Precies.

Er is verschil uit dreigen uit onzekerheid/angst of dat je elke keer meer het risico loopt getroffen te worden door een paard die je duidelijk verteld "op te rotten".

Ik ben ook voor de zachte aanpak, maar ik heb in het voorjaar ook dreigende trappen van een driejarige ruin meegemaakt.
Wil haar verhaal over de twee veulens is heel anders dan het uitgangspunt van de vraagsteller.

Wanneer ik aan mezelf denk......... wat doe je automatisch/reflex als iets zuisend op je af komt?
Je geeft een gil, weer af met je armen en/of doet een stap achteruit.
Het laatste een stap achteruit vertelt het paard dat hij/zij terrein gewonnen heeft wat het leiderschap betreft.

Ellen Ofstad (een paardenguru uit Zweden) zei ook (en zij is heel lief met paarden) ECHT ongewenst gedrag: meteen goed duidelijk maken dat DAT niet kan.
Niet door lichamelijk een gevecht met je paard aan te gaan, want dat verlies je.
Maar je hebt een stem, je lichaamshouding, je ruimte die je opeist, de blik je ogen en naar welk deel van het lichaam van het paard je kijkt, enz.

Ik denk dat Michiel (heet je zo?) het meest gediend is met een cursus communiseren met paarden.
Dan leert hij ook te zien waar hij met dit paard de fout in gaat.
En hoe hij het het beste oplost.

Hoi.

Je heet dus niet Michiel, maar Ivo. :)

Maar je moet er aan denken dat je veulen net als een kleuter is.
Die kan zich ook niet lang achter elkaar concentreren.
Een paar minuten kan voor je veulen al een hele inspanning zijn.

Ik vergat nog wat...........

Sluit het contact op een positief moment af.
Als ze je heeft toegelaten haar te aaien en ze staat er rustig bij.
Beloon haar dan: appeltje, worteltje of alleen een vriendelijk woord en loop dan weg.
Zodat jij degene bent die het moment bepaalt wanneer het genoeg was en niet zij omdat het haar te veel wordt.

Marlies schreef op vrijdag, 30 september 2005, 8:17:



Hoi Marlies.

Ik wil even een klein vergelijk voor je uitschilderen:

Je bent ergens waar je je prettig voelt met een vriend.
Er komt iemand op je af die zich veelste dicht bij je opstelt en je aandacht maar blijft vragen.
Wat doe je?
Gelijk slaan of het eerst vriendelijk zeggen(dat hij weg moet gaan)?

Er van uitgaand dat je het eerst vriendelijk vraagt en daarna je folume opschroeft en je lichaamstaal totdat je echt niet anders kan dan te dreigen met lichamelijk geweld, voordat je het uiteindelijk uitvoerd.

Komt het figuur de volgende keer weer op je af, dan begin je een standje hoger en voer je je dreiging ook wat eerder uit.

Bij de zesde keer zal je verzuchten"dan hem nu maar echt een peut verkopen".

Zo is het met paarden ook.
Ze beginnen vriendelijk, maar uiteindelijk kan de dag komen dat ze je trappen voor het echie.

Ik zou dan ook niemand durven te vertellen dat een paard het niet zal doen, alleen maar omdat hij/zij het tot dit moment nog niet gedaan heeft.

Dominant/macho gedrag is inderdaad niet prettig.
Maar net als kinderen moeten er wel duidelijke grenzen zijn aan wat geaccepteerd kan worden en wat niet.
Ik heb weinig grenzen (ook met paarden) , maar dreigen met trappen zou ook ik niet kunnen accepteren.

Stel dat je op een gegeven moment erkend dat het niet boterd tussen dit paard en jezelf.
Hoe verkoop je dit paard dan, die dreigt met trappen?

Nou denk ik niet meer aan Ivo zijn paard, maar aan dreigende paarden in het algemeen.

Hoi Fred.

Vind je het gek dat je smid het je afraad?

Het is zijn broodwinning.
Door zijn werk ziet hij allerlei problemen bij paarden, ook dieptrieste gevallen.
En waar wijdt hij het aan?
Niet aan die ijzers die er telkens ondergeslagen worden, niet goed bijgehouden worden of dat de oplossingen niet de juiste waren.

Wie niet wil, wie niet zal.
Ik zal hem en jou dan ook niet ompraten of willen ompraten.

Zelf zien en ondervinden hoe paarden verbeteren zonder ijzers is de beste reclame.
Ik heb nou meer dan 15 paarden van de ijzers af zien gaan en allemaal zijn ze kwa hoefkwaliteit verbeterd en probleemloos geworden.
(Wat niet inhoud dat het eerste jaar niet voor sommige paarden vlekkeloos verliep).

Zelf toetsen en je mening vormen, Fred.
Dat is mijn raad aan jou.
Als een mak schaap achter een ander aanlopen, daar leer je niet veel van.

Ik vraag me af of er ook ``eèn voor Noorwegen te vinden is.

Het land is nu voor de laatste keer bemest en de boer wilt over twee weken de paarden nog op de wei los laten.
Nou is het gras erg kort afgegeten en ik vraag me af hoe link het is om de paarden er over twee weken nog op los te laten? :?

Piet schreef op maandag, 3 oktober 2005, 9:42:


Het is nu tegen acht uur s'avonds donker en s'ochtends tegen half acht licht.


Nee, koeienpoep.
Deze zomer is zo nat geweest, dat veel boeren hebben gewacht met over het land te rijden.
In het voorjaar hebben ze ook wel een keer mest uitgereden.
1 Oktober was de laatste dag dat ze mest mochten uitrijden.
Op verschillende plaatsen in NO hebben ze uitstel aangevragen om nog later mest uit te mogen rijden.......hier is dat afgekeurd.

joke.

Piet schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 19:01:


Hoi Piet.

Je hebt als kind geen beugel gehad? :)
Ik was blij toen ik dat ding kwijt was en dan waren er nog niet eens leidsels aan vast gemaakt.


Mijn paard heeft wel trauma wat haar mond betreft.
Een wormenkuur die ooit er in gevochten is en daarna ging ze nog bijna dood door die rotzooi ook.

Maar om op je punt terug te komen...
Ik heb het daar wel eens met een dierenarts over gehad.
Wat als hij ooit in haar mond moet zijn?
Geen probleem zei hij, een klein roesje.
Het paard niet gestressed en wij kunnen rustig werken zonder alsmaar afgeleid/bang te moeten zijn.
Het maakt het voor iedereen rustiger en geen nare herinneringen achteraf.

Ik vond dat een bevredigend antwoord.
Of het ook zo in de praktijk zal uitpakken?
Voorlopig heeft er geen dierenarts in haar mond hoeven zijn en ze is nu vijf jaar oud.

Waarom zou je moeilijk doen, als het makkelijk kan of zich misschien in het geheel niet voor zal doen.

Nou is een bit inkrijgen ook wel heel want anders dan zo een klem die de mond wijd open zet....en dan moet er nog geen stukje tong tussen de tanden en de klem zitten, zoals ik ookal eens gezien heb.
Paard vechten, de tandenrasper geirriteerd en achteraf had het paard gelijk om te protesteren.

Het zijn maar wat denkbeelden die zo bij me opkwamen.

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 23:51:


Hoi Jacqueline.

Voor drie jaar terug hadden alle paarden hier een bit in.
Ze wisten niet beter.
En nee, er was niet te merken dat ze er ongemak van hadden.

Laat ik het over vier ruinen en vier merries hebben.

De eerste: Lucifer.
Hij deed wat van hem gevraagd werd, zolang het maar duidelijk was en de vrijheid lag als hij het goed deed.
Maar ja, gefrustreerde kinderen, niet duidelijk in hun vragen, dan werd het getrek en een gevecht en ging hij staan waar hij wou.

Marco.
Een vrij dom paard, niet echt met zijn aandacht in de wereld.
Hing in zijn teugels en in het bit.
Zag hij ergens gras, dan ging hij er voor.
Je kon trekken, vloeken, je hakken in zijn zij zetten wat je wou.

Biksen.
Het ideale paard.
Oplettend, meewerkend, heel snel reagerend op wat je hem vroeg.

Gaustdalen.
Had hij zijn dag niet, dan had je strijd.
Had hij echt de pest er in, dan ging hij in galop schuin over de rijbaan en dan een noodstop vlak voor het hek.

Dit waren de ruinen.
Waarom begonnen we met zonder bit rijden?
Omdat we ons ergerden aan het getrek van de kinderen.
Het roepen: hij kan het niet.

Het verschil:
Vanaf het eerste moment dat ze geen bit in hadden, waren ze veel meer ontspannen.
Luisterden veel beter naar wat er aan ze gevraagd werd.
Waar meer oplettend/wakker voor waar ze waren en wat ze deden.

De kinderen moesten harder werken en kregen een nog hardere spiegel van waar het fout ging.
Maar de overwinning van het samenwerken en niet tegen elkaar inwerken, was ook veel lonender en leuk om te zien.

Marco, hij werd ook meer wakker, blijer en actiever....alsof er een stukje veiligheid voor hem was weggevallen en hij zelf nu meer bij de les moest zijn.

De merries.
Drie fjordingen, voor mij zegt dat genoeg. :)
Waren in het begin wat hardleerser zonder bit.

Liva, een oudere merrie was alleen maar blij het bit kwijt te zijn en luisterde toch wel.

Silja, had wel zin om uit te proberen wat geen bit inhield.
Maar iemand schreef al, met en hackemor kun je een neusbeen breken.
Ook de scherpte van het touw/neusleer bepaald een hoeveelheid druk in de hand van de ruiter.
Zij had duidelijk een wat scherper neustouw nodig.

Embla, was een protesteerder wat bit betrof.
En ook zo werd een blijer en meewerkender paard.

Van de ongeveer dertien paarden die zo in mijn hoofd opkomen, is er maar èèn een bit blijven gebruiken.
Hij luisterde alleen maar slechter zonder bit en kreeg gevaarlijke trekjes.

Mijn paard en nog een merrie hebben nooit een bit ingehad.
En we rijden net zo makkelijk langs de weg en ze luisteren net zo goed.
Tuurlijk hebben we ook wat strubbelingen, maar geen andere dan wie je bij paarden met bit kunt verwachten.

Joke.

jose schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 12:05:


Die krachten zijn hetzelfde met bit.
Een paard in paniek, daar heb je met bit echt niet meer grip op.
Wat dat betreft denk ik dat met bit een vals veiligheidsgevoel is.


Ik denk dat er weinig tegen zonder bit rijden kan worden aangedragen.
Maar ook voor zonder bit rijden geldt: begin in de bak, kijk hoe het gaat en leer er mee samenwerken, zowel het paard als de ruiter.
En wees niet naief in het begin in ow, het gaat wel goed.

Monique Meijer schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 12:39:

Wormenkuur doe ik door wat brood en brokjes heen.
Heerlijk!
Zo weg.
Geen gevecht, geen trauma.
Waarom zouden we ook?

Trudy schreef op maandag, 3 oktober 2005, 22:21:


Ik gelukkig niet en eerlijk gezegd wil ik het niet weten ook.
Pas op het moment dat ik er werkelijk wat aan kan doen.
Ballen bij de ruiter afknellen, wil ik er bij betrokken raken.

Iedereen die er zich mee in laat, aan meewerkt is medeschuldig.
Klaar.

Hetzelfde als de persoon die hier in het weekend een paardenstal heeft afgebrand.
12 van 36 paarden zijn omgekomen.
Ik heb wat dingen in mijn hoofd over wat ik er van denk en vind.
Maar helpt het wat om het te uiten?
Nee, iemand geniet daar blijkbaar van.
Ik wil hem/haar de bevrediging niet over geven.
Tot zo een persoon onder handbereik is. :)

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 13:18:


Hoi.

Het is een vorm van dwang, ja.
Net als wanneer je aan de teugel nar rechts trekt, terwijl het paard naar links wilt.

Als je er een paard zijn neus mee kunt breken, dan zal er zeker ook een pijnprikkel in zitten.

Dus dat is een ding waar je op kunt letten, als je een hoofdstel koopt.

Nou weet ik niet hoeveel keus voor bitloze hoofdstellen in NL/B is?
En of ze te kust en te keur in de winkel hangen.

Hier gaat het via een kataloog en bestellen via internet.
Helaas is dan de keus heel mager......lees maar èèn soort en dan moet je nog hopen dat het past.

Zo hebben wij de afgelopen drie jaar in totaal vier verschillende soorten bitloze hoofdstellen te pakken gekregen.
Gepast en uitgeprobeert.

Gevlochten lerenneus-riem(hoe wil je het noemen?) was het zachtste.
Dan de brede, gewoon leren neusriem en met touw was scherp en akelig.

Nou rijden wij koudbloedpaarden.
Dikkere huid, ook op de neus en zoals iemand zei: het is zo scherp als de hand van de ruiter (en de dwarsheid van het paard).

Mijn paard heeft een gewone lerenneus-riem.
Ik zou niet anders willen of ik rij met een halster (breed band).

Zo zie je, ook hier is keus in en kun je over van alles twisten.

Je schrijft dat je zelf zo een ding wilt gaan knopen........

Veel knoopplezier. :)

Maar in de tussentijd zou je kunnen proberen met een halster te rijden.
Aan je teugels zet je twee clips, zodat je ze makkelijk van je hoofdstel op je halster kun overzetten.
En je gaat oefenen in de bak met rijden op je halster.

Ik heb geen geknoopt hoofstel, maar een leren hoofdstel gekocht.