Huertecilla schreef op vrijdag 24 februari 2006, 11:46:


Ja, ze legt in het boek ook heel helder uit wat er precies gebeurd in deze houding en wat er mis gaat.

Huertecilla schreef op vrijdag 24 februari 2006, 11:57:


Ik snap echt je punt wel.

Maar in mijn ogen valt of staat alles met je intentie.

Jou intentie is: je krijgt wat je beloont en je streeft naar een zo licht mogelijke communicatie.

Ik vind het een misvatting dat dan dus elke dressuurruiter met de intentie rijdt: je zal doen wat ik zeg..

Ik ken genoeg rijders, inclusief mezelf die streven naar een licht contact en een uitnodigend: actie = reactie samenspel.
Ook dat kan op basis van: je krijgt wat je beloont.

jose schreef op vrijdag 24 februari 2006, 11:46:

Tsk. Hoe kom je aan die getallen? Weer van dat gezwam zonder basis: MEET!

Egon heeft een goed punt. Al eens bit en teugels gewogen? Zeg het eens: wat wegen jouw bitten, wat wegen jouw teugels?
Al eens met een registrerende unser tussen teugel en bit gereden? Hoe weet je dan waar je het over hebt??
Die GP-ruiters die met 10 kilo bleken te rijden zeiden exact wat jij schrijft

Probeer het eens met een wollen draad, een draad die bij zeg 1 kilo breekt Ook dat graag eerst even testen = pak melk eraan hangen.
Jij zou aan een elastiekje dat bij 100 gram breekt genoeg hebben? Ok. Als jij het zegt.
Wee je wat 100 gram ís? Dat weegt een hamster.

Het is echter een ronduit humoristische schijndiscussie geworden.
HC 'ziet het verkeerd', 'vliegt uit de bocht' maar doét het. Laat hier keer op keer fotos zien. Heeft het bezoekers hier laten zíen. Jij hebt zelfs geen idéé van jouw kracht aan de teugel: je zwamt maar wat.
Precies wat ik bedoel met het verschil in referentiekader tussen mezelf en de modale dressuurrijder.

Laat maar zien José; knoop jouw teugels met een lus van een dun wollen draadje aan het bit en rijden voor de fotos maar. Tot die tijd sssssssssssht over het 'verkeerd zien' van anderen en over de meetcultuur van Egon en mij.

HC

jose schreef op vrijdag 24 februari 2006, 12:10:


Euh, sorry José, maar.... wat je aan onderbouwing aanvoert is 'streven naar' een spel tussen R- en P+ met de pijn van het bit als stimulus.

Wederom: mooi verhaal zonder basis.

Mijn stelling is, en die onderbouw jij op alle fronten met elke reactie: Klassieke dressuur is een gebeuren dat failliet is wegens het gebrek aan kennis.
Klassieke dressuur is een hol vat geworden. De fraaie vlag bedekt een modderschuit.

Mbt voorpagina: ???? tuurlijk, en dat zet je dat als boegbeeld op je boek: omdat het zo fout is. Fijne bijdrage aan de beeldvorming is dat.

HC

Huertecilla schreef op vrijdag 24 februari 2006, 12:13:


Ik bestrijdt nergens de wegingen en de metingen hoor. ik zeg alleen dat ik bijna niks in mijn handen heb, natuurlijk weegt het bit wat en natuurlijk wegen teugels ook wat.
Dat bestrijdt ik nergens, ik vind alleen die hele meting zo eenzijdig. Wat heb je dan gemeten? Wat er dan aan kracht terecht komt in de mond van je paard. Nou oke.

Mijn bitloos hoofdstel is zwaarder dan mijn gewone trenshoofdstel (ja inclusief bit ja,) Mijn bitloos heeft nogal wat dik breed leer en ik rij met de zelfde teugels als aan mijn trenshoofdstel.

Tja die teugels zitten nu vast aan het hoofstel ipv aan het bit en komen die krachten nu dus op het hoofd van het paard te staan, in verhouding geeft een bitloos meer druk op de neus en achter de oren omdat er geen bit is om dat naar toe af te leiden.

Als je dan op dezelfde manier rijdt als met je trenshoofdstel, dan komen er dus meer krachten op ook zeer gevoelige delen van het hoofd.

Wat heb je nu bereikt? Geen druk meer in de mond, maar op het hoofd...

Die andere kant hc, daar gaat het me steeds om. Ik erken wel dat een bit een dwangmiddel is en dat het pijn doet.

Maar waar het mij om gaat: is dat elk middel in de handen van een aap een scheermes is (en dat zijn niet mijn woorden hoor).
Dat vrije wil een illusie is en dat als je op een paard gaat zitten je ook krachten loslaat op zijn rug. In mijn ogen is iets eruit pikken wat symbool staat voor de klassieke dressuur (het bit) en daar op schieten makkelijk scoren maar zo eenzijdig als de pest.

jose schreef op vrijdag 24 februari 2006, 12:43:

Ik heb niet op het bít geschoten. Als je niet ziet waarop dan wel, ligt de uitleg die jij nodig hebt buiten mijn vaardigheid. Op dat fundament schieten is niet eenzijdig doch fundamenteel.
Je mist het echt vollédig blijkbaar. Jammer en wederom een bevesting van mijn stelling en ook dat is jammer.

Het is echt stenen gooien in drijfzand: nu kom je weer met een onzinvergelijking over gewicht van de optomingen.
Feit: mijn halsring weegt 150 gram en daar kan een aap ook geen kwaad mee.

http://www.mijnalbum.nl/Foto=YP864LEM

trek maar

Let verder eens op de verschillen in ontspanning tussen beide paarden. Zijn even oud en van dezeflde variëteit. De mijne een merrie, de andere een hengst.

Veel succes verder in het nadenken over de crux. Of niet, mij ook goed.

HC

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:08:


Zo wordt het overal aangeleerd, ook op deze site. Dat er soms mensen zijn die het verkeerd toepassen, wel, heb je die bij dressuur dan niet? Of is dat dan ineens een "nadeel van Parelli"?


Nee dus. Als je gewoon doet wat je hoort te doen is er geen enkel nadeel bij.

Voor de zoveelste keer: De ORS leer je stilstaand aan. De bedoeling is dan dat het paard, als je het signaal geeft voor de ORS (drie keer met je hand over de teugel glijden, staat ook op deze site) zelf begrijpt dat hij beter eerst kan stoppen alvorens zijn hoofd te buigen.
Ik zou niet weten waarom "met je hand over de teugel glijden" schadelijk zou kunnen zijn voor het paard.

Frans