Sabrina Adams schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:36:


hey, het is nu wel niet zo dat ze me de weide uit trapt hoor.
het gebeurt als ik met haar bezig ben ,soms al na een paar minuten ,dan heeft ze er genoeg van en dan wil ze van mij af, op de gekende wijze.ik moet wel eerlijk zeggen dat ik mij niet meer 100% veilig voel ....

Grtz Ivo

Wil schreef op donderdag, 29 september 2005, 23:12:


Bedankt voor je verhaal .dit is mijn eerste eigen paard en ik wil dus niet te veel fouten maken zeker niet op zo'n jonge leeftijd(van het paard wel te verstaan)

Ivo

Precies.

Er is verschil uit dreigen uit onzekerheid/angst of dat je elke keer meer het risico loopt getroffen te worden door een paard die je duidelijk verteld "op te rotten".

Ik ben ook voor de zachte aanpak, maar ik heb in het voorjaar ook dreigende trappen van een driejarige ruin meegemaakt.
Wil haar verhaal over de twee veulens is heel anders dan het uitgangspunt van de vraagsteller.

Wanneer ik aan mezelf denk......... wat doe je automatisch/reflex als iets zuisend op je af komt?
Je geeft een gil, weer af met je armen en/of doet een stap achteruit.
Het laatste een stap achteruit vertelt het paard dat hij/zij terrein gewonnen heeft wat het leiderschap betreft.

Ellen Ofstad (een paardenguru uit Zweden) zei ook (en zij is heel lief met paarden) ECHT ongewenst gedrag: meteen goed duidelijk maken dat DAT niet kan.
Niet door lichamelijk een gevecht met je paard aan te gaan, want dat verlies je.
Maar je hebt een stem, je lichaamshouding, je ruimte die je opeist, de blik je ogen en naar welk deel van het lichaam van het paard je kijkt, enz.

Ik denk dat Michiel (heet je zo?) het meest gediend is met een cursus communiseren met paarden.
Dan leert hij ook te zien waar hij met dit paard de fout in gaat.
En hoe hij het het beste oplost.

Hoi.

Je heet dus niet Michiel, maar Ivo. :)

Maar je moet er aan denken dat je veulen net als een kleuter is.
Die kan zich ook niet lang achter elkaar concentreren.
Een paar minuten kan voor je veulen al een hele inspanning zijn.

huygens ivo schreef :

Ivo, je moet wel aan de slag gaan met haar hoor, ik zou haar iedere dag even 'in handen' nemen en niet denken dat durf ik niet, want ze wordt met de dag zwaarder en haar eigen karakter krijgt meer vorm.
Een voordeel van een veulen is dat het met je mee opgroeit, maar het nadeel is dat jij zult moeten opvoeden, tja, toch wel vergelijkbaar met het hebben van kinderen En da's ook lang niet altijd makkelijk.

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom ze dit gedrag vertoont, maar voor jouw reaktie maakt het niet zoveel gek uit. Gewoon heel veel met haar bezig zijn en je grenzen stellen; dit mag wel, dat mag niet, consequent zijn, duidelijk zijn, korte bewoordingen, duidelijke lichaamstaal, stand houden als ze je niet snapt of doet alsof ze je niet snapt en uuuuuuuuiiiiiiiiitvoerig belonen bij elke goede actie die ze onderneemt.

Je hoeft toch niet meteen haar achterbenen aan te raken ? Begin met een plekje waarvan je weet dat ze het lekker vindt, den bouw dat langzaam uit, desnoods met een snoepje/brokje erbij, wat maakt jou dat uit ? Als ze maar niet gaat lopen klieren (en dat is wel een beetje het gevaar bij haar nu hoor) om dat brokje te krijgen.Ik zou het daarom wel pas na afloop geven, zodra je het halster af doet, maar daar zal niet iedereen het mee eens zijn hier. Ik ben dus niet van de snoepjerige tussendoor....

Hou je hoofd en schouders recht, stel je niet te zwak op, doe niet te bang of onderdanig naar haar toe, want dat is wel iets wat ze zeer vlug in de gaten heeft en daar kan ze een spelletje van maken.

Het is gewoon een jong dier dat een beetje leiding en duidelijkheid nodig heeft, waarschijnlijk zal ze blij zijn wanneer jij nu het heft weer in handen neemt, dat heeft ze nodig. Maar ga niet niks zitten doen, haal er anders hulp bij he....(en niet die van haar 'op de plek zetten')

Succes, groet, Pien
www.spirithorses.be