gaan, vinden ze echt super, en de katten weten niet hoe snel ze weg moeten rennen. Op natuurfilms zie ik ook als bijvoorbeeld een leeuw een prooi heeft gepakt, zeg maar een gazelle, dan stopt de hele groep zodra Bambi wordt verorberd, immers de prooi is binnen, ze staan werkelijk een meter of 100 verderop met zijn allen te grazen. Ik vraag me ook af of een paard die nog nooit van zijn leven een leeuw heeft gezien, het zal herkennen als gevaar, kijk naar mijn katten en de veulens. Is het niet zo met een predator dat ze prooi willen hebben die ze aankunnen?? Ook al hebben we onze ogen van voren zijn we echt geen partij qua snelheid van een paard. Ik denk voor een paard als het om overleven zou moeten gaan wij echt verspilde moeite zijn.
> 3) Hoe beweegt het dier (mens)? Beweegt het zich kuierend voort
> (al dan niet onderwijl grazend) of gaat het recht op zijn doel
> af, daarbij strak starend naar het doel? Wij mensen bewegen ons
> voornamelijk op de "roofdiermanier" voort, tenzij we onszelf
> heel bewust aanleren om dat niet te doen.
>
> Zo zijn er nog veel meer dingen. Gelukkig kunnen paarden leren,
> en na enige socialisatie kunnen we paarden meestal wel
> overtuigen van onze goede bedoelingen.
Ik vind dat de meest interessante vraag, de socialisatie. Paarden zijn slim, ook al vaak in gevangenschap geboren. De herinneringen van paarden spelen denk ik een grotere rol dan het vlucht en prooidier gedoe. Want paarden hebben een geheugen als een olifant. Een slechte ervaring speelt denk ik een veel grotere rol dan de prooi en de vlucht. Juist in het vaak klassieke omgaan met paarden komt volgens mij de gedachte voort van het roof en prooidier. Ik wil hier niet mee beweren dat een paard geen instincten zou hebben, maar wil en blijf me gewoon afvragen of het niet een vastgeroest gedachtengoed is wat misschien wel om een andere visie vraagt.
groeten Esther
Warboel
