Michiel schreef op zondag 16 oktober 2005, 20:14:


Hoi,
Ik herken dat van jou heel goed Michiel. Met Ilonka mijn merrie (waar ik nu niet meer op rij) Had ik een fijne communicatie tijdens het rijden. Soms haar richting en soms de mijne. Puur op het gevoel. De termen waar jullie het over hebben zeggen mij niet zoveel. Daar ik geen speciale methode heb voor het rijden, ja, behalve de mijne dan. Ik heb wel wat boeken gelezen van Claus, Emiel en Rachied (schrijf ik dat goed?). En natuurlijk neem je daar wat van mee wat je aanspreekt en bij je past. Parelli is mij nog onbekend.
Met Ilonka ging alles gevoelsmatig en puur op vertrouwen. Dacht ik in draf te willen, begon zij al sneller te stappen om zo in draf over te gaan en galop idem. Met Cadeau mijn (bijna) 4 jarige ruin (zoon van Ilonka) maak ik heel wat wandelingen (ik dus ook te voet). De band die ik had met Ilonka is niet te vergelijken met Cadeau maar ik denk dat we aardig op weg zijn om het vertrouwen in elkaar te winnen en daarop verder te gaan. Tijdens het wandelen ben ik de gene die besluit welke weg te gaan. Daar sta ik niet bij stil maar dat gebeurd. Ik bedenk ineens dat Cadeau het ook aan mij overlaat, hij komt nog niet met ideeen zeg maar.
Als we heuvels afdalen blijft hij achter mij en volgt mijn spoor op de voet.
Is het niet heel verschillend per paard?
Anna-Martine

epona schreef op zondag 16 oktober 2005, 20:29:


Voor mij is dat altijd vanzelfsprekend geweest.
Denk er nu voor het eerst overna
Anna-Martine

ilonka schreef op maandag 17 oktober 2005, 12:54:


Mooie herinneringen met Ilonka, koester ze, en laat ze niet verdringen door de een of andere methode die er mee in strijd is. Heel veel kinderen beginnen zo pony te rijden en hebben een hemelse tijd. Mijn dochter heeft paardtrappen geleerd in de manege, zo kan het ook beginnen, om haar droom van een hemelse tijd te gaan verwezenlijken.

Ja ook die verschillen per paard, daar weten we nog te weinig van af. Wel hoe je eigen initiatief van je paard kunt bevorderen of kunt laten uitdoven. Vóór je paard lopen (en dan heb ik het niet over heuvelaf) bijvoorbeeld is vragen om volgzaamheid. Er naast lopen geeft alle ruimte om samen te bewegen en ernaast heb je heel goed door waar zijn aandacht naar toe trekt. Als je dan leid naar iets waarvan je merkt dat hij dit leuk vindt, dan open je ook eigen initiatieven. Een wandeling wordt zo al heel snel een gezamenlijke ontdekkingstocht. En vooral een jong paard kan niet anders dan nieuwsgierig zijn, onafhankelijk van ras en karakter.

Het lijkt ook een beetje op onze school opleidingen ... vanaf geboorte af aan worden we allemaal van binnen uit gedreven tot zelfontplooiing. Met een vurige passie die alleen tot rust komt in het middag slaapje De school die hier bij kan aansluiten is een hemelse school. Voor velen is de opleiding een must geworden waar pressie in vele fases nodig is om verder te gaan.

Michiel

Michiel schreef op zondag 16 oktober 2005, 20:14:

Nee hoor, ík verwar niets; probeer je er alleen op te wijzen dat het makkelijk in ongehoorzaamheid kán ontaarden.
Paarden begrijpen niet veel van situationeel afhankelijk leiderschap.

Wel als je het héél eerlijk wil weten vind ik het gezocht 'geitenwollensokken- vriendelijk' geneuzel.
Als je een daadwerkelijk perfecte relatie met je paard hebt wíl je paard wat jij wil.
Daarbij realiseer ik me dat 'pefect' aan verschil van definitie onderhevig kan zijn.

Voor míj is het 'maatjes' met je paard zijn zeer betrekkelijk; ook bij jou moet het paard doen wat jij wilt als het joú uitkomt.
Verder ben jij een stuk intelligenter dan jouw paard en is het wel zo verstandig dat jij de leidende rol op je neemt. Die leidende rol heb je dan altijd en niet alleen maar wanneer het zo uitkomt. Dat geeft zekerheid aan jouw paard en binnen die verhouding is ruimte zát voor de eigen persoonlijkheid en het eigen initiatief van het betreffende paard. Neem een paard met cow-sense als voorbeeld. Niks maatjelief maar fors bit en sporen erop en tóch heeft en toont zo'n paard inzicht en initiatief.
Mijn invulling van dat 'maatjes' zijn is dat ik er als onvoorwaardelijke rots in welke branding ook ben voor mijn paard. Samen ondernemen we van alles en krijgen ze problemen om op te lossen.

Mijn visie is dat je als zekerheid gevende leider; de combi van leidmerrie en haremhengst, jouw paard veel ruimte voor initiatief kan geven MITS je initiatief van 'landjepik' kan onderscheiden. Landjepik mag je NOOIT toestaan.
Jouw toelichting bij 'going with' vind ík erg vaag m.b.t. het onderscheid met 'landjepik'.
Maar goed, mijn twee rijpaarden zijn dan ook de leidmerrie en de haremhengst uit onze groep. Beiden zéér zelfverzekerd, dominant en heethoofden. Jouw 'going with' is daarbij een NoNo. Toch rij ik de merrie uitsluitend op een halsring en de hengst met een bb en heb ik goede hoop op de halsring in de toekomst. Omdat er op basis van ONGEDWONGEN respect een heldere situatie omtrent het leiderschap.....