Ja dat was inderdaad een van de veulen dat Joyce wilde kopen. (maar ik had je dat toch gemaild, heb je mijn mail dan niet gehad?)

En we hebben nu dus een veulentje gezien maar dat is dus bij 3-4 maanden bij de moeder weggehaald. Ik snapte het verhaal niet helemaal maar als ik het goed begrepen heb dan zouden twee veulens met moeders naar Italie gaan. Bij de grens kwamen ze tot de conclusie dat de veulens niet gechipt waren en dus moesten die terug. Toen heeft iemand in nederland ze gekocht, moeders zijn wel naar Italie gegaan. En de veulens zijn toen weer door verkocht door degene die ze nu verkoopt. Dus nogal wat vervelende eravringen voor het beestje lijkt mij... En dan is de vraag, ook al is ze zo mooi en leuk en alles, gaat ze nog schade ondervinden later hiervan. Maja dat zal wel niemand echt kunnen zeggen.

Ik weet dat er bij katten flink gestoorde beestjes kunnen ontstaan, maar aan de andere kant is mijn kat (met nog geen twee weken weg bij mama) wel een beetje vreemd, maar niet problematisch, alles behalve dat zelfs.

Geertje schreef op zondag 9 april 2006, 9:32:


Hallo, Geertje!
Mijn paard is met 3 maand bij de moeder weggehaald. De fokker was al een tijdje bezig zijn merrie weer te laten dekken, maar dat liep niet volgens plan. De merrie werd maar niet hengstig en schopte elke hengst van zich af. Ik was er zat van dat mijn veulen bijna elke week weer niet al te zachtzinnig in een trailer gepropt werd en alweer bij andere mensen moest staan (veelal met verschrikkelijk smerige stallen) omdat haar moeder gedekt moest worden. Daar was niet over te praten met hem, de moeder kostte alleen maar geld nu, ik was een zeurpiet, daarom moest mijn veulen maar afgespeend worden. Met drie maand ging haar moeder dus weg, discussie gesloten.
Ik ben van mening dat mijn paard (ze is bijna 9 jaar oud nu) daar psychische schade van overgehouden heeft. Ze kwam vaak op mijn vingers zuigen, toen ze drie was deed ze het nog steeds in situaties die ze geestelijk niet aankon of als ze wat eng vond. Ze plakte altijd heel erg, wilde beslist overal mee naar toe en verstopte zich achter mij, ook nog toen ze te groot geworden was om zich nog achter mij te verstoppen. Ze liep me overal achterna, ik heb het idee dat ik toen een soort van surrogaat moeder geworden ben. Ze probeerde mij vaak na te doen. Raakte ik bijvoorbeeld een bepaalde boom aan, deed zij het ook. Had ik drinken mee, probeerde ze ook uit het glas te drinken. Dat doet ze trouwens nog steeds, zonder te morsen. Voor onderweg heb ik altijd een fles drinken voor ons mee, voor Indy een kopje. Andere paarden benadert ze erg "respectloos", veel te menselijk, ze stapt erop af alsof ze ze een hand wil geven. Ze drukt haar neus tegen de hals en gaat likken. Veel paarden voelen zich daardoor bedreigd en gaan bijten. Ze is als 2 jarige wel samen met andere paarden in een kudde geweest, maar ze was altijd een buitenbeentje en werd weggejaagd. Tegenover mensen gedraagt ze zich altijd erg respectvol en houdt altijd als ik haar roep een meter afstand totdat ik haar uitnodig nog dichter bij te komen. Ze is in de loop der jaren steeds zelfstandiger geworden, maar ze plakt nog erg graag.

Nog even over onze poes: Onze poes is nu bijna drie jaar, we hebben haar gevonden toen ze ongeveer 1,5-2 week oud was, halfverhongerd in het weiland. We moesten haar met de fles grootbrengen en om de twee uur voeren (ook 's nachts). Onze poes kan geen "miauw" zeggen, ze zegt "ma" of een soort van "iep". Ik denk dat het mijn schuld is, als ik haar bijvoorbeeld ging voeren zei ik altijd "Ha, poesje!" tegen haar. De laatste tijd kan ze wel beter met de buitenwereld overweg. Ze liet zich het eerste jaar ontzettend op de kop zitten door andere katten en kwam vaak gerafeld thuis. Nu is ze veel zelfstandiger geworden en mept tenminste terug.
Groeten,
Monique

Grappig wat jij zegt over je kat. Die van mij kan dus ook niet miauwen maar daar komt ook een of andere vreemde klank uit en over het algemeen als ze wat wilt dan rent ze gewoon tegen de deur aan (heeft ze van de hond afgekeken). Zij is wel opgegroeid tussen de hond en de andere kat, maar helemaal normaal is ze ook niet hoor...