jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:02:


En dan wil je me nu zeker gaan vertellen dat waneer er nu geen bit meer in die mond ligt , ik dus bitloos ga rijden zonder aan die (bit) teugels te trekken of zelfs maar die teugels vast te hebben, het paard ineens niet meer verzameld loopt of kan lopen ?

Nick

Nick Altena schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:40:


Nee hoor ik wil helemaal niets, (ik moet je vragen even een paar keer lezen voordat ik het snap), maar je paard kan prima verzameld lopen zonder bit.

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:57:


Dan zal ik mijn laatste vragen heel simpel stellen.....

Wat moeten we dan nog met dat bit in die mond ?

Waarom is dat dan nog steeds aanwezig met de wetenschap dat zelfs zonder contact dit ding problemen veroorzaakt ?
Alleen nog maar om er een flinke ruk aan te geven in geval van nood ?

Waarom dan steeds de uitdrukking van jou dat het paard aan het bit moet lopen ?

Waarom steeds die technische uitleg van je hoe je je paard aan dat bit krijgt te lopen ?

Als laatste....naast je commentaar over de ORS wil ik je vragen of jij dan een voor het paard nette oplossing kan uitleggen om zonder bit een noodstop in te bouwen....met de wetenschap dat er een leertje of touwtje over de neus loopt

Nick

Nick Altena schreef op donderdag 23 februari 2006, 23:25:


Tja, dat moet ieder voor zich beantwoorden, maar voor is mij is de kwestie wel bit/ geen bit niet zo zwart wit. Niet in de zin zoals jij het bedoelt.


Voor veel mensen is het rijden met een bit gewoon een hulpmiddel, net zoals een zadel of rijlaarzen dat zijn of net zoals een touwhalster dat is.


Als je daar echt interesse in hebt, kan ik je het boek van Anne Muller aanraden, daar heb je echt veel aan om dit te begrijpen.


Persoonlijk zou ik nooit voor een touwtje kiezen want dat vind ik nou een martelwerktuig, brrrr. Mijn bitloos heeft een brede leren riem over de neus en ik rem gewoon op dezelfde manier als met bit:
Ophoudinkjes maken met je zit, je handen en stemcommando HO.
Helpt dat niet? Dan ontspannen, en opnieuw, ontspannen en opnieuw.
Helpt dat ook niet? Op de volte zetten en zo de snelheid er uit halen.

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 23:47:


Ik stel niet meer dan feiten vast...


Dan rijden deze mensen met bit dus verkeerd...allemaal....want allemaal zeggen ze dat bit nodig te hebben om te sturen en remmen en vooral ..... om het paard verzameld te laten lopen...


vergeten?


Ik vraag geen uitleg HOE ik verzameld moet rijden, dat heb ik in al die jaren wel geleerd op de klassieke manieren.
Ik vraag duidelijk waarom JIJ die uitleg steeds geeft van het aan het bit rijden, das wat anders...


Tja...das leuk uitgelegd maar dit is uitleg over een normale stop.
Ik zou heel blij zijn als iedereen zo stopte....mijn normale stop bestaat echter uit mijn zit (adem uit) en evt. mijn stem , mocht dat niet lukken dan teugels optillen (gewicht van teugels als druk).

Ik had het echter duidelijk over een alternatief voor de ORS....NOODstop dus....als je paard totaal buiten zinnen op die trein afdonderd.

Ik zal het nog wat spannender maken...je sukkelt op een smal pad met aan weerszijde hinderlijke bomen en struiken waardoor je geen cirkeltje kan maken.
Je paard schrikt van gescharrel van de wilde zwijnen en draait helemaal door.
Je herkent je eigen paard niet meer...zo maf heeft i nog nooit gedaan.
Je kijkt ff om je heen....er af springen is geen optie...dan stuiter je zelf tegen die bomen aan en je paard loopt ook door.
Even dwaalt je gedachte af naar de ruime omgeving waarin HC verkeerd :)
Dan kom je weer in de realiteit.....
Daar ligt de spoorlijn...je hoort dat de trein al aardig dichtbij is en een botsing lijkt onvermijdelijk tenzij.......en nu die noodstop !

Ik rij overigens als ik rij afwisselend....zowel bitloos met een zeer brede zachtleren neusriem als het Libra touwtjeshalster.....ik heb in deze noodsituatie echter de pech dat ik met Libra rijd.
Pech? jawel....want ik heb hier zulke dunne teugels aan zitten dat ik er niet eens over wil denken om daaraan te willen trekken....dan ben ik zowiezo mijn vingers kwijt....
Zoekend dus naar een alternatief voor de ORS.....NOODSTOP dus !
De meters vliegen voorbij....haast je alstublieft voor ik er onder lig....wat moet ik doen????

Nick

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:04:


Meten is weten!

100 gram he? Schei toch es uit met die klinkklare "dressuur"nonsens!
De leren en ijzeren zooi weegt al zwaarder nml., doodgewicht trekt mee; daarbij is 3 kilo nominale teugeldruk voor dressuurders zelfs licht te noemen; gemeten FEI dressuurders (toch echt geen beginners) lieten boven de 10 kg meten (kratje bier in iedere hand dus).
Over hoe het jou geleerd wordt heb ik geen oordeel; ik zou slechts de instructeur willen meten, want ook die geloof ik niet op het woord.

Waarom denk je dat ik als vrij uniek kenmerk van m'n libra ontwerp naar steeds dunnere/lichtere/soepeler materialer ben verhuisd (materialen die natuurlijk ook in andere ontwerpen toegepast zouden kunnen worden door mensen die hun 2 grijze cellen nog in werking kunnen krijgen)? Je hoeft alleen maar de teugels te vervangen nml. - Ik wil je wel weer eens horen nadat je je sleurteugels vervangen hebt door vislijn.

Ik vraag me iedere keer als dit soort dingen langs komt wie er eigenlijk idee heeft van hoe een bepaalde mate van druk (dus niet als doodgewicht maar als trekkracht) in je hand aanvoelt... hoe voelt 25 gr, hoe voelt 100 gr, hoe voelt 500 gr, 1 kg, etc.
En hoe verschillend dezelfde trekkracht aanvoelt bij gebruik van verschillende materialen.
Daar is m.b.v. unstertjes of goede keukenweegschaal prima achter te komen... de enige manier ook om bewust op trekkracht te oefenen is met weegschalen. Dan wéét je wat je doet en het doet de weegschalen geen zeer.

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:13:


Nix ervan, voor 1 x had Jose nu eens onbedoeld absoluut gelijk: het moeten de handen, mond of desnoods neus van de ruiter zijn. Anders leert de goegemeente het nooit!

Groeten, Egon

Huertecilla schreef op donderdag 23 februari 2006, 10:13:



Dat het paard de buikspieren moet aanspannen om een bollere rug te maken en te verzamelen is mij bekend. Jouw visie op de invloed van het strekken van de nek vind ik zeer interessant. Ik krijg van mijn paard meer en meer dat strekken van de hals (zowel bij grondwerk als bij (hoofdstelloos)rijden) en vraag me dus af in hoeverre dat een goede zaak is. Ik had ook al volgende visie gehoord over verzamelen en de verhouding tussen buikspieren/rugspieren:
Het doel is dat de buikspieren meer gespannen zijn dan de rugspieren, het is niet de absolute spanning van de buikspieren die telt maar de verhouding tussen rug en buik. Dit kan je (simplistisch gezien) op twee manieren bekomen:
1) Je laat de rug zoals ie is en je vraagt het paard (in de dressuur: met beenhulpen) om de buikspieren méér aan te spannen.
2) Je laat de buikspieren zoals ze zijn en je vraagt het paard de bovenlijn te ontspannen.
Wat is jouw visie/commentaar hierop?
Voorgaande gaat dan nog maar enkel uit van een paard dat niet meedenkt, want uiteraard komt er hier nog wat bij: Paard ontdekt door bepaalde oefeningen zelf dat het handiger is om te verzamelen: jij op je hellingen ed., mijn paard bij moeilijkere grondwerkoefeningen, of (nog niet echt zelf geprobeerd) veel overgangen, tot achterwaarts toe, zodat het paard zichzelf blijft 'klaar' houden voor een mogelijke neerwaartse transitie met meer ondergeschoven achterbenen.
Mijn twijfel is: in hoeverre is heeft een paard met het hoofd laag ook 'per definitie' een ontspannen rug? Inge T. toont in haar boek wanneer ze in het begin de 'hoofd laag' houding in beweging vraagt dit nog niet echt mooi gebold is, en dat dit nog moet komen later. Zelf zie ik bij het grondwerk (vooral rechtrichten op de cirkel) wel dat mijn paard eerder een ronde hals maakt dan dat ze het hoofd heel laag brengt, ze doet dit ook uit zichzelf, ik heb niet specifiek 'hoofd laag' aangeleerd. Maar als ik erop zit kan ik veel minder goed inschatten of die lange lage nek die ik voor mij zie ook iets goeds betekent voor de rug.

Alvast bedankt en vriendelijke groeten,
Nathalie

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 17:11:

Hij zal wel moeten vertragen: terwijl je paard vooruit beweegt,

Ik sluit mij graag aan bij oa. Trea: Ik denk dat je niet weet waarover je het hebt. Probeer het zelf eens aan je paard te leren? Dat gaat uiteraard in hele kleine stapjes, zonder weerstand, en in stilstand. Niks ergers dan wat ieder paard zelf doet als ie zn kont wil krabben of een koekje aannemen van de ruiter. Tot hier toe geen overmatige belasting volgens mij, enkel souplesse oefeningen. Als paard in stilstand op een lichte aanwijzing (bv. teugel omhoog) het hoofd inbuigt kan je verder: hetzelfde proberen in stap, dan draf, dan galop. Bij mij is het net als bij Trea, mijn paard gaat eerst stoppen zonder buiging, en als ik blijf vragen (meestal niet) dan buigt ze vanuit stilstand ook nog in. Meestal stoppen we nu echter gewoon op een zucht en de zit, zonder hoofdstel. Eén à twee keer per jaar gebruik ik de ORS écht: als noodstop dus. Als dat op het strand is dan lijkt dat precies op wat jij zou doen: op de cirkel zetten tot stilstand, als we op het bospad van Nick zijn dan gaat mijn paard inderdaad nog in de galop het hoofd al 30 graden inbuigen, het volledige 'neus aan de stijgbeugel' is dan pas als we al in stap/stilstand zijn. Van dit laatste kan ik mij inbeelden dat er enige ongewenste krachten in het paardenlichaam spelen (alhoewel paard zelf niks laat merken hiervan, maarja). Dat heb ik er dan wel voor over, als het leren rijden met één teugel mij ervan heeft weerhouden de rest van het jaar alle dagen aan twee teugels te trekken. Overigens begrijp ik volledig wat jij bedoelt met de 'goede' klassieke manier, maar probleem is dat haast niemand het zo kan en dat twee teugels met contact nu eenmaal de mens uitnodigen tot vasthouden en trekken.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 17:11:


Nog vergeten: het boek van Sara Wyche heb ik ook, en ik vind het enorm wazig, nergens duidelijke tekeningen met krachtlijnen ed., alleen anatomische schetsen met ernaast geschreven uitleg waarvan je niet kan weten of er waarheid achter zit of dit verzinsel is, nergens metingen, onderzoek, niks. (Ook wat er over Parelli instaat getuigt van het feit dat ze van de man misschien net het boek gelezen heeft maar er zich verder niet in verdiept heeft) Ligt het aan mij of vinden nog mensen dit?
Overtuig mij maar van het tegendeel hoor, het kan echt wel aan mijn onbegrip liggen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nick Altena schreef op vrijdag 24 februari 2006, 0:28:


Waarom rijden ze in hemelsnaam verkeerd?

Je hebt geen zadel nodig om paard te rijden. Als je wel een zadel gebruikt om welke reden dan ook, doe je het dan ook verkeerd? Welnee, het is alleen een hulpmiddel. De keuze daarvoor maakt iedereen om welke reden dan ook vanuit zijn eigen situatie en oordeel.

Nee, maar ik zeg dat niet dat het paard perse aan het bit moet lopen. Ik schreef wat heen en weer met HC die hier en daar weleens wat de bocht uit vliegt met zijn uitleg.


Als je zou weten HOE je dat geleerd hebt, dan hoop ik ook dat je geleeerd hebt en begrijpt WAAROM je dat zo doet.
In dat geval hoef ik niks uit te leggen, want nogmaals: ik leg alleen de theorie uit van het hoe en waarom als reactie op schrijven van hc waarin die weleens wat verkeerd uitlegt.


Nee hoor, mijn normaal stop is uitademen en aan stoppen denken. Dan stoppen we al. Dit is in mijn situatie een noodstop en een paard moet wel heel freaked zijn wil die hier niet op reageren. Als je het risico loopt met zo'n paard te freaken, dan hoor je daar nog niet mee op de openbare weg te komen. Dan zul je hem eerst nog moeten laten wennen aan van alles en nog wat en vertrouwen opbouwen.


Dit is mijn realiteit dus niet Nick, want met een paard wat zo volledig door het lint kan gaan van een wild zwijn hoort niet op de openbare weg. En natuurlijk het blijven vluchtdieren en er kan altijd wat gebeuren, maar dit vind ik wel heel vergezocht.


Wat denk je hoe die dunne touwtjes voelen op het hoofd van je paard met al zijn zenuwen en dicht op het oppervlakte liggend bot? Brrr....
Als je er niet aan wilt trekken, dan moet je er ook niet mee rijden, want je kan ook per ongeluk van je paard vallen, waardoor het touw wel zeker trekt, niet alleen aan jou handen, ook aan het hoofd van je paard.

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:59:

Je schrijft keer op keer dat je het eens bent doch je haakt al af bij het vertrekpunt: vrije wil of dwang.

Het gaat inderdaad om Yoga, om Zen, Tai Chi e.d. : zónder dwang. Ook bij het paard en het niet zonder 'hulp'middelen kunnen is een kundegebrek bij de trainers. Dat is exáct wat ik zeg.
LDR is dwáng. Dat is per definitie verkeerd: ethisch en omdat het contraproductief is.
Élk gebruik van 'hulp'teugels is een brevet van onvermogen: de trainer kan het blijkbaar niet zonder.

Het dwingen of uit vrije wil doen is inderdaad hét verschil.
Jij voegt daar de interpretatie aan toe dat de ruiter de wil dan ook maar mag afdwíngen en dat is een fundamenteel ander vertrekpunt: ík kies ervoor mijn hersens te gebruiken en iets te bedenken waarom mijn paard zélf doet wat ik vraag.
Mijn site is bijna klaar en daar staat uitgelegd waarom dit paardgericht is.

Jij maakt er geheel in lijn met wat ik al eerder keer-op-keer aangeef een fraai verhaal op een drogreden. Bij dwang ben je al af.

Als ik wil dat mijn paard de bovenlijn strekt leg ik gewoon mijn vinder op de manenkam. Als ik een laterale flex wil zeg ik 'Arabella.... links, flex' = attentie, richting, actie.

Ik hou hier verder mee op: is stenen in het drijfzand gooien. Je ziet het in de uitgangsposite al onjuist Jose. Zolang je niet doorhebt dat het kernpunt is dat jij jouw hersens moet gebruiken om jouw paard te laten willen wat jij wil en niet naar míddelen moet grijpen is verdere communicatie zinloos omdat jij dezelfde woorden vanuit jouw andere referentiekader anders invult.
Dat is 'het mooie verhaal zonder inhoud' van klassieke dressuur. Je toont glashelder aan hoe failliet de klassiek (FEI) dressuur is.

Tip: begin eens met de site van Ritter over Paardrijden en Zen.

HC