Cili schreef op donderdag 20 oktober 2005, 15:20:
> willen geven. Het is hard en de wereld is soms oneerlijk. Ik
> wil haar lot niet in mijn handen hebben. Daar heb ik haar niet
> voor uitgekozen, ik haar gekozen als maatje voor altijd.
Cili, ik weet hoe moeilijk je het nu hebt. Als je als mens al lang en veel dieren om je heen hebt is deze beslissing zo nu en dan onontkoombaar. Je wilt haar lot niet in jouw handen hebben en toch heb je het.
En ook weer niet, want haar leven gaat zoals het moet gaan. Ondanks alles is het heel fijn dat je, als dat nodig is de beslissing voor haar kunt nemen en in staat bent haar lijden te bekorten.
Maar om als niet-deskundige zo'n beslissing te moeten nemen is o zo moeilijk. Maar Cili, je voelt zelf al wat de goede weg is. Haal er meer mensen bij die je kunnen helpen met deze beslissing. Je hoeft het niet alleen te doen. Mogelijk zit er iemand tussen die in staat is meer voor haar te doen. Als dat er voor haar inzit dan gebeurt dat. Dankzij jouw beslissing verder te kijken en je niet bij de eerste mening neer te leggen!
En als het er niet inzit zul je daar, nadat je haar alle kansen hebt gegeven, vrede mee kunnen hebben.
Maar moeilijk is het, en pijn doet het! Heel veel sterkte, vooral ook voor het veulentje.
Marjolijn
Warboel
